112 resultaten.
Dagje aan 't water
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 714 zon en wind als gezworen kameraden
riet beweegt in swingende bewegingen op de
aanlandende golfjes langs de oeverrand
de blauwe lucht, slechts onderbroken door
dunne regels hoge bewolking, waartussen een
natuurlijk kleurenspectrum onze blikken vangt
ver voor ons uit, op het woelige water,
het silhouet van een slank wit zeiljacht
langs de…
Avond mijmeringen.
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 692 avond valt, de hemel kleurt
sporen van wit in 't blauw
oranje en rood gekleurde wolken
een Engelse roos in mijn tuin geurt
genieten vanavond in de warme avondlucht
damp stijgt op vanuit de aarde
in de verte klink het geluid van een tractor
kraaien vliegen over in snelle vlucht
nog even dan is het met de zomer gedaan
zullen vogels zich…
De tweehonderdjarige eik
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.089 onbeweeglijk staat hij al
tweehonderd jaar
stil te staan
geen soortgenoten
om hem heen
mistflarden draaien rond
zijn kale bol
twee kraaien krijsen
plotseling zijn naam
op de smalle landweg komt
een bestelauto aan
vormt al jaren een
richtpunt voor
't verkeer in de zon,
de regen en de
grauwe, natte duisternis
gespaard voor
de open…
Liefdeswater.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 711 ze voelde zich met hem soms
als een snel stromende rivier
eigenlijk nog meer als
een kolkende stroom
van liefdeswater welke
bruisend en golvend de
denkbeeldige oevers overstromende
in heftige ongecontroleerde golven
alvorens samen te versmelten
tot een bruisende klaterende watermassa
die gedurende een zekere tijd
haar leven…
Fladderende schoonheid
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 649 een snelle vleugelslag
zon beschijnt
haar kleurig lijfje
ze danst op en neer
zonder iets aan te raken
het zelfde rondje
keer op keer
om vervolgens in tegenspraak
tot alle natuurlijke wetten
zich een kort moment op
mijn handpalm neer te zetten…
Terroristische aanslag.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 484 een lichtflits
de harde knal
vervolgens grijze rook
gegil en geschreeuw
mensen vallen
achter hun bagagetrolleys
op de vloer
hier wegkomen is een
hele toer
doden en gewonden
blijven achter op
de grond
welke besmeurd is
met glasscherven en bloed
van veel mensen
welke hier op deze
Brusselse luchthaven
hun ongewenste…
Het einde nadert.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 650 grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld
waarop blonde schapen vredig lopen te grazen
zijn twee honden die tegen weglopers grauwen en razen
de bejaarde herder werkt hard voor zo weinig geld
terwijl hijzelf na zoveel lichamelijk zware jaren
vele honderden hectaren met zijn beesten heeft belopen
is opeens de onrust en angst in zijn lijf…
Processierupsen.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 437 Wij zijn de toegeknepen eikenbladeren,
waarin rupsen en larven zich
bevinden.
Wij dragen ons noodlot lijdzaam
in een niet gewilde cocon.
Geen bloem noch takje zal
zich verder bij ons ontwikkelen.
Terwijl ons leven toch zo mooi
begon.
Maar helaas; deze zichzelf uitgenodigde gasten
zullen ons tot de draad toe
verslinden.…
Het eerste fietsje.
