Alle inzendingen van kerima ellouise

Ik voel een behoedzame afwezigheid, een ontwijkende blik, gesloten ogen, verloren woorden, verlaten gevoelens, een verkleinen in je wezen, een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je…

In mijn hand een heel klein roosje groeiend uit een tedere wens. Reikend naar de toppen van de bomen, verlang ik naar jou, als mens Ik bewonder een bos van regenbogen, dromend van een ademend woud, waar stilte zingt in elk gerucht en dauwdruppels fluisteren in de morgenlucht. Eén ontwakende, verborgen dag, in mijn hand een heel klein roosje…

kijk, mijn kind ik nam je hand dag in dag uit je gouden krullen waaierden langs de lente de maan zo hoog boven vuren vleugels vlinders deinden door ‘t open raam en doorheen het zingen van de eerste vogel het beminnen nu, in witte kragen, glijdt zacht en krachtig naar de zomer hoe mooi het lied, het bruidsgezang ik…

Urenlange gesprekken tot diep in de nacht, Oude en nieuwe verhalen over vroeger en nu, Vlugge en trage tranen vloeien vrij in vertrouwen, Uur na uur, dag na dag luisterend in de tijd, Nooit weegt de stilte zwaar in onze verbaasde woorden, Een volledig gevoel in elk onuitgesproken moment, Samen, één in intense gevoelens.…

wanneer ik in jouw ogen kijk vormen woorden zich in mijn hart ik wandel door gekleurde wolken knip zonnetjes uit jouw zomerlach ik loop langs woorden met lichte pas schrijf vellen vol met blauwe inkt letters zuchten in zachte zinnen als een vrij en vrolijk windekind in jouw adem wil ik zwijgen duizend klanken achterlaten in denken en in…

ze zag hoe schaamte de lakens bedekte met een bleke blos alsof haar buik nooit zou baren en enkel prooi werd van de zwartste nacht al wat ze kon zien, de woorden te klein, werd wind en vreemd uitgespreid zonder bedaren en op het harde gras, waar geen mens meer keek, brak elke maan in het schommelen, stil de zonde bevroor in het boomzwijgen…

We schenken de stilte aan de zee, zachtjes legt ze een deken om ons heen. Wiegend op het ritme van ruisende golven, genieten we van een stil bewonderen. In onze ogen weerspiegelt er een volle witte maan . Schommelend trekken we ons van de buitenwereld niets aan. De duinen glijden langzaam in de vloed van onze harten. Een branding vol…

'k wil niet dat je gezicht vervaagt en dat je woorden zullen zwijgen je stem is nu geboren 'k heb je gevoelens nu kunnen horen je bent zoals mijn hart al zei een lief en warm mens zoals een milde zon in de maand mei ik dank je voor je warm vertrouwen en om een beetje van mij te houden ik dank je om mij te dragen in elkanders vragen…

hoe kan ik mijn dank tot leven brengen in deze winterstilte; oud vanbinnen tenzij verwondering een diepere betekenis krijgt in een pas ontwaakte lichtwereld vol letters en zoveel meer een nieuwe stem, een jaar, duizelingwekkend blauw en uitstromend naar alles wat leeft beweegt dieren, bomen, bloemen een gedicht op…

ik praat met jou geen woordentaal spreek noch hoor ze in het Drents jij raapt de klanken van ontmoeten schommelt ze zacht en als mens het beeld blijft aan mezelf gelijk in het ademen van het bloed vol eenvoud in je hele zijn plooi je letters zonder woordenboek…

Hij heeft een mooie lach zo eentje die de tijd doet stoppen, tenen laat krullen in zwarte sokken een lach die je van het strand zou willen oprapen net als de mist je brilglazen doet vervagen een lach zo fris die in een appel blijft hangen, zacht laat herinneren hoe de lente smaakt na een fris pintje bier met lef volmaakt, het…

Wanneer ik zal gaan, wil ik geen tranen op je gezicht. Denk aan de lichte dagen die ik heb liefgehad, hou van mijn dromen ook al was ik nog zo zwak. Wanneer ik heen zal gaan, wil ik geen duisternis in je ogen. Denk aan de fluisterende nachten die ik heb gedicht, open mijn stille woorden ook al verlang ik naar het witte licht. Wanneer…

'k wou dat ik je pijn kon lijden 'k wou dat ik je angst kon dragen samen met jou tussen de sterren zweven samen met jou de hemel beleven de takken van de bomen zullen je stevig omhelzen de blaadjes van de bloemen zullen je zachtjes beroeren de gloed van mijn hart zal je blij verwarmen 'k zal er zijn om je stilletjes te omarmen…

slordigheid valt niet op te rapen, je bent gestruikeld op je tocht naar gulzigheid, niet buiten maar in en door jezelf je rangschikt me als dertien in een dozijn, ooit uitverkoren op je uitgelezen weg nog even raap ik je woorden op, je hoeft zelfs niet te zeggen dat je me mist ik lees de leugens wel op het blanco blad slordig…

liefde en losse vlinders op je rode tongetje, zacht gespin zwervend in wol en roze maanpootjes diep in de nacht op mijn voeten tussen sterrenpluis lik je melk uit de vroegte, speels getjilp en lome luierzon een beetje dromen, beetje zweven, beetje heimwee naar de boom, drijf nu maar op knotjes wolken ik zing aanhalig de sprookjes…

