Verstilling

Zij ligt op bed als een
verstilde pop maar met
de ogen half gesloten,

de wilde roos op het netvlies
geboren, magisch beeld
tussen het alles of het niets

een bekend gezicht verschiet
van tint als zij uit de transparante ogen kijkt
als zij in haar droom de pijn verliet

de milde adem vervliegt
op die onverwachte morgen
waarin een wijsje klinkt

die alleen deze mens verzinnen kan
tekent naast verdriet, de schoonheid
op de tippen van de gekozen tonen

het lijkt een droevig melodietje
op tevreden vleugelslagen en de wil
dat zij haar leven zelf dichtvouwde

het trage lijf verliest zich in
milde zaagselsporen om een
te worden met de grond en tijd

zij heeft haar zonnestraal begraven
heel even verzinkt ons de moed
maar zij ankert in een verre haven,

waarop we hopen maar nog niet kennen,

Dag Gerda, het gaat je goed.

... Pama ...

Zij ankert in een ve

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 307