Alle inzendingen van karel

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, – en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, – zal ’t míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in ’t schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. – Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen... – – Ach, is…

Er waren eens zes kruideniers die heel graag wilden groeien Ze deden er alles aan om hun klanten te boeien Maar hoe hard een ieder riep Na de laatste kassabliep was er geen een die de ander per saldo veel ontliep Dus zei de klant desperaat Het maakt niet uit waar je gaat Ze zijn teveel verweven en laten ons maar zweven…

Na een carrière op de bank (pils onder handbereik) heb ik een bundel uitgegeven Voel me verwant met ene Reve Moeder heeft er een gekregen Verkocht is er geen een Dat komt nog zegt m'n kapper Dat gaat niet zo meteen Ach, als niets lukt, ga je dichten Lijkt je leven nog wat waard En die onverkochte bundels flikker je in de open haard…

De glasbak is ondergronds gegaan De buurt kon het geluid niet aan van lege, brekende flessen Die schoksgewijs diep in de nacht rinkelend werden ingebracht Het was geen huisvrouw op dat uur Geen uitgeslapen bovenbuur Geen ontspoorde machinist die zijn bakkebaarden mist Het was een alom bekende anonieme alcoholist…

Er komt iemand bij mij, die 'k nimmer zag, en uit-der-mate vriendlijk, die mij zegt: ‘Gij weet, ik berg iemand in mijne woon. Neen: er verbergt zich iemand in mijn woon. Ik zie hem niet, maar ben in hem begaan. Ik ken hem, en hij is mijn liefst bezit...’ - Ik durf niet zeggen dat die vreemdling liegt. Ik durf niet zeggen dat zijn gast…

Ze tollen rond het bolletje Alles op een holletje Staartjes stutten stijfjes Hun fragiele lijfjes Ze zwieren en pikken Vieren en..... schrikken! Een brutale kauw Takelt met z’n klauw Hun bolletje op een tak En hakt in z’n zwart pak Het bolletje tot prak Z’n maatjes beneden Smikkelen tevreden En de meesjes vol vreesjes Lijken nu…

Als de waterkou je kleumt En je humeur niet is te pruimen Zegt je vrouw: nu is het tijd Om de vliering op te ruimen Het komt nog eens van pas Heb je steeds gezegd Maar niets verdween, alleen Is alles tien keer verlegd Ok, Ok, ik zoek het uit Geef me alstjeblieft de tijd Niet overhaasten (traineren dus) Later heb je spijt Zo ging…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar…

er is iets veranderd niet de nacht, die is nog altijd zwart niet de stilte, die is nog altijd leeg niet de winter, die is nog even ijzig niet de zoektocht, die is nog zonder antwoord niet de slaap, die is nog mijlenver niet het wachten, ik tel nog ieder uur niet de inspiratie, die is de grote afwezige zelfs niet de wanhoop, die is nog steeds…

Ik word een jaartje ouder en ben vergeten waarom ik van haar hou Niet vanwege haar heerlijke geuren of haar ouder wordende schoonheid Niet omdat ze tegen me aankruipt als ze zich alleen voelt, nee, het ging dieper Haar lichaam daar ben ik gek op, haar pianomuziek en dat ze me volstopt met poëzie en voedsel De lekkere dingen die…

Herfstwind houdt huis in weerloos volle bomen En neemt de kleuren van de zomer mee Ons hart is veel te ver geopend Nog eenmaal fietsen wij naar zee De lage zon legt heimwee op de wegen De kinderen zijn gelukkig groot Ons leven is voorbij gevlogen Een trein die voortraast naar de dood Straks mogen we het glas gaan heffen En toasten op een…

Er is een troosteloze wijk in Den Haag waar ik vaak met een tram doorheen rijd. Tegenover een park staan huizen vol ellende met op de gevel een wonderschone tekst: Myn Lief ik min uw. Dus mijn lieve leve seyde Mit dat mijn lippen van haer lieve lippe scheyde Geen meerder soetigheyd ter voren inne quam Dan als sy my dat gaf, het geen ick…

Deze stilte is geen gewone stilte, deze stilte is een doodse stilte nu jij in een ander bed ligt zou ik je een verzoenend ontbijtje moeten brengen met een lepeltje liefde maar ik doe het niet lig veel te lekker in mijn eigen boze sopje gaar te koken eindelijk ruimte waarom moet ik altijd de eerste zijn hé, ik hoor je lopen, kom je…naar…

de mensen zien me wel de mensen praten wel maar ik wil dat jij me ziet dat jij die dingen zegt het kermen van de meeuwen in ons gras de eerste afgevallen tak van de duivelswandelstok kom terug ik wil met je dansen…

Misschien heb ik niet veel bereikt, misschien verspilde ik talent en kracht en maakte veel te vaak verkeerde keuzes, was laf en lui en weerzinwekkend verkwanselde het kostbaarste, maar kijk! bloemen, bomen, vogels, wolken, wees mijn getuige – hier loop ik met mijn kleinkind aan de hand, een suffe opa, een onnozelaar, een loser, een debiel,…

