biografie: koen Goovaerts
Beste liefhebber van de de poëzie. Ik ben Koen Goovaerts ( Antwerpen-1970 ) en hou van taal. Lezen, schrijven en dus ook gedichten schrijven. Ik ben niet vies van een baldadig vers maar ook het intieme, verstilde kan me bekoren. Heb u vragen en/of opmerkingen ?Aarzel dan niet om te reageren. Groeten.
Inzendingen van deze schrijver
160 resultaten.Godsgruwelijk verkeerd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 
57 We dansten gretig de polenta,
de polka aten we in stijl
of was het eerder andersom ?
Geen Pool of Italiaantje maalt erom,
ik droog mijn tranen met een natte dweil.
Vandaag gaat alles glad verkeerd,
Ik lijk foutief geprogrammeerd.
De Taliban heeft honger
maar in zijn puntzak zit een...
Het was een dag geweest.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 Het was een dag geweest van ongebreideld incasseren
van ongeduldig wachten op de nacht
Valt er uit jouw ellende dan niets te leren ?
Vroeg ze en of ik er in godsnaam nog aan dacht.
Waar ze op doelde was een zelfgekozen einde.
En toen ik vannacht weer ging hangen op de brug
klonk vanuit de...
Toen ik dan eindelijk gestorven was..
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 133 Toen ik dan eindelijk gestorven was
en in een kano neuriënd peddelde naar de overkant
zag ik daar aangekomen een morsig, bebaard iemand
die de mensen streng de ogen las.
De man zei “ik ben Petrus” en keek me diep in de ogen,
hij schreeuwde “ je bent enkel naar hier geroeid
omdat je...
Meinorca
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 151 Neen, ik kan haar niet negeren.
Engelenstof in veertien tinten rood.
Rücksichtlos laat ze mij begeren.
Amechtig verlangend ga ik alle dagen dood.
Krijgt de keizer steeds wat hij wilt,
de honger van de bedelaar wordt nooit gestild.
Vedriet in een klein bootje.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 Een poortwachter in grauw gemoed
had eens te meer de klok geluid
een rinse rat deed zich tegoed
aan het bloed van onze tweede huid.
Jouw moeder bleef verjaren,
je kerfde diepe kringen in haar poreuze bast.
Ach, ik ken al jouw bezwaren
je stal haar gouden ringen maar droeg haar loden...
Zo zag ik u staan in de avondschemer.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 162 Ik zag u staan in het versleten oktoberlicht..
Met uw poten zo nat in de drassige grond,
uw bast met ruige knotten afgerond.
Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in
en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin.
Vliegen in de avondschemer soms late vogels over,
jij...
KLavdia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 151 Met haar groene Kirgiezenogen
in haar Slavisch, beminnelijk gezicht
verscheen ze bekoorlijk in mijn dromen,
zo zeldzaam prachtig uitgelicht.
Zij geurde naar borsjt en naar vuige zonde
naar arak en naar steppebrood,
Ik had verhoging en lag in mijn sponde,
verhit en amechtig maar ik wou...
De hopman.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 184 De hopman ging ons voren,
hij toog langs berm en riet
maar de wind verwoei zijn sporen,
daarom volgen w’ons verdriet.
De hopman raakte bevroren
wanneer hij zwierf door zijn labyrint.
Wie hem volgde was voor altijd verloren,
de hopman is een narrig kind.
De hopman wist ons te...
Zou het helpen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 173 Zou het je helpen te worden gekust,
door een Myriam of een Elisheva ?
in Nineve stond vroeger een zinnelijk bad
vol van verleiding en Bijbelse lust.
Ook de dochters van koning Salomon
wisten met hun wiegen te behagen.
Eens geborgen in hun malse schoot
dacht geen sterveling meer aan...
Zij.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Zij houdt van razen en van werken aan de was.
Ze houdt ook van vertellen over hoe het vroeger was.
Zo is ze een belijder van de anekdotiek
maar wees voorzichtig; van een oordeel
wordt ze vals en choleriek.
Ze is een noestig schillenpaard
dat timmert aan de weg
een Jozef maar dan zonder...
Judith
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 287 Op mijn gefingeerde reizen heb ik haar bij nacht ontmoet,
Zij was bijbels ontuchtig maar steeds als Turks gebak gezoet.
Haar ogen waren als meren, haar stem was laag en hees,
haar lip begon te trillen toen ik haar in alle talen prees.
Ik haakte naar haar benen, ik hapte naar haar mond,
de...
Wat te doen bij eenzaamheid.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 184 Wat te doen bij eenzaamheid
en hoe kruip je er vandaan ?
Je vader heeft haar bed gespreid,
hij hoefde je geeneens te slaan.
Je telde ooit je vrienden,
bedrukt hield je op bij vier.
Zo leidde je een inert bestaan
dat nergens meer toe diende
en leefde langzaam verder
als een bijbels...
Cordoba
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 Ook wij beitelden wetten in Cordoba’s muren,
in sermoenen en betogen werden waarheden gesmoord.
We dronken de Montilla wijn tot in de late uren,
in Moorse arabesken werden vriendschappen vermoord.
Op het torentje van de Mezquita kon je haast alles zien;
morsige toeristen, het mooie dal...
Vos in de sneeuw.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 196 Misschien was ik nog vol van woede,
kon ik het niet meer zien.
Het Noorderlicht en het vermoeden
zinvol te zijn, misschien..
zie ik een vos in de sneeuw vandaag
met waterige, bedroefde ogen
kijkt hij me dan heel kort aan
en heeft zijn dikke staart van gember,
geen lust meer om te...
