Alle inzendingen van karel

Jij kunt helemaal niks zegt m’n vrouw Ze bedoelt van het huishouden Je hebt gelijk zeg ik lauw dat was al vóór m'n trouw Ik dóe wel geïnteresseerd maar vergeet meteen wat ze me leert Dus heb ik het opgeschreven om m’n huwelijk te overleven In de klep zit een vakje Doe een zeepje in het bakje (de zeepjes liggen in het kastje van het…

Laat je baard twee weken staan Trek een ruime pofbroek aan Draai een doek om je hoofd Mompel Allah zij geloofd Tors een rugzak ruim formaat Schuifel door een winkelstraat en…… 112 wordt platgebeld De ME komt aangesneld De heli hangt al in de lucht voor een bom-alarm vlucht Angst werkt voortreffelijk, angst regeert De A-I-V-D hallucineert…

De AIVD volgt een warbaard met een te korte lange broek Die riep een keer Allah akbar volgens de buurvrouw op de hoek Sinds kort zit hij op rijles De dreiging is substantieel Opschalen roept Dickie Controleer ook al z’n mail Dickie is paranoia Ziet achter elke baard een jihadist En om dat te onderzoeken bezorgt hij halal pizza’s op…

Voorbij gegaan, 5 getrouwe jaren vol kussen en gegrom Voorbij geblazen, 60 woelige maanden wolken in de grote wind Voorbij gevlogen, 1826 veelkleurige dagen vogels op weg naar huis…

In zijn fantasie had hij haar al naar het station gebracht. Haar koffers gedragen, haar vaarwel geknuffeld. Haar trein nagekeken, de vrijheid op zich neer voelen dalen. Zich verheugd op eindelijk even alleen zijn. Op het station kwam er een vrouw recht op hem af. Ze was duidelijk blij hem te zien, een blonde stoot, de leeftijd van zijn dochter…

Lag voor dood op de grond Kon niet meer opstaan Kou waarschuwde dat het niet goed was de hele nacht op de plavuizen te blijven liggen Kon niet anders Pas toen de heer des huizes de volgende ochtend ontbijt kwam maken, en hem uit zijn ooghoek plotseling, in een vreemde draai, gevonden had hoestend weer aan het haakje gehangen.…

Hoe zal ik naast je liggen gaan, nu jij, zo stil gedompeld in je woeste roes, je onbewuste feest viert, stiller dan een muis. Mijn onvermoeib’re strijdster voor de vrijheid, die het niet laten kan de fles te legen, een wijle later te hervullen, met wat bloemen uit de tuin. Die zich zonder morren af laat voeren, wegschenkt aan vergetelheid…

De naam alleen al doet het leven verschrompelen. Ongemak en pijn en een huisarts met een fragiel image. Gij zult niet doden biedt de jonge hand rijkelijk ciprootjes aan. Opgelucht het pand verlaten om beter te worden.…

Een granaat rijt mensen open Het kan een kind zijn, een brave man of vrouw Een vatbom begraaft in steen en stof alle leven in een flatgebouw Ach, zolang het een granaat of vatbom is Kijken we niet zo nauw Maar kom voor de vuile was niet aanzetten met stiekem gas Geen gave lijkjes a.u.b. van meisjes met vlechten Die maken oorlog…

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, – en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, – zal ’t míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in ’t schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. – Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen... – – Ach, is…

Er waren eens zes kruideniers die heel graag wilden groeien Ze deden er alles aan om hun klanten te boeien Maar hoe hard een ieder riep Na de laatste kassabliep was er geen een die de ander per saldo veel ontliep Dus zei de klant desperaat Het maakt niet uit waar je gaat Ze zijn teveel verweven en laten ons maar zweven…

Na een carrière op de bank (pils onder handbereik) heb ik een bundel uitgegeven Voel me verwant met ene Reve Moeder heeft er een gekregen Verkocht is er geen een Dat komt nog zegt m'n kapper Dat gaat niet zo meteen Ach, als niets lukt, ga je dichten Lijkt je leven nog wat waard En die onverkochte bundels flikker je in de open haard…

De glasbak is ondergronds gegaan De buurt kon het geluid niet aan van lege, brekende flessen Die schoksgewijs diep in de nacht rinkelend werden ingebracht Het was geen huisvrouw op dat uur Geen uitgeslapen bovenbuur Geen ontspoorde machinist die zijn bakkebaarden mist Het was een alom bekende anonieme alcoholist…

Er komt iemand bij mij, die 'k nimmer zag, en uit-der-mate vriendlijk, die mij zegt: ‘Gij weet, ik berg iemand in mijne woon. Neen: er verbergt zich iemand in mijn woon. Ik zie hem niet, maar ben in hem begaan. Ik ken hem, en hij is mijn liefst bezit...’ - Ik durf niet zeggen dat die vreemdling liegt. Ik durf niet zeggen dat zijn gast…

Ze tollen rond het bolletje Alles op een holletje Staartjes stutten stijfjes Hun fragiele lijfjes Ze zwieren en pikken Vieren en..... schrikken! Een brutale kauw Takelt met z’n klauw Hun bolletje op een tak En hakt in z’n zwart pak Het bolletje tot prak Z’n maatjes beneden Smikkelen tevreden En de meesjes vol vreesjes Lijken nu…

