Alle inzendingen van karel

‘t Gebladert’ staat verdiept; de dag verzaadt het lover; de zomer rijpt de stilt’ tot een voldragen vrucht. En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover de trage bomen en de adem van de lucht. De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen… Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat. - o Zang van liefde en hoop:…

Het is of ik me-zelf bezoeken kom. Hier woonde ik op twee-hoog in de korte Prins-Hendrikstraat: het was oorlog. Aan het schuif-raam fladdert een stof-lap; die doet me denken aan een kapelle. Ik hoor ook een stofzuiger 'lux' en ruik het stof. Ergens een matje nijdig klopt en een piano pingelt studeerachtig, o, zo studeerachtig in de warme…

Wat deert me nieuwe liefdes-tijd; wat deren waan'ge dagen? 'k Heb mij in bedden neer-geleid waar vreemde doden lagen... Wat schade aan hergenoten waan? Misschien zal ik vergeten hoe doornen langs een liefde-laan mijn lede' aan stukken reten... - Ik ben zo blij, ik ben vreemd blij, te kunnen…

Dag lief kleintje Dat dit gebeuren kon Je leventje geëindigd voor het begon Ook al zal de grond nooit jouw voetjes voelen En zal de zon nooit je hoofdje beschijnen Toch zul je nimmer meer verdwijnen Je bent voor altijd in herinnering Als een wezentje, teer en klein Onwetend van wat had kunnen zijn Je bent nu op een plek Waar geen verdriet…

Drukte in de gangen Klassen overvol Gesprekken over het weekend Over uitgaan Over lol Zij kijkt toe van een afstand Maar niemand die haar ziet Onopvallend in haar eenzaamheid Het hoofd gebogen Veel dieper dan verdriet Nooit gevraagd voor feestjes Regelmatig vergeten Nooit onderwerp van gesprek Slechts een enkeling kent haar naam De…

De zon verbleekt bij 't ochtendgloren en breekt de stilte in haar schoot - de kreet van 't kind dat is geboren De maan verwarmt het iele lijf.…

Waar zoude ik met mijn liefde henen als ik u niet beminnen kon?... - 'k Voel door mijn hart de regen wenen en draag in 't hoofd de dood der zon. Ik hoor op straat de vlagen kermen en weet me in al mijn zinnen mat... - Wie zou mijn huivrend hart verwarmen als ik niet úw liefde had?... o, Veilig in dees kamer, samen elkanders liefde in de…

Moest jou zeggen hoe ik verloren had de strijd. Maar in een gang vol koffers met gestold verdriet trok je even aan mijn broekspijp voordat ik je voorgoed verliet, nog even als altijd. O, in het weekend als het van je moeder mag kunnen we elkaar nog zien ook doordeweeks en anders steeds misschien.…

De wereld-zaal waarin de wolken hangen, onder de sterren-krans en de maan, onder de blonde zijde der zon, wijl de zee dampt in haar vat en de bomen groen op de aarde staan, is van U, mijn God, bewegende glorie; glans en luistervolle pracht, de wonderbare tooi van uw victorie, uw praal, uw levens-macht ! De steden, de dorpen, de kastelen,…

Ik zeg niet: "Ik"; ik zeg aldoor maar: "Gij". Waarom en wilt ge u niet in mij begrijpen ? Ik, druif die in de zonne hangt te rijpen. De zonne blind, waarin ik dij. Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten. En eeuwig leeg, o Vrouw, o God, van uw bezit. o God, ge zijt in mijn verleden geweest gelijk een vrouw op oud en gouden feest Wees…

Geljk een arme, blinde hond van alle troost verstoken, dwaal 'k door de zoele avond rond en ruik de lente-roken. Er waart - lijk om een vrouwe-kleed waar oude driften in hangen - er waart een geur van schamper leed en van huilend-moe verlangen. En 'k dwaal, een blinde hond gelijk, door dralige lente-roken, mijn hart van alle liefden…

