Alle inzendingen van koen goovaerts

ik ben een man van tienen en énen en aard niet in de middelmaat gedoemd tot een solitair leven verkies ik de veldweg en laat ik de straat Een kruid gedijend bij noorderwind en malse regen in het ochtendgrijs ver van de meute, weg van de massa's tref je mij tussen paardebloem en ereprijs "Hij die de slaap vindt wint de morgen Geen man…

Na het spartelen in het water, de winden vaak ongunstig de havens zelden vrij, spoelde hij aan als wrakhout Waar het vel te dun geworden was zette het sarcasme zich op de huid als een aanwas, een slechte gewoonte waar moeder nog voor waarschuwde Moeders zijn machteloos al branden hun kaarsen plechtstatig wanneer de huizen leeg zijn…

We timmerden jaren aan het kader waarin we elkaar te lijf zouden gaan en zoals het hitsige katers past werd de de arena netjes afgeplast Was jij de Grote oorlog en strooide je kwistig met Yperiet dan was ik minstens Zuid-Vietnam en schuwde de napalm niet Zo vochten we als dolle honden reeuws en destructief Hoe vreemd, want op de…

Vandaag ben ik onvervuld, de lichte meisjes van het vroege uur en de zwarte wijnen van Cahors, ze dragen noch ze schragen. Met eeltloze handen zwoeg ik verder aan de kuil, mijn misantrope opus. Waar het schrijnt als zomerjeuk, hoor ik het lome ruisen van de populier. Laat me mijn ziel schurken, genadig tegen jouw robuuste rug en vertel…

Wanneer ik dreig te wankelen.. wijs me minzaam op de ruisende bomen van toen de rubberen bootjes op de meren van Ossiach, bereikten wij ooit de overkant ? In de jaren zeventig werd de melancholie geboren, groezelig als een nageboorte die ons om de hals geworpen werd. Later bij thee en zoete koek berekenden wij onze zegeningen en daarvan…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur. Toen we kusten achter…

Wat houdt ze van augurken, Haar duimen en wijsvingers tastend in het zure vocht Ik zucht maar laat betijen Als het oosten in ons opspeelt gaan we beiden somberen en herkauwen, al zijn we dan nauwelijks runderen, de grieven van de dag Mijn dochter, wat is het water diep wat goed is voor vis en de zeemeerminnen Van het Great Barrier…

De meisjes van Maria Hilfer vrezen de koude najaarsnacht. Doch nu nog zijn hun blikken wervend Augustus streelt hun dijen zacht. . Ook in het Prater is er handel discreet wordt koopwaar uitgestald. Een dwalende toerist op wandel door geilheid wordt zijn geest versmald In Wenen ziet men alles groot Van lusthof…

Ik streek mijn hemden zij haalde de kreukels uit mijn ziel zij hield van strategie, ik van overdrijven zo werkten we samen aan mens en maatschappij het beste span van de tsaar Wat hield ik van haar wanneer ze 's avonds het trappenhuis van mijn vermoeide hoofd besteeg, lichtvoetig en feeëriek, heerlijk kleurend bij de eerste zweem van…

Het park stroomt leeg nu weg van de oranje lantaarns schemer en maanlicht vergeefs de invallende duisternis te lijf gaan Voor het echt gaat duisteren laten eekhoorn en merel nog één keer staart en snavel zien, een afscheid als een toegift het groen van de parkwachter en de blauwige schijn van onze wankele begeerte is het laatste wat…

Dat ik het schrijnen voel.. het gemis dat snijdt, de twijfel die vandaag vertraagt.. Nu ze elders zorgzaam is... ben ik stuurloos en recalcitrant ken ik maat noch gebod en neig ik, niet voor het eerst, naar gore misantropie. Wat is ze gul, ze schenkt me tijd en ruimte. Tijd is een oceaan, ruimte een vehikel voor de man die begeren…

Hij tilde zijn hoed op en schudde zijn lokken toch kwam er geen roos van zijn hoofd. Wat viel waren enkel wat scherven en brokken, daarmee moest de liefde geloofd. Met stoffer en blik ging hij aan het werk, zijn liefje keek nurks naar een soap De merel verscheen al aan't ochtendzwerk toen hij eindelijk z'n muze bekroop.…

Hoor de wind die jaagt over de vaart en vogels, struiken noch bomen spaart. De elzen houden zich nog kras en vechten om hun bladerjas. En zittend voor het beslagen raam, op schoot twee warme katten, kan ik, beroesd door jouw parfum, de winter nog niet vatten.…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier.... en toen…

Liefde was vaak te hooi en te gras al wist ik al ras dat ze net als de kat op zomerse dagen in velden noch wegen te vinden was. We liepen door bossen maar draaiden verkeerd verloren elkaar uit het oog, doch,het waarlijke minnen raakt niemand verleerd en al doolden we ooit rond als kattegespuis we kwamen voor 't schemeren thuis…

Te liggen in jouw schoot. Ik luister hoe mijn gejaagde ademen zich langzaam vermengt met jouw verzonken harteklop. Eén hand woelt door mijn haar terwijl de andere me lieflijk bezweert me niets in het hoofd te halen. Wat zou ik , je buik is mals, je stem is zacht en je hals geurt vaag naar seringen. Fluisterend zing je mee met David Bowie…

Februari Nu januari vergeefs z'n wonden likt, de natte poten nog nadruipend van het koele dooiwater, sprokkelen we scherven daglicht en nemen we, inhalig de vroege voorjaarsbode koesterend, een voorschot op de lente. Doch, even broos als het sneeuwklokje zijn de getekenden, zie ze schuifelen achter hun rollators, weerbarstig is hun pad…