Alle inzendingen over Verstilling

Als wij mensen stil worden op deze aarde en met deze aarde zal ik kennen wat me beweegt, om mee te voelen met de stille, eenzame mens. Ik wil weten wat men overdacht in het stilste moment der afvragen en vertwijfelen: 'was ik geliefd?' Was ik een goed mens voldeed ik aan iedere wens; zo ja, zo neen, wat deed ik nou werkelijk met mijn leven…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven. Ze wacht roerloos op een teken van ontwaken en…

Midden in het koor zingt ze haar prachtige aria zoals Bach het wil de kerk is vol en muisstil zo schenkt zij haar hart en ziel…

de zonovergoten polder scheen al dagen in diepe verstilling elke boom leek onbewogen het blad in lome zondagsrust langs de dijken stonden schapen peinzend voor zich uit te staren akkers luierden in aardse kleuren vogels hingen roerloos in de lucht in de verte dommelde een vrome toren tussen eenzame boerderijen weerklonk in het stille…

Weemoed beheerst mij in mijn hoofd is het ijzig stil jou bemerk ik daar ook niet het niet bewegen het verstilde zijn in het diepst van mijn gedachten noem ik jou... Liefste.…

we schreven elkaars naam in de palm van onze handen we sprongen van vloer naar zolder en terug levenslange beginners waren we we leerden later stapsgewijs van boom tot boom te denken de loop van de tijd voerde ons in een korte schittering met zich mee stilaan werden we een keerrijm van ons verstilde zijn…

Met lichte waas neemt ze afscheid van de andere tijd uit haar leven en laat kleuren weer zichtbaar worden Stad en land omgetoverd in een ongekende liefde en sereniteit Het is de winterse verstilling, harmonieus verweven met warme klanken.…

hoe je stilte kan horen over besneeuwde heuvels en kan ruiken, proeven op bevroren lippen waarom ruis verdwijnt gestapeld onder dikke lagen langzaam bedolven als herinneringen aan iets als versteende tijd…

in woorden die ruisloos verbleken in tere gedachten verstilde gebaren in milde ogen kromme lijven in broze mensen die langzaam vergeten wie ze waren ontluiken zacht gerijpte zielen lonkend naar de eeuwigheid…

het woordloze gemis de totaal vreemde stilte die zich laat horen boven het gewoel van het alledaagse... er blijft veel te wensen maar het zijn toch onmogelijke wensen die nooit echt aan de verwachting zullen voldoen…

nacht plaveide het vertrouwde spoor stenen die jouw voetstap absorbeerden niet te betreden zonder licht voor mij ik draalde bij wijd open deuren sneeuwde stil mijn wintertuin…

Verstilling ik wil verstilling en bedachtzame, langzame bewegingen fluwelen voetstappen zacht als een zomerbries ogen vol verwondering en het ontluiken van verlangens aan de oever van de zilveren rivier en de bomen, ach ja, de bomen trouwhartige wachters waaronder ik mag schuilen onder een groene keizerskroon luister ik naar hun…

Het is onbegonnen werk te dralen over tranen te vieren over harten maar het is zo stil in mij. Nooit begrepen, nooit doordacht gevoel binnenste buiten parels rollen over mijn wangen want het is zo stil in mij. Geen behoefte aan wat dan ook muziek is genoeg voor mij waar gedachten wegdwalen dat maakt me nog stiller.…

ik huil jouw tranen aangezien de jouwe zijn drooggevallen verstrikt in de verbintenis van het web voer je stuurloos door de grachten van harteloosheid en onmacht glijdt begrip aan je voorbij moet je duiken voor lage bruggen die je haast overboord kieperen niet wetend waar deze reis eindigen zal, veeg ik de scherven alvast bijeen die een…

[Senryu] Zacht ademt de zee onder een sterrenhemel die dromen inscheept.…

ondergedompeld in een rode vuurzee is de verslagenheid daar waar logica ver te zoeken lijkt onschuldige zielen die aan het begin stonden om de wereld te verkennen hun horizon te verruimen zich te laven aan het leven werd nors verstoord door meedogenloze kogels…

Zij ligt op bed als een verstilde pop maar met de ogen half gesloten, de wilde roos op het netvlies geboren, magisch beeld tussen het alles of het niets een bekend gezicht verschiet van tint als zij uit de transparante ogen kijkt als zij in haar droom de pijn verliet de milde adem vervliegt op die onverwachte morgen waarin een…

Eenzame stilte verspreid over stad en land verstilling ademt Wanneer in de vroege morgenschemering mijn aandacht wordt getrokken door een sluier van verstilling in dichtheid en uitgestrektheid van waar de vage contouren van sil- houetten opdoemen terwijl gezichten en portretten lijken omhoog te zweven.…

Juli legt z'n lippen langs de sloot. Libellen vliegen langs de leliebladen. Een reiger staat te spieden op één poot. Een visser slaat verstild zijn dobber gade en wacht. Zijn strooien hoed is breedgerand. Zacht wiegend ligt zijn roeiboot in het water. De hengel houdt hij losjes in zijn hand. Een vis duikt happend op en vormt een krater.…

sprokkelgedachten verstillen ijzig onder berijpte uren…

vroeg deurbelgelui laat het trillen verstillen laken doorgelicht…

De zon verzwakt in rood de dag Haar kracht verliezend aan de nacht schaduwen verstillen Lome warmte hangt in halfduister uur Vol tederheid zoeken handen als vanzelf het zacht gebaar der golvende contouren zo nabij zo tastbaar Monden spreken liefde zonder woorden gedachten verstillen.…

mijn kop barst pijn wil zich niet laten temperen hoe ik het ook probeer te verleiden met verstilling de pressie blijft…

heldere sterren verstillen kleine uren tot verwondering verwijzen mens en wereld naar grenzeloze vrede…

langzaam verstillend spreek ik je met mijn ogen. er is geen gisteren of vandaag er is niets. niets van wat er ooit was van je gedachten want morgen morgen is te laat.…

wachten op wat komt in de verstilling van nu zwijgt haar ouderdom doelloos verglijden jaren rond haar breekbare figuur…

altijd bewegen willen Om plaats te maken voor de tijd Die wolken nooit laat verstillen…

het angelus klinkt nodigt wie nog horen wil minzaam tot gebed steek de spade in de grond schep ruimte voor verstilling…

Onderwerp: Patstelling Het schrijven heeft niks opgebracht Het is en er is tijd om te bezinnen Andere paden te berichten Het geluid wat te verstillen Arensoog…

Wanneer onverwacht en plots kleuren van stilte het lichaam binnendringen waar ze langs het adernetwerk onderweg zijn naar mijn hart Ik probeer hen te begrijpen en verstaan laat staan oplossen in het luchtledige. Dat is helemaal niets mis mee daar ze geen enkel vorm van geluid of ruis voortbrengen maar veeleer zich laten meestromen met emoties…