Halve nachten praten, te ver om elkaar aan te raken, te dichtbij om elkaar los te laten. Ik probeer je te bereiken met woorden, gevoelens over te brengen zonder akkoorden. De avond verandert wenend in de nacht. De nacht kruipt moeizaam naar vroege uurtjes van de dag. Ik stik in elk woord, in elk gebaar, verloren in het diepste van elkaar…

de tijd staat stil wanneer tranen vloeien uit mijn ogen van jouw warmte vriendschap en jouw hopen mocht ik je nog eens tegenkomen dan gaan onze dromen niet meer verloren ze smelten samen in één gebaar een houden van elkaar dat is gewoon wat ik nu voel en geloof me dat is een heleboel laat me dit gevoel nu nog maar even…

avondlicht, gesproken of gezwegen of zoiets als geluk een manier van reizen of waar je vliegen kan in winterwarmte naar verwondering…

Wanneer jouw tranen niet meer te stuiten zijn, zal ik ze zachtjes sluiten. Wanneer jouw angst niet meer te dragen is, zal ik ze schuivend verlichten. Wanneer jouw pijn niet meer te genezen valt, zal ik betekenend naast je lopen. Wanneer jouw stem zal zwijgen, zal ik je woorden luisterend wiegen. Met mijn warme handen en mijn tedere…

leer me de tijd opdat ik de wonderen in uw handen kan begrijpen, de dankbaarheid na al het schreien nog zwarter dan een wezennacht heel mij door uw gebeden en omring me met het oude lied ik zal luisteren naar herkenning naar de kleine vogel in uw ziel omarm mij, breed in het licht, ik zal de dood verlaten wanneer ik sterven…

smeulende peuken zijn getuigen van gestorven woorden bengelend tussen stiltes en komma’s zinnen zijn wit verhullen het zwijgen de asbak gevuld aan de rand van het blad voorzichtig blaas jij geopende woorden nieuwe gedachten zo dicht bij mij rook kringelt in onzekere wolkjes vertaalt vertrouwen in nieuwe verzen voor jou…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Zinnen krijgen een betekenis woorden vormen een warm gevoel telkens als ik in jouw ogen kijk ik ben jouw zachte stem sterk en voorzichtig ik ben jouw wonderlijke ziel rustig en angstig ik ben jouw tedere ogen helder en onzeker een gevoel van thuiskomen krijgt een betekenis iedere keer weer het is een sleutel zonder pijn een vriendschap…

Ik zie wat ik zie Ik voel wat ik voel Wat ik zie, voel ik Wat ik voel, zie ik Laat me een stukje zoeken wegnemen bij elk gesprek en je een evenwicht geven, aan twijfels geen gebrek Want die tijd die wij beleven laat die maar stille staan het is veilig samengaan Ik wil geen afscheid nemen want er komt zeker nog één moment dat…

Jaren worden gebonden door het delen van stiltes in woorden door het doorkruisen van gedachten. In gesprekken worden banden geschapen door eenzelfde ontdekken van een verwonderd begrijpen en betrachten. Onze vriendschap wordt een houden van, een beleven, een ontmoeten van een mens, een verrijking van mijn leven.…

laat me rusten in je bron van nachtelijke stilte laat me drijven in je bron van stille liefde laat me zuchten in je bron van lief geluk laat ons leven zachtjes stromen en meeschommelen met de wind laat ons een hemel verzinnen zoals alleen maar kan, een lentekind maar laten we vooral onze tranen delen onze pijn zal niet meer ontwaken…

'k Wil je brengen naar de hemel 'k Wil je zoeken in de zon 'k Wil je voelen in het licht 'k Wil je horen in de duisternis 'k Wil... 'k Wil je glimlach in mijn hart Laat de hemel je nu verblijden Laat de zon je stilletjes ontroeren Laat het licht je nu verwarmen Laat de duisternis je zachtjes toefluisteren Laat... Laat mijn glimlach…

samen zwijgend met ons gezicht naar de zon zonder woorden zonder gebaar een ontloken stilte genietend van een warm verbond mijlenver van elkaar gewoon twee mensen gelukkig kent warmte geen grenzen voor een engel…

Ik zoek voorbij de duisternis en vind achter regenachtige dagen jouw aanwezigheid in mijn hart. Over grenzen heen zweef ik met de wolken mee en vind een grenzenloos vertrouwen, waaruit ik put mijn breekbare kracht. Ze leiden me naar hemelsblauwe tranen, die weerspiegelen op mijn gezicht, telkens wanneer ik geloof in jouw puur gedicht.…

‘k Mis je wanneer ik grote, witte wolken streel, dromend in een lentegeur. ‘k Ruik je wanneer ik rode roosjes zie blozen, stralend in het zomerlicht. ‘k Hoor je wanneer de wind jouw engelennaam fluistert, stoeiend in het najaar. ‘k Zie je wanneer de sneeuw jouw voetstappen achterlaat, bevriezend in een winterslaap. ‘k Verlang naar…