biografie: koen Goovaerts
Beste liefhebber van de de poëzie. Ik ben Koen Goovaerts ( Antwerpen-1970 ) en hou van taal. Lezen, schrijven en dus ook gedichten schrijven. Ik ben niet vies van een baldadig vers maar ook het intieme, verstilde kan me bekoren. Heb u vragen en/of opmerkingen ?Aarzel dan niet om te reageren. Groeten.
Inzendingen van deze schrijver
168 resultaten.Kopland.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 
341 Als Kopland zingt van zijn achterland,
van zijn bomen en nestwarme dieren
voel ik mij wel eens met hem verwant,
men ziet me slenteren langs droeve rivieren.
Of snuisteren in verlaten huizen dan
een oog dat valt op oud behangpapier,
gekruld door de tijd en vochtige kieren,
een muur die flui...
Zou ik je moeder zijn..
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 246 Zou ik je moeder zijn dan maakte ik voor jou
aardbeien met zure room.
'k Gaf je een dekentje voor de eerste kou, een passend
vriendelijk woord, het is warempel niet erg veel
maar het maakt je vast genoeglijk loom.
Maar ik ben slechts je vriend, één die de weg
soms moeilijk vindt maar ik l...
Over vannacht
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 231 Vannacht was ik drijfnat,
als een vos in een drijfjacht
uitgeput op het smalle bospad
terwijl een jager dreigend naar me lacht.
Toen ik ging drinken bij de waterkraan
keken fletse ogen me als een ander aan.
Maar misschien was het de tandpasta
op de spiegel die iemand had gespuwd.
In ieder...
Mijn vriend.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 235 Hij schrijnt mijn onbeholpenheid,
kent gij die man die vissen, runderen en hazen spaart
die werkzaam is en slordig is bebaard
ik ben hem rijk maar raak hem liever kwijt.
Hij roert niet in de suikerpot
drinkt geen wijn, erkent geen god.
Men ziet hem grijnzend schrijden door de gangen
zo zelf...
Straks.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 238 Als ik er straks niet meer zou zijn,
kan je nog altijd met me praten.
In een witte, opgeruimde kamer
zal ik nog steeds voor je bestaan.
Ik fluister lieve woorden in je nek en in je oor,
zodat je hoogstwaarschijnlijk denkt
dat ik al tot de engelen hoor.
Geen woord van angst of deernis,
...
Elegie voor een abrikoos.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 211 Lieve abrikoos, vergeef me al die keren
dat ik voor een ander koos,
voor ordinaire pruimen om maar iets te zeggen
matgeel of doodsaai blauw,
het valt ook nauwelijks uit te leggen
wanneer ik op je zachte vruchtvlees kauw.
Je geur en smaak zijn heel bijzonder,
subtiel en delicieus,
vergeef ...
Zomer aan de vaart.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 194 Nu de wind is gaan liggen
en de stad weer ruikt naar oude giraffes
trekken we ons terug in ledigheid
en koesteren de zomertijd.
Geef ons een hangmat en een wahwah gitaar,
sierlijke meisjes met lang krullend haar,
geef ons een plekje aan de mythische vaart,
we hebben zo lang voor mooie dagen...
Zo zal het gaan.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 273 Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham
met zelfbereide aardbeienjam alvorens hij
met verve aan zijn volle leven ontkwam.
Zelf ik had eerder aan kwartliter wodka gedacht,
ééntje met zo’n etiket waarop een meisje heerlijk naar je lacht.
Quasi roerloos zal ik dan zitten met een geurige ...
Godsgruwelijk verkeerd
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 222 We dansten gretig de polenta,
de polka aten we in stijl
of was het eerder andersom ?
Geen Pool of Italiaantje maalt erom,
ik droog mijn tranen met een natte dweil.
Vandaag gaat alles glad verkeerd,
Ik lijk foutief geprogrammeerd.
De Taliban heeft honger
maar in zijn puntzak zit een gat...
Het was een dag geweest.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 283 Het was een dag geweest van ongebreideld incasseren
van ongeduldig wachten op de nacht
Valt er uit jouw ellende dan niets te leren ?
Vroeg ze en of ik er in godsnaam nog aan dacht.
Waar ze op doelde was een zelfgekozen einde.
En toen ik vannacht weer ging hangen op de brug
klonk vanuit de o...
Toen ik dan eindelijk gestorven was..
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 279 Toen ik dan eindelijk gestorven was
en in een kano neuriënd peddelde naar de overkant
zag ik daar aangekomen een morsig, bebaard iemand
die de mensen streng de ogen las.
De man zei “ik ben Petrus” en keek me diep in de ogen,
hij schreeuwde “ je bent enkel naar hier geroeid
omdat je d...
Meinorca
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 311 Neen, ik kan haar niet negeren.
Engelenstof in veertien tinten rood.
Rücksichtlos laat ze mij begeren.
Amechtig verlangend ga ik alle dagen dood.
Krijgt de keizer steeds wat hij wilt,
de honger van de bedelaar wordt nooit gestild.
Vedriet in een klein bootje.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 308 Een poortwachter in grauw gemoed
had eens te meer de klok geluid
een rinse rat deed zich tegoed
aan het bloed van onze tweede huid.
Jouw moeder bleef verjaren,
je kerfde diepe kringen in haar poreuze bast.
Ach, ik ken al jouw bezwaren
je stal haar gouden ringen maar droeg haar loden last.
...
Zo zag ik u staan in de avondschemer.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 329 Ik zag u staan in het versleten oktoberlicht..
Met uw poten zo nat in de drassige grond,
uw bast met ruige knotten afgerond.
Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in
en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin.
Vliegen in de avondschemer soms late vogels over,
jij h...
