Assen in mijn lijf
Onrustig dromend
in het donker.
Schreeuwende stemmen
in mijn hoofd.
Versuft word ik wakker,
’t geluid overstemt
mijn droom.
Bevend van angst
verstijf ik
in het getier.
‘k Zet mijn deur
geluidloos
op een kier.
In de schemernacht
zie ik
een woedende schim,
gebogen over
een vertrapte ziel.
Weggereten
is de liefde
in mijn lijf.
De grens
van woede
is bereikt.
‘k Verdraag
geen licht meer
in de assen
van mijn verdriet,
weerloos verdwijnen
mijn oren en mijn ogen
in het niet.
Geplaatst in de categorie: woede