112 resultaten.
Winters boerenland.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 751 Een zonnestraal schittert
tussen kruinen van
kale bomen
schaduwen strekken zich
naar voren uit, werpen
grillige patronen op
de modderige grond van
een verlaten bospad dat
glimt in 't frisse
winters nat terwijl
een klein meisje er stil
loopt te dromen.
Harde windvlagen doen
kale toppen van
bomen bewegen terwijl
laatste dorre…
Levenssymfonie.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 781 Soms lijkt het dagelijks leven op
een onvolmaakte symfonie.
Zo’n muzikaal mismaakte -
asociale - compositie.
Partituren met afgunst, oorlogen,
vrede en ruzie.
Teksten die elkander zelfs niet
kunnen verdragen.
Zo’n valse gedwongen liefde die
we ooit met elkaar begrootten.
Doch; waarmee we uiteindelijk vaak
ons aller leven verkloten…
Wanhoopsdaad.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 767 Woeste golven slaan over de kop van de
havenpier, zijn fraaie kostuum is reeds
doorweekt van ‘t zeewater. Hij is een
vreemdeling, duidelijk niet van hier.
Zijn hoofd wat gebogen, de ogen betraand,
handen omhoog geheven.
Alsof hij hulp van boven aanroept voor
zijn daad, terwijl zijn lichaam staat te beven.
Nog eenmaal slaat een schuimende…
Sluimerende droomliefde.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 579 Die maandagochtend op kantoor.
Een hand strijkt over mijn rug wat
mij rillingen doet ontlokken, mijn
spieren doet samentrekken en
een glimlach tovert op mijn gezicht.
Haar ranke - slanke gestalte herken
ik uit duizenden, evenals de
kleur van haar ogen, haar parfum en
de vochtige warmte van haar mond.
Net als die trippelende passen met…
Vergissing.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 577 ze is het
ik herken haar
het is haar stem die
ik herken uit duizenden
waar ook ter wereld
ze staat wat voor me
in de rij wachtende
voor de paspoortcontrole
ze kijkt minzaam
om zich heen, maar
ze is het wel, zo te zien
ze zit drie rijen voor me
zegt dat ze koffie wil
ik schrik op als ik dat hoor
dat…,kan niet; onmogelijk…
Nathalie…
Het eerste sneeuwfront.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 505 in de verte komt ze reeds aangeslopen
grijs gekleurd met donker omrande wangen
spookachtig, groots, nadert onbevangen
dieren zijn reeds in holen of nesten gekropen
keurt kennelijk het landschap beneden haar
is gereed haar last te laten vallen; terstond
daalt reeds de temperatuur op de grond
ze kreunt, drukt haar wolken wat in elkaar
haar…
Rousillon en Provence.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 874 Gouden zonnestralen dalen in stilte neer op
wit uitgeslagen rotsen in het westen waar
de adelaar en de wielrenner zijn kunsten vertoont
het wegdek glinstert in de zonnegloed en
een kruis dominant staat te schitteren op
de hoogste bergtop alwaar vanaf de
paragliders dagelijks stil vertrekken.
Kleurige oude bergen in
het oosten door eeuwen…
Le vingt quatre heures du Mans.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 824 het heeft wel wat
die knots gekke
autorace in Mans
de herrie, de kermis,
alsmede de enorme
drommen publiek
de mooie sexy meiden
gestoken in vaak
bijzondere tuniek
het gehuil der motoren,
lichtflitsen van de koplampen
die 's nachts de hemel sieren
het moeten overnachten in
de buitenlucht, vaak in de regen
op het zand
gelegen…
De oude lederen jas.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.107 daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen…
Zonovergoten winterpret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 389 Bevroren sloten weerspiegelen in de zon.
Hier en daar ligt nog een open wak.
Kind achter een stoeltje schaatst op haar gemak.
Herinnering aan hoe het ook ooit bij mijzelf begon.
In de sneeuw staat een eenzame reiger.
Te rillen langs de kant van de bevroren sloot.
Kans om een visje te vangen is niet erg groot.
