Alle inzendingen van maria

Mijn lichaam als een standbeeld, eindeloos bevroren en nauwelijks een ademteug te zien. Verscholen op wat lijkt een eindeloze misschien. Onmogelijk iets te zien in de grote brei van zwarte duisternis. Zijn stem honingzoet met een steek erin verborgen in de mist. De longblaasjes in mijn binnenste worden steeds nauwer dichtgedraaid en springen kapot…

Ik woonde op de brug van de frambozen en mocht daar in de nacht de sterren tellen. Ik kon hun aantal in het water lezen. Zij hadden mij voor deze taak gekozen omdat ik verder durfde overhellen dan zij die als de dood de diepte vrezen. Soms wist ik niet meer waar ik was gebleven, begon mijn arbeid, met geduld bemeten, opnieuw te midden van…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

Ik heb nooit de grond onder mijn voeten gevoeld Ik heb nooit hevig naar iets verlangd Ik bleef maar dwalen, de wind was mijn gids en reisgenoot Geen land was mijn land Geen stad schonk mij vertrouwen Ik heb nooit op mijn medemens kunnen bouwen, totdat ik jou zag Nu kan ik mijzelf huisvesten op een plek Nu kan ik mijn doel nastreven…

Een koud gevoel dat zich in de menselijke ziel verborgen houdt Een gevoel van walging, van argwaan en van zelfhaat Een koud gevoel dat zich verbergt in de schaduw van eer, trots en glorie Een gevoel dat onzichtbaar wil zijn, maar dat niet is Een koud gevoel van onmacht, dat de macht over de meester neemt Een gevoel dat ontstaat, wanneer…

Een stille hut op 't eenzaam land, Vrij van gewoel en slommer; Een kleine moestuin met een beek, Beschaauwd van milde lommer; Een lieve schrijfcel, en een kas Met boeken, weinig mensen, Was al wat ik, als 't grootst geluk, Op Aard, van God kon wensen: Die keus lag in mijn kinderhart, Zij groeide met mijn jaren, Ik kreeg ze in …

Ik ben moe Moe van het feit dat Ik mijzelf moet verdedigen Moe van het feit dat Ik anders word aangekeken en aangesproken Moe van het feit dat ik niet kan vechten, te laf Of wel ga vechten, te agressief Moe van het feit Dat mensen niet willen zien wie ik eigenlijk ben, of wie mijn broeders zijn Moe van het feit Dat ik een…

Hoe lang zou ik nog van je houden? Dat weet ik niet. Hoe lang zal jij mij nog vermaken? Dat weet ik ook niet. Hoe lang blijven wij nog bij elkaar? Het hele leven is onzeker. Hoe lang blijf jij nog een egoïst! Zolang ik leef.…

Ik vraag mij af waarom je daar staat, waarom je staat te mopperen Ik vraag mij af waarom je naar mij staart met een afkeurende blik Ik vraag mij af waarom je zo op mij let, op mijn woorden, op mijn brieven en of ik wel de juiste weg afsla Ik vraag aan jou 'Waarom zijn wij getrouwd?'…

Ik had een droom Over een sjaal, die waaide weg Over een schreeuw, die weerklonk Over golven, die het zand overspoelden Over een zee die ruiste Ik had een droom Over bloemen, die geurden Over dieren, die dronken Over paden die elkaar kruisten Ik had een droom Over twee mooie ogen Over een vriendelijke lach Over een liefdeskus…

Het sonnet in het Noorderplantsoen Er valt een diepe sneeuw van de kastanje. Ik zit moe op de trappen van de vijver, staar naar het water, de fontein, becijfer hoe diep de bloesems windstil, wit-oranje, het asfalt met onhoorbaarheid bedekken. Het zou een offer kunnen zijn, aan wie dan - stilte. Ik ruik het hevig, adem langzaam in en uit…

Ik wil liefhebben, Ik weet niet wie, ik weet niet hoe Ik wil getroost worden, Ik mag niet huilen, ik mag niet zwak zijn Ik wil schreeuwen, ik wil slaan Ik ben als een wild dier, die woedend in zijn kooi zit en wacht om uit te breken Ik wordt getreiterd, ik word verlamd Men is bang voor mij, Ik word opgesloten in een gesticht…

Supermaan glinstert toon me jou zelf in het licht vol gereflecteerd…

uit de lucht geschoten propeller land en knak je, twee zonnebloemen, spoor van open koffers boek laptop barbiepop paspoort vervreemdt een donkerrood contrast rijkseigendom in wiens land ben je gevonden barbiepop in dit kaalslagveld speelkaarten kindertekening knuffelaap restanten in wat jij kende en jou tekende intact gebleven barbiepop…

O! welk een schone lentenacht! De maan verlicht zoo zacht het trillend loof der bomen; Waar bosjes groenen klinkt het lied der nachtegaal; De koelte doet uit kruid en bloemen wierook stromen. Hoe veel verschilt dees middernacht Van al die nachten die we in Noordwijks duinen zagen! Mijn Overdorp! toen wij, met Pelgrims moed bezield, De…

