zie ons leven

Na het spartelen in het water,
de winden vaak ongunstig
de havens zelden vrij,
spoelde hij aan als wrakhout

Waar het vel te dun geworden was
zette het sarcasme zich op de huid
als een aanwas, een slechte gewoonte
waar moeder nog voor waarschuwde

Moeders zijn machteloos
al branden hun kaarsen plechtstatig
wanneer de huizen leeg zijn
en de harten overlopen

laat ons nu samen zuchten,
waar de gebeden versleten zijn
pruttelt de koffie, zie het vage keukenlicht
onze roerloze handen beschijnen.

Schrijver: koen Goovaerts, 1 maart 2017

goovaerts.koenhotmail.com

Biografie van deze schrijver

leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 124