's Nachts wanneer weemoed aan komt kloppen.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 171 Wanneer ik ’s nachts door Rijmenam rijd
en als door boter langs de velden glijd,
denk ik wel eens aan een oud verschaald verdriet
de autoradio mag hard staan, vergeten doe ik niet.
De koeien staan weer in hun stallen,
de maan ontwaart zijn bittere schijn,
verheven op haar voetstuk kon ze...
Vannacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 Mijn liefste, ook vannacht heb ik veel gedronken.
Terwijl je te bed lag en eens te meer genadig sliep
was ik bezeten, in diepe dronkenschap geklonken
alsof er iets of iemand dwingend naar me riep.
Zo schuifelde ik besmuikt door kamers en vertrekken
op zoek naar wodka en staartjes rode...
Eerste liefde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 Eerste liefde, het bloed bruiste in mijn aders,
wat was ze lieflijk, zo zonder pracht en praal
Wij raakten stilaan los van onze vaders,
Ik kwam van de stad, haar dorp was pastoraal.
Toen was ik slank en twintig, als een halfgod zou ik schijnen,
en wat stond dat blauwe hemd me goed.
Wie kon...
Mijmerend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 135 Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham
met aardbeienjam alvorens hij aan het leven ontkwam.
Zelf had ik eerder aan een kwartliter wodka gedacht
Poolse, niet uit het land dat mensen afslacht.
Roerloos zal ik dan zitten met een geurige, groenogige kat op schoot
mijmerend over geruisloos...
Laat de mensen slapen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 147 In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.
Een...
Misschien.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 161 Misschien zou je naast me komen zitten.
In dat halflege café met die vuile lambrisering
omdat de stoel naast me toch leeg was
of omdat je mijn kwetsbaarheid herkende.
Op je magere kamer zou ik je haren bezingen,
mooie rode haren die bevallig over ranke schouders vallen
Genade zal ik...
Toen was er niets meer.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 127 Zo had hij het vooraf uitgedacht,
op een koude voorjaarsdag in mei
zou hij lichtelijk verwaaid en in vermoeide tred
naar de periferie van zijn peergroup strompelen.
Zijn ego, thans onbarmhartig geklemd
in zijn bekraste armen, zou hij afleggen.
En later in de sterrennacht,
een versleten...
Dagromen.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 147 Dromen van haar in het holst van de dag,
Ik zou een rots zijn waarop zij met haar hoofd lag,
de geur van haar hals zou iets hebben van mandarijnen,
of van geurige rozen net voor ze 's nachts verdwijnen.
Stak mijn toorn weer eens op dan werd hij verzacht,
door de balsem in haar stem, haar...
Eenzame man.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 148 Eenzame man met je standaarden zo hoog
maar je moed zo diep gezonken.
Waarop heb jij voor ’t laatst gedronken ?
Het kost je moeite, maar je houdt je ogen droog.
In afgetrapte all-stars en steeds in korte broek,
Liep je vrij van haag en heg,
onveranderd, je eigenzinnige weg,
je wou...
Wachtend op Voorjaar.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 147 Met zijn licht bijziende ogen
speurde hij steeds weer de hemel af.
hoe hunkerde hij naar Voorjaar,
hoe lang had hij bedroefd gewacht
op de ijle zang van de zwaluw,
de winter had hem niets gebracht.
En later luisterend naar het ochtendlied van de merel
hoorde hij steeds weer die desolate...
Vragen op de late avond.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 174 Drinken we vanavond thee ?
Alcohol kan lekker zijn
maar het maakt ons vaak zo wee.
Praten we dan weer een keertje over ons
Laat je werk maar even liggen, het is een
een inhalige, vrede spons.
Wanneer eigenlijk ben jij
opgehouden met houden van mij ?
Was dat eerder een fase of één...
Kleine aubade.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 166 Op haar kleine apothekersweegschaal
weegt ze alles in porties af.
Liefde, warmte en genegenheid
heel precieus en geroutineerd,
zo heeft haar moeder het haar geleerd
Maar nee, ze is mijn middernachtelijke freule,
geen dorre dochter van een kruidenier
Als ze gekrenkt wordt komt ze...
Een hert dwaalt door de mist.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 190 Het landschap waar ik door reed was mistig,
de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan.
Dit land is haar land zoals de gedichten
die ze zelden leest de mijne zijn.
Nu de nevel is opgetrokken
en het licht op rood springt
zie ik haar voor me, een verschrikt hert
met grote lieve...
Onmin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 178 Zo wil ik niet ik zijn.
Nu nukken bezit van me nemen
als waren het krijgshaftige Moren
aan de kust van Gibraltar..
kijk ik naar haar lichaam en zie heupen
schreien, schouders die kromtrekken
en boze voeten, die willen gaan stampen
op de koude keukenvloer maar dat
vooralsnog niet...
We reizen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 170 Zo rijden we samen naar het einde van het land,
zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij,
ik mediteer, masseer mijn broos verstand.
De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij.
Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil
in onze vermoeide hoofden;
in de harten van...
Ze droeg een wollen muts.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 193 Ze hield haar hoofd graag warm
en droeg daarom een wollen muts
die niet alleen haar twijfels
maar ook haar mooie haar verborg.
Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden
haast in trance hervond ze haar cadans
Zo heerste ze en wekte mijn verlangen,
ze wist me steeds te vinden waar ik...
Meer van deze schrijver...
