De oude lederen jas.
daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen ze misschien vrezen
van alles heeft hij als jas meegemaakt
een leven vol liefde en gevaren
hangt nu stil aan een haak in de schuur te staren
zo kan het verkeren na een werkzaam leven
vochtschimmels komen zich al op hem melden
zijn definitieve einde duurt nu nog maar even
Zie ook: http://blog.seniorennet.nl/leonardo_1
Schrijver: Leonardo, 3 januari 2015
Geplaatst in de categorie: afscheid
Mooi gedicht!