Naar Oostland willen wij varen: het is er het oudste lied. Maar monden zijn vol gevaren; malheuren slapen niet. Al hebben kombuizen geen lichten, kombuizen hebben een bed. En de reizen zijn maar gedichten en de slaap is 't rijkste gebed. Slechts verlangen kan nog doorreizen wie daar ooit uit Oost-land kwam. Een bokking is zeek're spijze…

Mijn vader en mijn moeder. Twee mensen waar ik niet van hou. Maar dat komt nog wel. Als ze dood zijn. Mijn Anima sluipt door het huis. Zij is nog stiller dan een muis. De kleinzoon speelt met haar. Terwijl ik zachtjes naar ze staar. Mijn vader heeft mij nooit verwend. Mijn moeder heeft mij nooit gekend. Wie helpt mij in die grote nood…

Achter het station strekt zich de polder uit. Er staat een boom op het punt al haar bladeren te laten vallen. In de vroege novemberzon toont zij nog eenmaal haar volle pracht. Hij denkt aan treinen die hij wel gehaald heeft. Wordt dan de boom. Blij als een schoolkind met een geschonken uur.…

In de bloeiende tuin had hij even moeten huilen toen zijn vrouw vertelde dat hun lievelingsdichter al een week zo dood als een pier was. Ik stop met schrijven had hij gedacht. Wat heeft het voor zin. Even. Want toen de zwoele avond kwam, met pootje baden in de zee – het levende water dat zijn voeten waste, streelde, beminde - het deinende…

Je keek me aan als een bidsprinkhaan en ik begon te bestaan. Met de zoen van je overvloedige, eenzame, hongerige, hartveroverende aandacht keek je me aan. Met de blik van een moeder die haar pasgeboren baby ziet. Met de blik van Doornroosje die de man ziet die haar wakker heeft gekust, met de blik van een sprinkhaan die mij verandert in een…

Ongemerkt was het later geworden. De TV moest steeds harder. Overal in huis slingerden tweede ogen. In onze schoot doofde heel langzaam het vuur. Ons laatste huisdier vleiden we in de garage. Voor 5 euro kochten we een nieuwe sjoelbak, voor de kleinkinderen. Pissebedden trokken onze aandacht en bomen en vogels en wolken en taal: laat, later…

Verhit een kwart liter spraakwater Voeg royaal emotie toe, grof gesneden Los er een handje borrelpraat in op Opkloppen tot windkracht 10 Flamberen met vurige tongen Afblussen met kouwe drukte Uitschenken in vergrootglas en serveren met lariekoekjes Proost!…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

Ach moeder, ik weet zoveel woorden meer en van de muzen honderd lepe wetten om ze verbluffend naast elkaar te zetten tot schone larie over duister zeer. Maar als ik op een avond bij ruig weer de vangst bijeengaar uit mijn rijmennetten, de troost schud uit de kuil van mijn sonnetten, vind ik mijn stem wel maar mijn hart niet meer. Geleerde…

Komt het u bekend voor: Balpen met verdroogde punt omdat de laatste klik niet werd gegund Handdoek gelijk in de was omdat er geen tijd voor twee knijpers was Rol WC papier los op de pot De WC zelf nooit op slot Altijd het gas erop Elke maand een strop in blauwe enveloppe Na middernacht naar bed om zes uur weer op De wekker…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Mijn leven lang heb ik houvast gezocht. In het Christendom, in het Boeddhisme, bij Tantra. Ik heb geen houvast gevonden. Ik leerde bidden, Christus wees me op de hemel. Ik leerde mediteren, Boeddha wees me op Verlichting. Ik leerde stromen, Saraha danste voor mij. Met gevouwen handen ontdekte ik het vragen. Met gevouwen benen ontdekte ik de…

Roep me als je verstijft Roep me als je mond niet meer sluit en ik zal wenen in m’n graf voor de goede vrouw die ik geen liefde gaf…

Ontelbaar vaak. Zo vaak dacht hij nog aan de vrouw in het park die zich een dag later op zijn snikhete zolderkamer uitstrekte. ‘Trek mijn broekje maar even uit.’ Dat had hij niet gedaan. Een dag later wel. In zijn fantasie. Daarna nog eens en nog eens en nog eens. Wat zou het vervolg zijn geweest? Een one-night stand? Een huwelijk? Een…

Bij de Souburgse brug stond een frietkraam Daar kreeg je veel friet voor je geld Op de fiets ernaar toe, alleen “Een friet van 15 met 5 cent mayonaise” Na 15 zei je geen cent Vóór mayonaise wel Je kreeg voor 15 cent een zak van 25 De frietboer had zwarte randen onder z’n nagels en een pafferig gezicht Hij stonk naar vet en zweet Z’n schort…