Misschien.

Misschien zou je naast me komen zitten.
In dat halflege café met die vuile lambrisering
omdat de stoel naast me toch leeg was
of omdat je mijn kwetsbaarheid herkende.

Op je magere kamer zou ik je haren bezingen,
mooie rode haren die bevallig over ranke schouders vallen
Genade zal ik vragen,
tegenover zoveel kwetsbaarheid ben ik weerloos.

Liefste, wees toch beducht voor mijn poëzie,
die vandaag nog barmhartig is
maar morgen bijten zal wanneer de dagen verschijnen.
Dagen van wanhoop en doffe lethargie.

Schrijver: koen Goovaerts
18 april 2022

goovaerts.koenhotmail.com

Biografie van deze schrijver

haren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 163