een februari avond
Het park stroomt leeg nu
weg van de oranje lantaarns
schemer en maanlicht vergeefs
de invallende duisternis
te lijf gaan
Voor het echt gaat duisteren
laten eekhoorn en merel
nog één keer staart en snavel
zien, een afscheid als een toegift
het groen van de parkwachter
en de blauwige schijn van onze
wankele begeerte is het laatste
wat we ontwaren
Verder is er niets
dan zachtmoedigheid, niets
dan de uil die lacht
om de prooien van zijn nacht
Geplaatst in de categorie: jaargetijden