Ode in de sloot
Het schouwspel voor me verrast me.
Niet omdat de regendruppels
het wateroppervlak omvormen
tot een ballet van in elkaar overlopende kringen.
Die schoonheid ken ik al.
Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat,
verbaast en ontroert me.
De breekbare geluidjes als de belletjes knappen,
vormen samen een fluisterende ode aan de regen.
Waarom heb ik dat nooit eerder gehoord?
Ben ik nooit eerder in de hozende regen
aan de kant van een sloot neergehurkt
om te luisteren, echt te luisteren?
Zou ik al op weg naar verstilling zijn?
... Een ervaring tijdens de stilte retraite ...
Schrijver: Marloes Las, 1 september 2014Geplaatst in de categorie: natuur