Alle inzendingen van marloes

Als ik er niet meer ben, Weet dan dat ik er altijd nog zal zijn. Als ik er niet meer ben, Zal ik altijd jouw persoonlijke beschermengel zijn. Nu ik er niet meer ben, Weet dan dat ik er altijd nog bij ben. Verjaardagen en bijzondere dagen. Ik zal er zijn. Als je me mist, Kijk dan omhoog. Als je me mist, Maak ik speciaal voor jou een…

Tranen vloeibare emotie het reinigen van de ziel hoe lang nog? Zee zee van emotie het wegvloeien uit mijn lichaam. Emotie mijn emotie-lichaam ruimt op ruimt op de pijn, het gemis Hoe lang nog? Maan vanuit het duister zij begrijpt me, zendt haar zachte licht. Hoe lang nog? Ik wend mij tot haar ontvang haar vrouwelijke energie…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

Nooit voel ik me méér alleen, dan in een massa mensen. Onbegrepen, onbekend, anders. Eenzaamheid is een gevoel. Het drukt diep van binnen, als een grote klem in m’n borst. Geheel los van alles om me heen, die o zo objectieve werkelijkheid, leidt dit gevoel een eigen bestaan. Het wordt geboren uit het verschil tussen verlangen naar ……

Zij tekent bloemen en hartjes. Alle prinsessen lachen tevreden, en de vlinders en dolfijnen ook. Vrolijke kleuren bijeen gekozen, zorgvuldig tussen de lijntjes, in opperste concentratie aangebracht. Maar als het donker wordt komen de enge gedachtes vanonder het bed aanwaaien. En ook overdag kan plots die naïeve gelukzalige bui omslaan…

Tijdens de ochtendwandeling staat de groep plotseling stil. Ik vind mij voor een hoopje takken, en staar ernaar. Dan breekt de zon door en voltrekt zich een schouwspel van licht. Over de talloze kriskras gesponnen draden, dansen ontelbare lichtjes. Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje, zet de maat voor dit glinsterend festijn. Het hoopje…

Voor de laatste keer loop ik het bos in. De zon schijnt, de vogels zingen. Het gevoel bespringt me, ik geef me over. Ik ben zó ontzettend blij. Blij met de bomen in het bos. Blij met de geplette egel op het pad. Blij dat ik ‘nee’ zei tegen mijn vriendin en mezelf nog één wandeling alleen gunde. Ik kan het schreeuwen van de daken, alsof…

Het schouwspel voor me verrast me. Niet omdat de regendruppels het wateroppervlak omvormen tot een ballet van in elkaar overlopende kringen. Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen. Waarom…

Een knuffel en een zoen in de lucht gegeven Een hartje met veel liefde in de lucht geschreven Lieve woorden elke avond Gefluisterd in de wind Omdat jij lieve schat Niet meer bij mij bent…

baksteen op mijn hart zwart hangt daar de smart ik voldoe niet ik ben te klein vernederd schaamte om er te zijn…

Ik ben ik, Zo ben ik, zo blijf ik. Ik ben niet volmaakt, ik ben niet perfect, maar zo ben ik. Als je mij wilt kennen, moet je dit onthouden, ik ben wie ik ben en ik blijf wie ik ben. je moet mij soms maar accepteren.…

afscheid nemen van iets, van iemand die zich af scheidt van tijd wordt bevrijd afscheid nemen iets voor de eeuwigheid? of niet zo permanent het begrip tijd is onbegrijpelijk hier scheiden onze wegen tijdelijk een traan in jouw naam het weerzien is oneindig…

Twee zijden als samen één Elkaars gelijken, spiegelend Als twee die niet vergeleken kunnen worden Geeft het gevoel van nooit meer alleen Twee zijden weer apart Na tijden, heen en terug Als twee werelden die samenvoegen Wordt de zekerheid verward Twee zijden als mijn hoop Gedachten, zorgen Als door een smeltende warmte verloren gaan Ik…

als de bladeren niet meer vallen kun je zelfs vragen wat de lengte van zijn schaduw is of hoe kort sinds een paar geboortes van de zon de nachten voor hem zijn en als hij naar het strand wilt méns, dan ga ie laat november aan eind van onze herfst dan is voor hem het zand niet heet ruikt hij koud vuur in de lucht een zweem kalmerende…

In dieper adem speelt de zon met schaduw langszij een buizerd in fluwelen lucht voor mij dwaalt een dal groen overladen een gedrapeerde toonzaal omringt de beek Mijn oog kijkt op een levend ver verleden uitgerust kleurt ontluikend de sleutelbloem herinneren trekt met hondsdraf mij het dal in verliefd leiden zwaluwen mij langs deze wegen…

Ik ruik je geur. Ik zie je kleur. Ik steek je aan, in het licht van de lachende maan. Je gloeit, je rookt. Ik snuif en blaas. In de lucht verschijnt een waas. Dan ben je op, je hebt pech. Ik druk je uit, op de weg.…

Gewoon omarmen Elkaar verwarmen Zonder iets te zeggen Of zelfs maar uit te leggen Dat wat je voelt en Dat wat je bedoelt Is te lezen in je ogen Die hebben mij nog nooit bedrogen.…