Is alleen nog water in een wak…
De heerlijke rust van het water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 een roeibootje met een oude man
met gekromde rug aan de riemen
rook kringelt uit zijn brandende pijp
vermengt zich met de witte nevel
tot een denkbaar geurend aroma
van tabak, transpiratie en damp
zomaar een oud plaatje
uit het dagboek van mijn moeder
een man in een bootje op het water
zo gewoon, zo van vroeger, zo’n
gezellig beeld uit…
Sneeuwjacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 332 gisteren oogde de polder
zo fleurig en groen
zelfs madeliefjes kon ik
in ’t gras ontwaren
zag reeds jonge loten
aan de uitlopende heesters
het voorjaar leek zich
explosief te openbaren
doch toen ik vanmorgen
mijn blik liet zweven
over ’t identieke polderlandschap
was ’t vriendelijke voorjaarsgroen
plotseling vervangen
door kil, troosteloos…
Sprong naar het einde.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.188 grijs kleurt de lucht in een
aangesloten dikke wolkenmassa
de eerste regendruppels vallen reeds op
de tengere gestalte bij de brug
ze haalt nog eenmaal
diep en amechtig adem
grauw kleurt het water van
de stinkende stadsgracht onder haar
terwijl regendruppels kringen laten
ontstaan op het kalme wateroppervlak
waar dode bladeren stil op…
Stille liefde.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 862 Stille liefde.
Wind giert door kruinen van bomen
je hoofd is reeds bedekt met
opstuivende bladeren en zand
je kijkt bedroefd naar mij, al
is er niet echt iets ernstigs
aan de hand maar
loop je slechts stil
in de wind te dromen.
Regendruppels slaan vervaarlijk
tussen takken door en
raken ons gelaat met
brute kracht,
gebukt tegen de…
Strandwandeling.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 480 het is een sombere dag
vandaag aan 't strand
de zee is ruw, het is
guur en nat
ze loopt met blote voeten op
het schelpenzand
blonde haren wapperen in de
stormachtige wind
koude zeewater prikkelt
haar voeten
blik gericht op de einder
smoort in 't grauw
gooit schelpjes naar
de woeste golven
kijkt vervolgens blij en verheugd…
L' amphitheatre romain
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 642 fraaie oude muren glimmen in 't licht
van goudgele zonnestralen
schaduwen van door de zon belichte
vensters werpen zich op de
met bloed, zweet en tranen
bedekte grond van het
Romeinse amfitheater dat
onwillekeurig mijn
diepste gedachten doet terug voeren
naar reeds lang vervlogen tijden
van gladiatoren, gevechten, martelingen…
De camping in het zuiden.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 745 het weer logenstraft de vele toeristische gedachten
dat de zon zich hier altijd dagelijks laat zien
‘een pokken dag vandaag,’ roept een verbolgen tante Mien
terwijl 't land toch om wat water zit te smachten
tussen de vochtnevel welke optrekt over het Zuid Franse land
zien we op de grond kleine stroompjes door regenwater ontstaan
blauw gele…
zeuren en treuren.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 482 een boer heeft altijd
wel wat te zeuren
is 't niet over de melkprijs
dan wel over de prijs voor 't vlees
vervolgens overvalt bij de
boer dan weer de vrees
komt er nu wel of niet
snel wat regen
akkers staan gortdroog
zon staat hoog aan de hemel
op het boer zijn rust;
kennelijk geen zegen.…
Kind met een ijsje.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 709 ze staat daar zo lief
op de boulevard
stralend in haar witte zomerjurkje
met blote voetjes op
de warme tegels van
het trottoir
het ijsstokje geklemd in
haar linkerhand
haar vreugdevolle gelaat
zegt alles over haar gedachten
moeder moet
nog even wachten
het nu een kwestie van
likken maar…
Verkoopster van de daklozenkrant
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 239 in de winterse ochtendkoude staat ze daar
omgeven door dikke gekleurde wollenkleding
haar lieftallige aanblik spreekt tot ieders verbeelding
vanonder haar fel gekleurde muts valt lang sluikhaar
elke dag staat ze te staan in weer en wind
neemt een pose aan en glimlacht vriendelijk tegen elke passant
in haar hand offreert ze vervolgens de daklozenkrant…
Afzien in de Afrikaanse hitte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 329 slechts een gekleurd dundoek verhult
haar lange slanke lijf
zonnestralen dringen door tot op haar huid
blote voeten laten sporen na op het hete zand
een huilend kindje sjokt moeizaam mee aan
haar linkerhand
op haar hoofd balanceert een waterkruik
ze valt me op door haar fraaie ranke figuur
donkerbruine ogen kijken me een secondelang aan…
Grimmige grauwe wolkenstrijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 267 van twee kanten komen ze aangedreven
grijs en grauw, als twee enorme kwallen
ze kunnen elkaar blijkbaar niet passeren
noch elkaar vreedzaam ontwijken
en botsen na enkele minuten op elkaar
krijg nooit genoeg van ’t kijken
naar dit dampige hemelse spektakel
dat wringen en dringen van vochtige luchten
het uiteindelijke samensmelten tot een nieuwe…
Verdrietig afscheid.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 651 Ik zag je daar staan
met je arm leunend op
de stenen havenmuur.