In de kleinste kurketrekkert een rankje omhoog, bloesemt een groen hoedje ernaast, piepklein de druif, wordt dat een toetje of zelfs wijn, trosjes overal rondom, merk wit, onbekend, blad wijduit, een groots vlechtwerk naar de zon, bol bladerdak dat zo zoetjes, vol kietelende tentakeltjes, moet je zien, wat een wingerd, weelderig, verlekkerd…

nu moet ik gaan: de bloemen sterven, martinus, en het donkert al. als ik je weer ontmoeten zal, zal ik mijn naam in jouw huid kerven. dan zal ik zingen van de zwarte dag en van de schaduw die wij moesten delen en van de vloek die sprong in onze kelen en van het mes dat in jouw handen lag. troost mij als ik zo droef moet zingen, leg als…

dit is de laatste avond dat wij spreken, want dit vertrek duldt geen geluid dan van de mond het zoete breken. het wrijven tussen huid en huid doet alle woorden in jou groeien; mijn warme adem wist ze uit. verhevig het bewegen en leg het spreken stil tot alles is verzwegen. vervang het woord door een gebaar en spreek niet meer want wat…

ALL A Alfabetisch naslagwerk voor één bepaald puur spreken, vates of faber in praatvers B vakgebied met beknopte behandeling, je ne sais quoi, van opmaat tot opmaat, zing C van de trefwoorden. Daar begint het zoemen van bylinen. Ik geef het woord door. Ik ging associatieve paden. De naam vertaalt…

Fantasieloze kinderen, dwalend door het leven, lijken de moed al te hebben opgegeven Fantasieloze kinderen, als eeuwige toeristen, dwalend door hun eigen stad Ze verdwalen, ze vergeten de weg. Alleen kunnen ze geen stap ondernemen, ze zoeken altijd naar een helpende hand Fantasieloze kinderen verdwijnen langzaam in ’t zand…

Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik een ander zou willen zijn. Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik andere gedachten had. Nooit dat mijn herinneringen, mij zo zouden irriteren. Nooit gedacht dat ik zou willen, dat ik iemand anders was.…

Huizen met torens van prijzen en schuine balken in de etalage achtertuinen en serres openslaande deuren en een zilveren bus die in de toekomst rijdt; noch de paraplu met het opengeslagen hart in de prullenbak noch de dorre palm op de begane grond kan mij dragen. Laat iemand hem weghalen hij siert niets en niemand zo vaal en geknakt. ik…

Daar is nu de lente: De vrolijke lente, Die heuvlen en dalen, Die akkers en weiden, Die bosjes en wouden Met groen overkleedt. Nu juichen de bossen, Nu leven de weiden; Wat aantal geluiden Doorgalmen het luchtruim; En roemen als goedheid De Schepper der lente, Die de aarde verheugt, Nu loeien de koeien; Nu briesen…

Vogel, wat zing jij prachtig in die boom! Het klinkt zo mooi, 't is net een droom.... Voel jij dat het voorjaar weer komen gaat? En dat de winter ons weer verlaat? Die mooie tijd breekt weer aan! Dan kun je weer een nestje bouwen gaan. En vlieg je weer met takjes af en aan... Tot je nest weer is gereed. Voorbij is dan het winterleed…

ALS ze me 's morgens luidruchtig begroeten, terwijl ik een eenzame nacht heb doorwaakt ALS hun mobieltje dan onverhoeds rinkelt en ze gaan praten en laten me naakt ALS zonder enige ondersteuning van hoofd en nek ik rechtop word gezet ALS ze mijn rolstoel onhandig bedienen, of ze vermorsen mijn voeding op bed ALS ze te vroeg het toilet…

Radiobericht: de politie heeft vannacht het lichaam van een vrouw gevonden in de straten van Amsterdam. Naam en leeftijd onbekend. Doodsoorzaak: onbekend. je zoekt het woord voor de rand van de haven die als een muur uit het water rijst. je denkt ik vind het als ik zo ga liggen op het asfalt je hoofd een aarzelend schip voor de stoeprand je…

O! maan! gij die de schone schepping Met zacht en kwijnend licht bestraalt, En in dit stille heldre beekje, Uw hemels beeld naar 't leven maalt. Gij, die in 't loof verscholen hutten Mij ginds in halve schaduw toont, Als vreedzaame oorden, waar nog de onschuld Bij stille vergenoeging woont. Gij, die alom op berg en dalen, Nu doodlijke…

was jij maar dood dan was het zoveel erger mijn tranen niet onzichtbaar mijn hoofd niet zo bewolkt een meisje een vrouw in rouw in stilte in zwart en niemand zou iets vragen want zwart is een gevoel van leegte onzekerheid en zaam want één is weg…

Ik voel me zo geborgen bij jou want ik weet dat je nog steeds van me houdt. Ik kan niet zonder jou. Laat me niet alleen. Ik wil verder met jou in mijn leven En hoop met jou te beleven dat je nog lang bij me zult zijn. Want zonder jou, weet ik, lijd ik ondragelijke pijn!…

je bent zo Zon – zo Maan – – zo neon Rood – in het blanke licht rank te staan ik geur in je op en stamel mijn stem vast door jouw blozende honingraad wil ik zijn als de stoeiende libellen om dan al zoemend ten ondergaan daar de woeste golven – gelijk aan kerktorens – alle bellen rinkelen doet vraag ik je – bind me in – vorm…