Alle inzendingen van luctor

Hooi over de balk; de mijt ziet afgeslankt, het lijdelijk groen zal spoedig weer gekort. Botte raderen rollen van links naar rechts, geen spriet ontkomt aan de geslepen messen. Doch hogere posities, moeilijker te rollen dan het vlakke veld, de aangroei latend. De oogst geborgen schouwt de landheer, verguld van hoge…

Blind verlangen stond niet toe kleine lettertjes te lezen, te groot de wervende kopij: ‘boter, suiker, melk en honing…..’ Door ogen wagenwijd gesloten voor wat er schuil ging achter wat op onschuld leek, vond pijnlijke struikeling plaats. Dus eigen schuld aan dikke bult.…

De kiel loopt na de lange reis vast op verzande ree, branding slaat het roer onklaar, de stuurhut ziet verlaten. Vanaf de wal zie ik gelaten de natuur haar werk doen. Is dit het lot na moeizaam zwoegen met aardse waar door hoge zee? Voorwaar een trieste ondergang, onteerd door averij, verward geraakt in golven van het immer kerend…

Op hol geslagen raast de waan langs Hoofse Vijver waar hoge bomen gouden vruchten slijten vanuit hun schimmig rijk. Onthutst smaakt hij die hapt het rot van huichel en verlak omsluierd door een schil van ijdele woorden en theatraal verdichtsel. Voor de bühne blaast het kat- en muisorkest vrolijk valse noten. Gevoel van…

Eén keer bij elkaar gelegen toen de drift ons had gevat, je deed niet moeilijk, niet verlegen gaf je alles wat je had. Willig nodigende armen, streling maande: ‘ga je gang’, heimelijk elkander warmend aan het koortsvuur van de drang. Het samenzijn ontbeerde zegen, ik droomde jou doch jij mij niet. Nimmermeer kwam ik jou tegen hoewel…

zij spant haar web gelijk een spin de bedding toont haar volle luister het zachte licht op half duister de lendenen een trampoline begeerte toont zich uitvergroot onder het manend baldakijn als meesteres op haar terrein verzacht zij zo veel herennood hort sik met de Janplezier de een er uit de ander in laat lustig met de suikerspin dollen…

Toen zij hem die ander zag kussen brak haar gekwetst hart in twee - duizend (legpuzzel)stukjes en tobde er wekenlang mee. Zij schoof tot de deeltjes weer pasten. Goot er een traan overheen, de laatste, zo vloeiden de stukjes zonder een barst weer aaneen. Die morgen, de Hoofdstraat, daar stond hij kleumend bij halte lijn tien. Onrustige…

Het teder hand in hand vertoeven in de schaduw van een lommerrijke eik, zwijgzaam in hun vredig dromenrijk, wordt opgeschrikt door een luidruchtig zoeven. Een woerd poogt wild een eend te paaien doch deze gak-gakt er vandoor en noopt, met een spoor van bladeren onthoopt, de amant ontgoocheld af te taaien. Zij kijkt hem proestend aan…

Wie vrouwen mint om schoonheid is niet wijs, het is als tunnels graven onder ijs of bouwen van een woning op los zand, zulke domme dingen vragen toch hun prijs. Maar minnen wat niet schoon is, is van Lotje, niemand woont graag in een smerig krotje of neemt verheugd een koeienvlaai ter hand, wie wordt verliefd op neuzen met een snotje? Houden…