Als de waterkou je kleumt En je humeur niet is te pruimen Zegt je vrouw: nu is het tijd Om de vliering op te ruimen Het komt nog eens van pas Heb je steeds gezegd Maar niets verdween, alleen Is alles tien keer verlegd Ok, Ok, ik zoek het uit Geef me alstjeblieft de tijd Niet overhaasten (traineren dus) Later heb je spijt Zo ging…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar…

er is iets veranderd niet de nacht, die is nog altijd zwart niet de stilte, die is nog altijd leeg niet de winter, die is nog even ijzig niet de zoektocht, die is nog zonder antwoord niet de slaap, die is nog mijlenver niet het wachten, ik tel nog ieder uur niet de inspiratie, die is de grote afwezige zelfs niet de wanhoop, die is nog steeds…

Ik word een jaartje ouder en ben vergeten waarom ik van haar hou Niet vanwege haar heerlijke geuren of haar ouder wordende schoonheid Niet omdat ze tegen me aankruipt als ze zich alleen voelt, nee, het ging dieper Haar lichaam daar ben ik gek op, haar pianomuziek en dat ze me volstopt met poëzie en voedsel De lekkere dingen die…

Herfstwind houdt huis in weerloos volle bomen En neemt de kleuren van de zomer mee Ons hart is veel te ver geopend Nog eenmaal fietsen wij naar zee De lage zon legt heimwee op de wegen De kinderen zijn gelukkig groot Ons leven is voorbij gevlogen Een trein die voortraast naar de dood Straks mogen we het glas gaan heffen En toasten op een…

Er is een troosteloze wijk in Den Haag waar ik vaak met een tram doorheen rijd. Tegenover een park staan huizen vol ellende met op de gevel een wonderschone tekst: Myn Lief ik min uw. Dus mijn lieve leve seyde Mit dat mijn lippen van haer lieve lippe scheyde Geen meerder soetigheyd ter voren inne quam Dan als sy my dat gaf, het geen ick…

Deze stilte is geen gewone stilte, deze stilte is een doodse stilte nu jij in een ander bed ligt zou ik je een verzoenend ontbijtje moeten brengen met een lepeltje liefde maar ik doe het niet lig veel te lekker in mijn eigen boze sopje gaar te koken eindelijk ruimte waarom moet ik altijd de eerste zijn hé, ik hoor je lopen, kom je…naar…

de mensen zien me wel de mensen praten wel maar ik wil dat jij me ziet dat jij die dingen zegt het kermen van de meeuwen in ons gras de eerste afgevallen tak van de duivelswandelstok kom terug ik wil met je dansen…

Misschien heb ik niet veel bereikt, misschien verspilde ik talent en kracht en maakte veel te vaak verkeerde keuzes, was laf en lui en weerzinwekkend verkwanselde het kostbaarste, maar kijk! bloemen, bomen, vogels, wolken, wees mijn getuige – hier loop ik met mijn kleinkind aan de hand, een suffe opa, een onnozelaar, een loser, een debiel,…

Naar Oostland willen wij varen: het is er het oudste lied. Maar monden zijn vol gevaren; malheuren slapen niet. Al hebben kombuizen geen lichten, kombuizen hebben een bed. En de reizen zijn maar gedichten en de slaap is 't rijkste gebed. Slechts verlangen kan nog doorreizen wie daar ooit uit Oost-land kwam. Een bokking is zeek're spijze…

Mijn vader en mijn moeder. Twee mensen waar ik niet van hou. Maar dat komt nog wel. Als ze dood zijn. Mijn Anima sluipt door het huis. Zij is nog stiller dan een muis. De kleinzoon speelt met haar. Terwijl ik zachtjes naar ze staar. Mijn vader heeft mij nooit verwend. Mijn moeder heeft mij nooit gekend. Wie helpt mij in die grote nood…

Achter het station strekt zich de polder uit. Er staat een boom op het punt al haar bladeren te laten vallen. In de vroege novemberzon toont zij nog eenmaal haar volle pracht. Hij denkt aan treinen die hij wel gehaald heeft. Wordt dan de boom. Blij als een schoolkind met een geschonken uur.…

In de bloeiende tuin had hij even moeten huilen toen zijn vrouw vertelde dat hun lievelingsdichter al een week zo dood als een pier was. Ik stop met schrijven had hij gedacht. Wat heeft het voor zin. Even. Want toen de zwoele avond kwam, met pootje baden in de zee – het levende water dat zijn voeten waste, streelde, beminde - het deinende…

Je keek me aan als een bidsprinkhaan en ik begon te bestaan. Met de zoen van je overvloedige, eenzame, hongerige, hartveroverende aandacht keek je me aan. Met de blik van een moeder die haar pasgeboren baby ziet. Met de blik van Doornroosje die de man ziet die haar wakker heeft gekust, met de blik van een sprinkhaan die mij verandert in een…

Ongemerkt was het later geworden. De TV moest steeds harder. Overal in huis slingerden tweede ogen. In onze schoot doofde heel langzaam het vuur. Ons laatste huisdier vleiden we in de garage. Voor 5 euro kochten we een nieuwe sjoelbak, voor de kleinkinderen. Pissebedden trokken onze aandacht en bomen en vogels en wolken en taal: laat, later…