Alle inzendingen van koen Goovaerts

Bomen zijn genezers ze ruisen door je ziel.. Een boom is vast een engel die ooit naar beneden viel. Bomen zijn behoeders, ze verlossen je van smart, ze jagen op demonen en balsemen je hart. Bomen bergen nesten, ze zijn heerlijk serviel, uit het oosten en het westen vinden vogels er asiel. Bomen dragen vruchten ze zuiveren de lucht…

Waar zou ik nog kunnen gedijen ? warempel in jouw warme schoot. kom laat ons nu heel zachtjes vrijen dan denk ik minder aan de dood. zo streel je teder met je handen en helpt mijn ziel weer uit de nood, je legt mijn somberheid aan banden, je bent mijn honing en mijn brood. En laat ik vaak mijn armen hangen, jij blijft mijn lieflijk, geurig…

Nu er niets meer uit mijn handen komt en jij je hult in ongenoegen, kus ik vanavond eens te meer de schaamte van je lippen. Als vanouds stuit ik op distantie en strategie, de poortwachters van je ranke lijf. Je zegt weer niets maar in je ogen zie ik hem.. je man van mos die je ook deze nacht met bekwame spoed het riet in sturen zal.…

Zat ik maar weer in mijn boek verscholen voor de wereld, gekluisterd in een hoek. Of liever aan een zwembad, aan de Mediterranee waar Zweedse meisjes zwemmen in de Middellandse Zee. Wat zou ik lekker lezen op het warme, mulle zand, op het ritme van die Zweedsen die flaneren op het strand. Hun Uppsalaans is kruidig, hun blikken familiair…

Wat is er toch in mij gevaren dat ik zo moeilijk leven kan.. Mijn schip vaart steeds op hoge baren, ik ben een droevig man. Stond het in de sterren geschreven of zat het in de moedermelk ? Dat ik ondanks mijn stoere streven vaak als een broze bloem verwelk. Wat is er toch in mij gevaren dat ik mijn nooit geborgen weet. Het wordt niet…

Wat vocht hij fel en snedig met zijn demonenschaar, vannacht, want deze ochtend sprak er onrust uit zijn haar. zijn beddengoed, een bende lag uit zijn ledikant, door wanhoop en ellende voelde hij zich overmand Ze weten hem wel wonen maar zijn verzet is schriel. Zijn nachtelijke demonen bijten stukjes van zijn ziel. Wat baat een…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…

Kwart voor vijf vanmorgen, een matineus concert. Een merel uit zijn zorgen, zijn snavel wijd gesperd. Wakker liggen in je bed, de maan beschijnt het duister... De wekker hoeft niet meer gezet, vooruit vogel ik luister.…

Nadat ze mij had gedefenestreerd schonk ze me zeven zieke schapen. Hoe wreed voelde ik me gedeclasseerd tot eter van uien en rapen. Ik werd aldus door het raam gegooid, wat een wonderlijk privilege. Mijn lusten heb ik weer opgeplooid toch bleef je me meer dan genegen. Na zeven jaar leven in een dorre woestijn kwam ik je tegen vol van…

Zuster moet je kijken, mijn dijken breken door, de varens en de distels overwoekeren het spoor. Waarheen nu nog te lopen,ik dreig gauw te vergaan, er is geen ander baken dan het schijnen van de maan. Broeder kom me hoeden, de sneeuw bedekt mijn daken. Het tocht in mijn vertrekken en de zoldering gaat kraken. Is er dan geen afgrond hier, waar…

Hoe zou jij.. Hoe zou jij dan gevonden willen worden als je eindelijk de bodem hebt bereikt, met haren klevend op je voorhoofd en een blik zo troebel en verongelijkt. En al dat grootse denken, dat gepieker tot het ochtendlicht had het je ooit iets anders kunnen schenken, iets dat het kwellen had verlicht ? Ach zij, gegijzeld door haar…

ze is lankmoedig, ze steekt het mes niet dieper in mijn wonden. En word ik overmoedig, ze houdt me bij de les, ze kan zo goed doorgronden.. Maak ik haar steeds weer aan het blozen dan maakt ze nooit een keer bezwaar. ze is heerlijk, ik zit bij haar op rozen Ze zegt "dat roze matcht zo bij mijn rode haar"..…

Wat was ze mooi en soeverein, wat kon ze me bekoren. Zij was als sprankelende zomerwijn, ze was mijn ochtendgloren. Ik huppelde met flukse tred, werd gek van exaltatie. zij stelde toen een harde wet, ik viel snel uit haar gratie. Ze kreeg een ander in de mot, een knaap met blonde lokken. Voorwaar een echte liefdesgod, nu zit ik hier te…

Heeft u het graf van mereld gezien ? Die is gisteren plots overleden. Hij speelde een spel met de kat van de buur ach wat heeft dat beestje geleden. Een kat is een jager dat weet elk kind er valt hem niet veel te verwijten al heb ik toch liever dat hij zachtjes spint dan een merelborst open te rijten. De nachten in mei zijn mild voor de…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen.... naar Pünktlichkeit en Pruisische routine, naar koude baden in de Rijn naar alcohol en uren van morfine totdat ze eindelijk…

