Alle inzendingen van kerima ellouise

In de verste echo's van mijn verleden kom ik steeds mezelf tegen. Een naam, zonder meer, letters geschreven, het houden van vergeten. Spiegels glinsteren van verdriet, herinneringen lijken steeds te breken, scherven worden moeizaam gelijmd en weerspiegelen een vermorzelende pijn. Versterkt in een wirwar van jaren, kreunen ze onder bestaande…

Ik weet niet wie je bent ik weet niet hoe je heet jouw gezicht heeft geen naam jouw stem heeft geen kleur Een verwonderde blik maar ik geef geen kik er is geen deur die voor mij opengaat er ontsnapt mij een snik Ook al kennen we elkaar niet zo echt ik weet wel dat je vecht een druppel geluk is alles wat je wilt het geeft je kracht…

Ik heb voor jou gekozen tegen alle windrichtingen in, muren heb ik rondom me gebouwd, om rust te vinden binnin. Jij bereikt me in mijn stilte, ontmoet me binnen mijn grenzen, getraliede stormen wenen verhalen, die jij luisterend kan vertalen. Zonder enig voorbehoud vullen mijmerende muren koude ruimtes, met een warme, zachte eenvoud.…

ik ben niet meer in mij maak me los van mijn lichaam bevrijd me van mijn dromen niemand zal me nog raken in mij aan mij tenzij het stof, het overschot de slaap van het leven niet in jou niet naast jou maar in monoloog met de aarde vergaan zal ik in zomers voorbij ver zal ik gaan van mensenstromen…

ik leg mijn hand zonder aarzelen in jouw hand ik volg zonder twijfelen jouw voetstappen samen beklimmen we de bergen die zich in onze harten verbergen ik vertrouw je het land toe dat we samen hebben geschapen laat ons daarom zoeken naar een ruiker hemel laat ons daarom vinden een droom schuilend in onze handen samen…

het duurde maar één ogenblik om jou te vinden ik heb er een leven lang op gewacht je dook in mijn hart op totaal onverwacht ik schrei nu warme tranen van vergeten dromen ik dacht dat het nooit meer zou komen ik zoek jou zo vaak in koesterende woorden stille breekbare letters vloeien uit tot zinnen die onbegrijpelijke gevoelens beantwoorden…

toen ik de groeven in je ogen las, streelde ik de breekbare letters doorheen je grijze haren toen ik de eerste rimpels in je schoot hoorde, leidde je mij met kleine stapjes doorheen je oude verhalen… ik zag je wandelen langs een bewaarde koffer vol gekoesterde dromen ik zag je liefhebben toen de herinneringen aan opa tijdloos…

Raak niet aan mijn tranen, loop zachtjes om me heen, nog even naar de sterren kijken en het boogje van de maan Het ontwaken van de pijn, vluchtig langs mijn wang, draagt de stilte in jouw ogen als wij de woorden overslaan Vraag maar aan de nacht, slapend op mijn huid ' Mag ik even bij jou schuilen voor het leven mij verlaat…

Ik nestel mij veilig in de warmte van jouw handen. Ze strelen zacht de groeven in mijn ziel. Ik verbrijzel mijn angsten in de warmte van jouw lippen. Ze spreken dromerig het schreien in mijn slaap. Ik druk mijn gezicht in de warmte van jouw gebaren. Ze omhelzen zichtbaar de wanhoop in mijn rimpels. Ik vind mijn glimlach in de…

Jouw hart is gesmeed in de kleuren van de lente Jouw ziel is bereid met alle zomerse ingrediënten Jouw haren blozen in de zachte stralen van de zon Jouw tranen gedijen in de dauwdruppels op het gazon Jouw ogen stoeien met het blauwe van korenbloemen Jouw lippen kruiden de geuren van al het groene Heb ik jou al…

Ik draai me om, geef een vlugge kus op je wang - dag jij - Je glimlach blijft maar brengt een stilte in je ogen. Ik ontvlucht je gewilde handen, vermijd zo het naderend afscheid. Even dat moment van onzeker zijn, van pijnlijke, zoete geuren, van neerduiken in een vreemd, warm gevoel. Ik draai me nog een keer om, Zacht streelt…

en als ik je vind in een thuisloze zomer anoniem en tussen regenvlagen zal ik tegen duisternis vertellen dat maanlicht in ogen zeldzaam is ze kruisen dichterlijke stappen vegen het grind in de kamer op zonder volgorde om ergens te zijn wanneer niets geluid geeft in de velden heide de vlakte kent en de lakens uitrekt tot sluiers rond verlaten…

je was zo lief zo zacht en zo mooi zo bescheiden en zo onzeker zo vol tederheid je ogen en je lach je gezicht en je lichaam je hele wezen geschapen door de adem van God met één lach en met één oogopslag heb je mijn hart beroerd om er voor altijd in te wonen in één seconde heeft de dood jou gevonden en je toevertrouwd aan wenende…

Het fluisteren van de wind je stem belletjes die rinkelen in de verte je lach de zachte gloed van de schemering je ogen het schuchtere ontwaken van een bloem je glimlach de stralen van de zon en de maan de liefde tussen jou en hem een dauwdruppel op een vergeet-me-nietje een traan op mijn wang…