Ik zag je haren wapperen in
de straffe wind terwijl
je ogen gefixeerd
een groot schip volgden
en je hand opgeheven
even zwaaide.
Ik zag hoe tranen over
je wangen liepen en je arm
ze wegveegde van je gelaat terwijl
je even het hoofd liet hangen.
Ik hoorde de gesmoorde…
Kilte van een woud.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 625 doordringende snijdende koude in
een gure oosten wind
mijn voetstappen klinken wat dof
op het met klei doorweven grind
bomen zijn groen uitgeslagen
mos stijgt op langs de stammen
hun kruinen bewegen en ruisen zacht
er wordt de komende dagen
wat lichte sneeuw verwacht
beklemmende intense stilte omringt me
in 't hart van 't bladerloze…
Verlaten dorpje in de Franse Cantal
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 632 ze zijn nog maar
met enkele bewoners
in 't vervallen dorpje
op de heuvel
vergeten en in
de tijd verloren
primitieve boerderijtjes
waarin comfort ontbreekt
's winters vochtig en tochtig
lekkende daken en muren
veel verrot hout
't ruisen van de wind
door toppen van kale
dikke beukenbomen
het dorpje is reeds
dood en koud…
De oude postkaart.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 567 die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen
als motten dansten de vlokken rond de panden
om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen
alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen
een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan
witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen
waarin…
Meedogenloze vossenjacht.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 513 uitgestrekt ligt ze in dekking in een droge sloot
het fiere hoofd iets opgeheven
urenlang is ze reeds opgedreven
gevaren zijn nog steeds levensgroot
sloten en hekken heeft ze getrotseerd
vele kilometers ver hard gelopen
tot tweemaal toe met hagel beschoten
is aan haar flank reeds licht geblesseerd
voorlopig heeft ze even rust gevonden
ligt…
Kim Kardashian
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 335 uitdagend kijkt ze me naakt
vanuit de winkel aan op
die poster aan de muur
die blik, de fiere borsten, haar
slanke benen
elegantie wordt flink versterkt
door haar vloeiende vrouwelijke lijnen en
de opvallende roodgelakte tenen
doch vooral door de expressie
van haar gelaat raakt
menig mannenhart overstuur
haar geprononceerde heupen…
Overspannen.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 666 Het is schemerig
stil en koud
op de heide waar
een eenzame berk
buigt in
de straffe noordenwind
bladeren dalen neer op de grond
richt mijn hoofd op en
zie in de verte een vrouw lopen
met een kind
flitsen voor mijn ogen
licht en donker
spookt weer in mijn hoofd dat
nu wat zwaar weegt
gedachten slierten en
vreemde beelden…
Gemeentelijke groen-sadisten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 435 Wie zijn de grootste bedreigers van onze plaatselijke dorpsnatuur?
Het zijn zeker niet bewoners, noch boeren of toeristen.
Nee…, dat zijn de bureaucratische gemeentelijke groen-sadisten.
Zij maken de inwoners van 't dorp danig overstuur.
Slopen van bomen, heesters, perken en parken.
Alleen om wat geld te besparen op snoeien en harken.…