Bespiegeling Ze jaagt me nog de dood in en raakt me nooit meer aan, 't is gek te zien hoe wij soms roerloos naast elkaar gaan staan. En als we dan eens praten lijkt alles voorgekauwd ik speel mijn rol, zij blijft vaak stom wat heb ik mij berouwd... dat ik destijds zo domweg met haar ben meegegaan, de kinderen kijken ons nu met hun droeve…

Het was me wel de dag zeg, eerst zat ik met een ei toen lag mijn schip op ramkoers en kreeg het averij. Mijn jongste dochter smeekte nog loop niet in zeven sloten daar is nog nooit een sterveling een ons mee opgeschoten. Nu lepelt zij haar soep leeg en luister mee naar Bach. Johannes die de passie preekt hoe lieflijk toch, maar…

Nu de kinderen als blanke konijnen over de prairie razen, hun rugzakken leeglopend, langs de kant van de weg, vraag ik met overmoede tederheid wat zal ik voor je zijn? Met aarzelende handen raak ik je schouder aan jij draait je langzaam om, een zucht als een verwijt die sterft nog voor hij je bittere mond verlaten kan. Net als de vrouw…

Ik wrong me door de massa van stoppelbaard en verschaald zweet ik naderde je kassa, de rijen waren lang en breed. Ik zag je ogen blinken ze leken wel van ochtenddauw waardoor ze lichtelijk detoneerden met je Aldischort want die was grauw. Toen keek ik stiekem naar je handen, je nagels schoon en hoe ze scanden naarstig, vlot en amicaal doorheen mijn…

Na het weiden van de lammeren en het werken op het land, na het tellen van de centen en het spellen van de krant….. ligt hij beurs en uitgeteld de benen morsig op de bank, vergeet hij even vee en veld, het mesten en de boerenstank. Den Haag Vandaag haalt hij niet meer zijn lijf is gauw aan sterven toe en na het rochelen ziet hij weer…

Laat dit dan mijn moment zijn.. in een park op een bank met een boek pel ik stuurse mandarijnen en mijmer over hebben en zijn Verstrooid speur ik in bladloze eiken naar eekhoorns en ander gespuis en word ik zeldzaam rustig van de bomen en hun vriendelijk geruis. twee eksters verborgen in het lover kijken me schuin en sinister aan…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Uit balans en eens te meer drink ik veel en haal me neer. Gruwend van de matigheid en bij nacht ook wel eens spijt.. van de mens die ik nooit bejegen als mijn zuster of mijn broer Samenleven is geen zegen liever sta ik zelf aan het roer. Laat me leven, mateloos zonder rem en zonder wetten tracht toch niet dat te beletten anders word…

Ik ken een oostblondine, Anouschka is haar naam ze is een Poolse schoonheid met prachtig geverfd haar Mijn god bekijk haar benen, die hebben grote faam al is ze oppervlakkig soms,ze raakt bij mij een snaar. Ik zei Anouschka schatje, jouw lijf bevalt me zeer al kwam je om te poetsen, bij jou leg ik me neer Zo vrijde ik met haar, het volle…

Ook heden is hij roerloos en trekt een koel verlangen om weg te gaan, niet meer te zijn, hij laat zijn schouders hangen. O hij heeft gezocht, een leven lang naar een plek onder de appelboom maar wat hij vond was veel te wrang hij gelooft niet langer in die droom. Dus broeders, zusters treur toch niet al gij hem dra mocht vinden Besef…

Het is waar op dat haar van Puigdemont valt heel wat aan te merken maar stop die man niet in een cel en laat hem verder werken. Want Spanje dreigt met kerkers en knuppelt vol venijn. O Carles, net als Mozes leidt uw volk door de woestijn En trek Rajoy maar stevig bij zijn grijze, vlassige baard want net als Franco indertijd is hij…

Ik lig te bed en luister naar het hozen van de regen op de brug. Het lijkt wel sinister gefluister, ik streel de kat op haar rug... Een late reiger is opgestegen uit zijn nest in een els aan de vaart en daalt nu met diepe vleugelslagen zijn vlucht is de vangst immers waard. Majesteitelijk maar zonder veel luister zet hij zich naast…

Vandaag ben ik een briesend paard en trap naar al mijn naasten, blijft u daar liever van gespaard dan zou ik me maar haasten. In een abri kan je schuilen voor het gieren van de wind als de wolven in me huilen dan spaar ik kraai noch kind Maar morgen gaat het beter vast dan bied ik u mijn schouder aan, verlos ik u van zware last en…

Aarzelend druppelde je binnen. Schuchter als woestijnregen, een frêle,ranke nimf met herfstig rode lokken. Zal ik een ei voor je bakken ? vroeg ik zeldzaam serviel en kuste de zorgen uit je ogen van kostbaar groen opaal, jouw kinderen waren weer eens ziek, je man van mos leek wel verdwaald in werk en matinale dronkenschap. Later lazen…

zeven magere meisjes zaten bij elkaar, ze kauwden blauwe bessen en praatten over haar.. Er was dus nog een achtste, die had een foute coupe dat was, ontegensprekelijk, het schaapje van de troep. Ze gingen wel eens roken, dat deden ze per zeven want wil je erbij roddelen, dat doe je dat oneven.. Ze hadden ook een leider, al was die informeel…