Onrustig dromend in het donker. Schreeuwende stemmen in mijn hoofd. Versuft word ik wakker, ’t geluid overstemt mijn droom. Bevend van angst verstijf ik in het getier. ‘k Zet mijn deur geluidloos op een kier. In de schemernacht zie ik een woedende schim, gebogen over een vertrapte ziel. Weggereten is de liefde in…

deel de lucht met me mijn kind en de wolken en de toppen van de bomen want gisteren zomaar door een paar woorden liet je mij de zomer zien je weet dat ik voor jou zou willen sterven mijn kind jij, die de zon voor me reikt door de hoge vensters van je jeugd gaf mij met je wondermooie ogen jouw wereld jij, mijn kind zei :…

vraag me niet wat ik het mooiste aan je vind ik zou je het antwoord schuldig blijven want jij vind ik het mooiste aan jou vraag me niet of ik je woorden kan toedichten want ik zou in de hoogste hoogten moeten schrijven vraag me of ik je liefheb en ik antwoord ja…

jij wist het dromen nabij wuifde woorden toe in de schaduw van een kerk ik vroeg niet of jouw stappen, zoveel gedaan, schaterden om de stilstand of om het spiegelbeeldlicht dat in een echo verzonk langs smalle steegjes die samenstroomden als stadsvrienden in een volgend najaar hoe kon jij weten dat de kerk voor ons…

kom terug jij kleine vlinder kom terug uit de verte de manen zijn dood zoals het dansend lichaam in mijn dichtersdroom verstild, afwezig de wind vergeten in de graven rondom mij ben je daar, mijn vlinder of twijfel je nog door de kus die ik je gaf slaperig, de avondgod diegene die nog wenen moet om het antwoord van de sterren…

morgen zal slechts uit papier bestaan papier waarin ik je glimlach vouw samen met het laatste licht jij laat me alleen en gaat me voor naar een dag nog stiller dan vandaag wanneer ik in mijn lichaam ween dieprode woorden en de lucht grijs staar door het breken van je ogen vang ik je stem in lege wolken want morgen zal zijn…

voorbij de deur toen de ochtend kwam de geur van dood in het gras ik zat naast jou en mijn eigen leven in zachte kleuren en witte vlokken je zou niet terugkeren toch niet naar mij, slechts diepe stilte in het afscheid ik heb je gestreeld in het druppelend daglicht en in al die jaren, langzaam oud ga nu, mijn vriend naar het onbekende…

mijn lief, het is fijn te horen wanneer je zegt : ik kan je niet missen mijn lief, het is fijn te voelen wanneer je streelt : ik vind je zo zacht mijn lief, die woorden zijn zo eenvoudig dat ze mijn ziel beroeren het is vooral die (h)eerlijke klank die in die zinnen ligt die mij zo treft, mijn lief maar vergeef me wanneer ik…

sinterklaas kloppende kinderhartjes stiekem de trap af hand in hand verbaasde oogjes werkelijk waar ? bergen speelgoed zelfs een verwonderd kijken van een paard in de kamer vol kindergeluk handjes beginnen te strelen lijfjes beginnen te beven traantjes van kinderlijk blind dank je wel , lieve sint toen op dat moment maar…

duizend ogen trillen in mijn hand en ik schud schud het verdriet in dichtgeknepen vingers afdrukken op een doordeweekse dag in een grote cirkel van leven naar dood een eindeloze rij van dood naar leven strak starend naar mijn adem verlies ik de zin tot bestaan en ik zwijg zwijg het antwoord in de tranen op mijn jas van duizend lelies…

Wanneer de witte maan mij haast strelend omarmt met een vleugje stilte in een verzonnen droom, dan zoek ik jouw naam. Wanneer de diepe geur van de nacht mijn heimwee omhelst met een warme dans in kleine druppels, dan roep ik jouw naam. Wanneer de slapende sterren mij fluisterend dragen met magisch licht in mijn zacht huilende ogen,…

weet je wel zo'n bloem zo'n zeldzame bloem die holle ruimtes kan keren het verdwijnpunt naar een begin zo'n bloem in alle huizen opdat anderen spreken het allermooiste van een stem van stuifmeel en lente, open in de lucht weet je wel als je dit leest ben jij die bloem…

ik blaas naar een wens geen beter vriend dan dit vingers en vertroosting één voor één gloeien lichtjes, omhoog geheven naar voorwaarts naar alles dat leven is in verbinding met hetzelfde raam waaruit wij verlangen…

In de duisternis heb je mij gevonden en je zachte hand op mijn schouder gelegd. Een engel heeft mijn gezicht gestreeld en mij haar tedere glimlach geschonken. 'k Volg je zonder aarzelen. Spreid je vleugels en bedek mijn pijn. Leid me nu nog maar eventjes verder, morgen begint een nieuw refrein. 'k Ben van jou gaan houden, het heeft wel…

Toen het fluisteren van gisteren verzonk in je roodgestriemde huid, trok je de stilte naar binnen, verstard in een ademloze strijd. Toen het zwijgen van gisteren stierf in de sporen van de nacht, verloor je jouw lichaam, verhard door een echoënde tijd. Vandaag verbergen de schaduwen niet langer meer de woorden op je magere lijf,…

een gesprek in stille uren vertrouwen geloven rust een gesprek in verborgen uren een lach een traan gevoelens een zucht een gesprek in verwarmende uren een band onbegrijpelijk onbreekbaar vriendschap gerust samen een gesprek in stille uren een houden van…