KLavdia
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 278 Met haar groene Kirgiezenogen
in haar Slavisch, beminnelijk gezicht
verscheen ze bekoorlijk in mijn dromen,
zo zeldzaam prachtig uitgelicht.
Zij geurde naar borsjt en naar vuige zonde
naar arak en naar steppebrood,
Ik had verhoging en lag in mijn sponde,
verhit en amechtig maar ik wou no...
De hopman.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 337 De hopman ging ons voren,
hij toog langs berm en riet
maar de wind verwoei zijn sporen,
daarom volgen w’ons verdriet.
De hopman raakte bevroren
wanneer hij zwierf door zijn labyrint.
Wie hem volgde was voor altijd verloren,
de hopman is een narrig kind.
De hopman wist ons te verleiden
...
Zou het helpen ?
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 316 Zou het je helpen te worden gekust,
door een Myriam of een Elisheva ?
in Nineve stond vroeger een zinnelijk bad
vol van verleiding en Bijbelse lust.
Ook de dochters van koning Salomon
wisten met hun wiegen te behagen.
Eens geborgen in hun malse schoot
dacht geen sterveling meer aan z...
Zij.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 414 Zij houdt van razen en van werken aan de was.
Ze houdt ook van vertellen over hoe het vroeger was.
Zo is ze een belijder van de anekdotiek
maar wees voorzichtig; van een oordeel
wordt ze vals en choleriek.
Ze is een noestig schillenpaard
dat timmert aan de weg
een Jozef maar dan zonder baa...
Judith
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 526 Op mijn gefingeerde reizen heb ik haar bij nacht ontmoet,
Zij was bijbels ontuchtig maar steeds als Turks gebak gezoet.
Haar ogen waren als meren, haar stem was laag en hees,
haar lip begon te trillen toen ik haar in alle talen prees.
Ik haakte naar haar benen, ik hapte naar haar mond,
de lu...
Wat te doen bij eenzaamheid.
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 329 Wat te doen bij eenzaamheid
en hoe kruip je er vandaan ?
Je vader heeft haar bed gespreid,
hij hoefde je geeneens te slaan.
Je telde ooit je vrienden,
bedrukt hield je op bij vier.
Zo leidde je een inert bestaan
dat nergens meer toe diende
en leefde langzaam verder
als een bijbels gekw...
Cordoba
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 318 Ook wij beitelden wetten in Cordoba’s muren,
in sermoenen en betogen werden waarheden gesmoord.
We dronken de Montilla wijn tot in de late uren,
in Moorse arabesken werden vriendschappen vermoord.
Op het torentje van de Mezquita kon je haast alles zien;
morsige toeristen, het mooie dal en...
Vos in de sneeuw.
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 406 Misschien was ik nog vol van woede,
kon ik het niet meer zien.
Het Noorderlicht en het vermoeden
zinvol te zijn, misschien..
zie ik een vos in de sneeuw vandaag
met waterige, bedroefde ogen
kijkt hij me dan heel kort aan
en heeft zijn dikke staart van gember,
geen lust meer om te slaan...
's Nachts wanneer weemoed aan komt kloppen.
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 302 Wanneer ik ’s nachts door Rijmenam rijd
en als door boter langs de velden glijd,
denk ik wel eens aan een oud verschaald verdriet
de autoradio mag hard staan, vergeten doe ik niet.
De koeien staan weer in hun stallen,
de maan ontwaart zijn bittere schijn,
verheven op haar voetstuk kon ze s...
Vannacht
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 278 Mijn liefste, ook vannacht heb ik veel gedronken.
Terwijl je te bed lag en eens te meer genadig sliep
was ik bezeten, in diepe dronkenschap geklonken
alsof er iets of iemand dwingend naar me riep.
Zo schuifelde ik besmuikt door kamers en vertrekken
op zoek naar wodka en staartjes rode wijn
e...
Eerste liefde
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 288 Eerste liefde, het bloed bruiste in mijn aders,
wat was ze lieflijk, zo zonder pracht en praal
Wij raakten stilaan los van onze vaders,
Ik kwam van de stad, haar dorp was pastoraal.
Toen was ik slank en twintig, als een halfgod zou ik schijnen,
en wat stond dat blauwe hemd me goed.
Wie kon ...
Mijmerend
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 294 Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham
met aardbeienjam alvorens hij aan het leven ontkwam.
Zelf had ik eerder aan een kwartliter wodka gedacht
Poolse, niet uit het land dat mensen afslacht.
Roerloos zal ik dan zitten met een geurige, groenogige kat op schoot
mijmerend over geruisloos ont...
Laat de mensen slapen.
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 283 In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.
Een R...
Misschien.
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 305 Misschien zou je naast me komen zitten.
In dat halflege café met die vuile lambrisering
omdat de stoel naast me toch leeg was
of omdat je mijn kwetsbaarheid herkende.
Op je magere kamer zou ik je haren bezingen,
mooie rode haren die bevallig over ranke schouders vallen
Genade zal ik vrage...
Toen was er niets meer.
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 298 Zo had hij het vooraf uitgedacht,
op een koude voorjaarsdag in mei
zou hij lichtelijk verwaaid en in vermoeide tred
naar de periferie van zijn peergroup strompelen.
Zijn ego, thans onbarmhartig geklemd
in zijn bekraste armen, zou hij afleggen.
En later in de sterrennacht,
een versleten ho...
Dagromen.
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 282 Dromen van haar in het holst van de dag,
Ik zou een rots zijn waarop zij met haar hoofd lag,
de geur van haar hals zou iets hebben van mandarijnen,
of van geurige rozen net voor ze 's nachts verdwijnen.
Stak mijn toorn weer eens op dan werd hij verzacht,
door de balsem in haar stem, haar kre...
Meer van deze schrijver...