Het strevend beeld mijner jacht naar gouden, hemelse zin: God is einde, Diana mijn begin. O, de spannende smart van de menselijke boog, de pijl-parabool, grote vlucht van mijn hart. Maar God is hoog. Vaarwel, vaarwel, het bruine bos; het was wel liefde, geen zonde dat ik God schoot de zuivere wonde: boog, boog, gij zijt nu krachteloos en…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan, De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate, weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan. Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden. De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd. Ik ga geen wegen dan, misschien, de weg…

De letters in m'n hoofd vlechten zich - twijgen aan een boom tot manden vol met woorden in felle kleuren - rood en bruin zo ook de blaren in de toppen van een kruin ze dwarrelen naar beneden in zinnen vol verhaal en leven…

De vlechten van jouw haar golven zachtjes heen en weer als treurig riet en in de ogen van jouw lichaam lichten sterren van verdriet een bittere trek speelt om je lippen, en kreunend loopt je lijf haar laatste dag, geen ziel kan hier aan tippen, geen mens die iets vermag.…

Indien we maar ééns konden... Vele dingen, verfijnd herhalen. We zouden beter zijn. Indien het maar ééns kon….. Want, waar het heden niet deugt, daar is 't goede in ‘t verleden, kapot gescheurd.…

Misschien… zul je het niet graag horen. Maar vrijheid bestaat enkel tussen de oren. Elke maatschappij trekt zijn grenzen, vastgelegde regels ter bescherming van haar mensen. Rechten gunnen je vrijheid. Plichten bepalen de grenzen. In dergelijk hokje rest jou stukje eigenheid. Je bent vrij te staan op je rechten. Maar je moet je…

Het geven uit solidariteit, is blijven geven tot gelijkheid. Waar de egoïst blijft spelen, rest er niets meer te delen.…

Verdriet gaan we nooit stelen. Vreugde willen we altijd delen. "Kom mijn liefste, we strelen elkaar. Zonder woorden,zachtjes door het haar". Delen en stelen, we zijn er voor elkaar.…

Dag mensje, Al ken ik je niet Weet niets van wat er speelt in je hoofd. Het is mogelijk een wirwar in je denken Zoekend naar een evenwicht Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken Dan zeg je, mensje : ”waarom?”. Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, e en gevoel dat er nooit mocht zijn…

Heer, als ik sterf op een december-dag; in het ziek laken dat ruikt, en mijn gezicht: geel als een raap, mijn baard verwoest door het zweet, terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt, Heer, houd dan voor mij, arm schaap, houd uw barmhartigheid gereed. Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier-…

Uitdagend laat je naar je kijken maar niemand komt aan zet ik zal je schaken als het donker is de koningin straalt de koning mat…

Slag om slinger roept de koekoek je verder weg in de tijd je beeld verglijdt als een schip gedragen door de wind nog even en er blijft enkel een streep over het verleden.…

Warm goudgeel smaakvol en rijp een aroma dat iedereen verleidt achter deze korst vullen holten de leegte met onfrisse lucht deze rotte boel zo doorprikt onbegrijpelijk dat je toch nog toehapt…

de clown keek in de spiegel en zei wat zie je er belabberd uit en schilderde zichzelf maar weer een rode snuit later in de voorstelling zagen de mensen niet hoe hij van binnen huilde en het verdriet verborg achter steeds weer een andere lach alleen het kleine meisje was het die het zag…

Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten: zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar, die, donker van begeerte of heller liefde klaar, van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten. o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste…

Wat is het goed aan ‘t hart van zacht verliefd te zijn, zijn luimen naar een verr' of naeren lach te meten, en, te elken avond weer het kommer-brood gegeten, weer blij te mogen rijze' in iedren morgen-schijn, deed nieuwe liefde-lach het oude leed vergeten. Ik weet niet wat geluk is; maar uw schoon gelaat is kalm, en maakt me blijde, en doet…

Weer gaat het vege licht der asters bloeien; weer naêrt een herfst. - En dit doorhunkerd hart waar smokend 's zomers toortse gaat vergloeien, wordt huiverend, en mart . . . - Ik, in wiens hand de zoele vruchten wogen maar wie de zoen ontzegd werd van de beet; die, naar 'k u weet, o herfstig mededogen, me des te allèner weet; eeuwige…