Kopland.

Als Kopland zingt van zijn achterland,
van zijn bomen en nestwarme dieren
voel ik mij wel eens met hem verwant,
men ziet me slenteren langs droeve rivieren.

Of snuisteren in verlaten huizen dan
een oog dat valt op oud behangpapier,
gekruld door de tijd en vochtige kieren,
een muur die fluistert van kindervertier.

Een bank onder een appelboom,
laatzomer nu, de zon die stemmig door je glas schijnt.
De schemer die ons soms verrast,
de merel, zijn lied en jij, voordat je weer verdwijnt.

Schrijver: koen Goovaerts
29 augustus 2024

Goovaerts.koenhotmail.com

Biografie van deze schrijver

Kopland

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 139