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 941 witte sokjes met rode schoentjes
gekleurde strik in 't haar
beentjes strekken zich onwennig
beducht voor vallen en gevaar
vader houdt haar vast aan 't zadel
ze trilt nu van spanning en plezier
opeens heeft ze ’t door
rijdt weg; lachend en fier…
De promenade.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 636 mensen lopen hem gegeneerd voorbij
ergeren zich aan zijn onbeschaamd gedrag
aanfluiting voor de chique promenade
zijn gezicht wordt zichtbaar, karton glijdt opzij
pas na uren richt de gestalte zich op
schudt zich uit, staat op van de grond
wankelt met het karton de promenade af
en vervloekt vervolgens de nieuwe dag…
Oorlogsdaden.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 578 gebulder der kanonnen en
springende granaten
mensen die met elkaar vechten en
elkaar gruwelijk haten
geen dag gaat voorbij zonder
doden en gewonden
haat zaait vergif, maar soms
ook; dollars, roebels en ponden…
Een hommel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 581 het maakt me blij; dat gonzende geluid
het snelle bewegen van haar vleugeltjes
het voorzichtig landen op
bloemenstampers om nectar te drinken
alvorens weer te verdwijnen
ze doet zo haar best
dag in dag uit om
een maaltje te verschalken
terwijl ze daarbij soms onbewust
ook andere hommels lijkt te 'stalken'…
In gedachten.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 555 met de schoenen in
haar hand loopt ze in gedachten
verzonken over ‘t smalle, koude strand
voeten in ’t nat, gezicht gericht
op de brandingsgolven, die keer
op keer het zand bedolven
met daarin de voetstappen en
haar gedachten welke rap verdwenen
in ’t natte zand…
Winters strandgenoegen.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 607 ijskoud zeewater van de brandingsgolven beroerd mijn enkels
harde wind doet fijn zand in wolken opstuiven
schelpen op de vloedlijn knarsen onder mijn voetstappen en
schuren de huid van mijn onbeschermde voeten open
ik ben niet de enige die vandaag aan het strand loopt
achter mij ontwaar ik ook enkele dik aangeklede figuren
die met de rug tegen…
Het vervallen middeleeuwse kerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 617 Het landschap om me heen is
fraai, zelfs in de winter.
Grote kale platanen sieren het
door muren omgeven pleintje.
Slechts een enkeling woont hier
nog in alle eenzaamheid,
het gehuchtje oogt kil en doods.
De Romaanse kerk is reeds
vele eeuwen oud. Het
er naast gelegen kerkhof is
zeer verwilderd en verlaten,
tot prooi vervallen aan…
Een gruwelijk einde.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 742 stil en verdrietig
zijn kopje schudt in
de wind
't is nog zo'n baby
een zielig klein
hondenkind
verlaten van iedereen
natuur is meedogenloos
en hard
moeder pas verscheiden
haar baby moet
thans ernstig lijden
ze is een van de
vele zwerfhondjes die
dit jaarlijks overkomt
geen eten meer
noch drinken
de dood meldt zich
dan…
Ons aller einde is de dood.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.499 het einde van haar leven nadert met rasse schreden
arts zit naast het bed van de amechtig ademende vrouw
ze hoest; haar leven eindigt nu waarschijnlijk gauw
de pastoor heeft reeds voor haar gebeden
teleurstelling is groot; haar vier kinderen zijn weggebleven
eigenbelang prefereert boven moeders overlijdensverdriet
de vermoeide ogen vallen dicht…
Een huisvrouw.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 732 stil zit ze op haar keukenstoel; schilt ongeduldig de patatten
regen slaat met vlagen tegen haar keukenraam
ze staat op - zet quasi automatisch - de radio aan
kijkt naar buiten: kan niet langer dat rotweer bevatten
aardappels plonzen met geweld in de hoge pan
waterdruppels spatten op haar brillenglazen uiteen
op de radio een telefoonspelletje…
La nuit et la Demi - Lune.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.051 Even was ze helder zichtbaar en
keek ze me verwonderd aan, vanachter
witte, langgerekte wolken.
Vervolgens glimlachte ze me
stralend toe. Even later keek ze
wat lankmoedig, leek me zelfs te
wenken.
Maar plotseling was ze weer verdwenen.
Kon haar gedrag niet echt begrijpen,
doch besefte later wel verwonderd dat
ze me haar stralende…
Bedrieglijk overspel.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 580 Ze heeft een rode kleur op
haar wangen als gevolg van
intense woede.
Staart in diepe verslagenheid
voor zich uit, door 't raam,
in de stille natte straat.
Zoekt tevergeefs naar
haar innerlijke leidraad, doch
haar gedachten verdwijnen snel.
