Moegestreden
Toen het fluisteren van gisteren
verzonk in je roodgestriemde huid,
trok je de stilte naar binnen,
verstard in een ademloze strijd.
Toen het zwijgen van gisteren
stierf in de sporen van de nacht,
verloor je jouw lichaam,
verhard door een echoënde tijd.
Vandaag verbergen de schaduwen
niet langer meer de woorden
op je magere lijf,
moegestreden leef je langzaam
verder, de leegte achterlatend
in de assen van je gelatenheid.
Geplaatst in de categorie: woede