Straks.

Als ik er straks niet meer zou zijn,
kan je nog altijd met me praten.
In een witte, opgeruimde kamer
zal ik nog steeds voor je bestaan.
Ik fluister lieve woorden in je nek en in je oor,
zodat je hoogstwaarschijnlijk denkt
dat ik al tot de engelen hoor.

Geen woord van angst of deernis,
mijn zwart cynisme ben ik kwijt.
Ik sta je bij bij diepe vragen
of wanneer wanhoop zich verspreidt.
Je moet maar even aan me denken,
ik verschijn dan helder voor je geest,
misschien laat ik je wel hard lachen
dan is het niet voor niets geweest.

Schrijver: Koen Goovaerts
15 augustus 2024

Goovaerts.koenhotmail.com

Biografie van deze schrijver

afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 76