Rondom haar vormen zich
wolken van verdriet vermengd met
bittere tranen en haat.…
Wedstrijd zeilen.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 650 schuimkoppen vormen zich op grauwe golven
witte zeil bolt in de krachtige noordenwind
hun fokkenist wordt telken male
onder opspattend boegwater bedolven
schuin hangt de zeilboot in een poging
snelheid aan de wind te maken
mast en stagen hoor je knerpen en kraken
onverstoorbaar vaart de bemanning door
bij 't starteiland gaan ze rap door…
Mauvais temps.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 576 weer laat niet met zich spotten
hemel kleurt thans grauw en grof
eenzame zonnestraal schiet omlaag
tussen zwalkende wolken
kleurt voor even het land beneden
als een aards paradijs
na zorgvuldig schuiven en draaien
is de wolkenmassa hecht gevormd
neemt het zwerk de vorm aan
van een blauwgrijze kwal
siddert de atmosfeer na een
flitsende…
Een herfstig gedichtje.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 660 hoog reikende hoofden schudden rond
in een bekoorlijke symfonie van zacht geruis
twijgen laten hun zomerlast vallen of
liggen reeds stuiptrekkend
voor dood op de grond
kleurende bladeren tonen
gedragen door de wind terstond
in bruin, geel en groen aan afhangende takken
vogels vliegen weg in het besef dat
er weer een seizoen aan zijn einde…
Les Baux en Provence
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 686 De karakteristieke witte rotsen
van Les Alpilles
glimmend na de regenbui
een magere zonnestraal
breekt door de wolken
dampend gebleekt kalksteen
met resten van
een oud middeleeuws fort
om me heen
rotsen, wijngaarden,akkers en
kleurrijke woningen
in de verte stralen enkele
gele bloemen op de rand van
een door bauxiet
okerbruin…
De strandwandeling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 493 hand in hand lopen ze te sloffen
over het drijfnatte strand
terwijl de wind boosaardig om hen
heen huilt en grijze wolken zich vormen
tot een klagelijke massa
regen valt onverdroten neer op
hun reeds doorweekte en
verkleumde lijven
even staren ze naar de golven waar
schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om
vervolgens met geweld uiteen…
Ik heb het niet zo op Sinterklaas
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.003 heeft denk ik vast wat te maken met deze decembertijd
mijn gedachten wegen thans zwaarder dan op andere dagen
net als mijn beurs; kan ik dat tegenwoordig slecht verdragen
mijn hoofd op houden is dan ook een dagelijkse strijd
ter wille van het dichten en het dagelijks bestaan
voed ik mijn tijd met arbeidsvol werken en denken
’s avonds deerlijk…
Met opa op stap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 341 wandelen in de
verse sneeuw
de slee sleept
achter ons aan
ik neem het touw
van haar over
haar koude handjes
sluit ik even
in mijn vuist
kijk omhoog; de
hemel ziet grauw
een druppeltje hangt
aan haar neus
wangen kleuren
rood van de kou
haar ogen glinsteren
terwijl ze kletst zonder
ophouden
gewoon apetrots om in
de alsmaar…
Kerstfeest of vreetfeest
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 556 grijze wolken verdringen elkaar
in de verte klinkt een luide knal
vuurwerk, of wellicht toch misschien
een afgeschoten haas die
ergens de dis zal sieren
net als vele andere dieren
in deze sterkst consumerende
tijd van 't jaar…
Het stille sombere woud
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.156 een koele vochtige oase van groen en rust
geuren van mos, bladeren en verrot hout
je ademt snel, rilt even, voelt je koud
terwijl een zachte windvlaag je angstige gedachten sust
een zonnestraal schiet tussen 't bladerdek door
beschijnt plotseling het bos in een gouden moment
terwijl jij voorzichtig aan de omgeving went
blik gericht op het…
Eenzame reis.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 717 zijn ziel vloog reeds weg
uit zijn verkrampte lijf
waarvan slechts stof en
botten zullen overblijven
waar zijn honden bij liggen
te waken en af en toe als
wolven huilen gedreven door
intens verdriet
het einde kwam onverwacht
de wereld verdween uit
zijn gedachten
dof staren zijn ogen
men zal hem niet echt missen
alleen zijn beesten…