Alle inzendingen over Zij ankert in een ve

verdriet, de schoonheid op de tippen van de gekozen tonen het lijkt een droevig melodietje op tevreden vleugelslagen en de wil dat zij haar leven zelf dichtvouwde het trage lijf verliest zich in milde zaagselsporen om een te worden met de grond en tijd zij heeft haar zonnestraal begraven heel even verzinkt ons de moed maar zij ankert…

Jij met die twinkel in je ogen jij met die lach op je gezicht jij met je mooie karakter daar ben ik voor gezwicht Jij met je leuke dingen jij met je gouden hart jij bent nog steeds heel bijzonder jij bent het die mij verwart Jij, ik moet je vergeten. maar ik kan het niet jij, hoe moet ik het zeggen? Jij doet me veel verdriet.…

Ik zie je stralen Mijn blikt ankert buigt zwenkt Jij fier groen Vijf kanten steel draagt je scherm geel open tuurt de hemel…

Ons zoveelste gevecht De zoveelste ruzie Nog een grens verlegt Een bevestigde illusie De lieve vrede bewaren Ja en amen uit mijn mond Dwars door je heen staren Terwijl je mijn hart verwond I've been there, I've done that Over and over again Wat wij delen in bed Is de reden dat ik je nog ken We begrijpen elkaar meteen Als we ons…

zag je hand naast het couvert slanke vingers iets gebogen in je ogen speelde kaarslicht een amuse voor diner we klonken met champagne belletjes dansten mee mijn ring heb ik je niet gegeven zij ankert nog de bodem van de zee…

Ik ben liever vreemdeling dan allochtoon. Een vreemdeling is best bijzonder een allochtoon, zo heel gewoon. Allochtoon, nee dat is toch geen woord? Hoe kan je nu zoveel verscheidenheid in één adem, met één woord benoemen? Nee, ik ben liever vreemdeling want, wie is dat nou niet? Dat, wanneer je ergens komt men jou als buitenstaander ziet.…

de spanwijdte van mijn vleugels is niet groot genoeg om het gevallen woord te dragen hemelhoog dondert de echo door ik vlucht om wat ik hoor en hoor en hoor klapwiekend ankert naklank koortsig en rauw klampt zich vast, hecht aan vergroeiing in mijn gekraakt karkas…

"Bak Leyla" diye gösterdi büyüannem gecenin zifiri karanliginda "bir yildiz doguyor" ve diger eliyle " orada ise bir tanesi ölüyor". Ve bir dilek dilemem için, öyle iki eliyle bekleyedurdu düsen bir yildizi göstermek umuduyla, hiçbir seyin sonsuza dek sürmedigini bildigim halde.…

mijn ademloze vrouw om je weer te zien maar ik reef de zeilen om een ramkoers te mijden ongrijpbaar ga je voorop met mij in het zog en nog geef ik niet op kom heel even langszij kan je blik niet vangen weet dat jij niet blijft hangen op een ligplaats met mij jij wist het al kijkt over je schouder lacht zacht in vaarwel jij ankert…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

ontvluchten zij zijn niet benoemd niemand heeft in hun kleur of opvallende vorm de storm gezien toch komen heel langzaam hoofdletters uit de wirwar van lijnen en emoties gekropen krijgt de droom zijn plot en gaat in sferen verkeren die net even anders zijn dan het gewone dagelijks proberen op het randje van slapen en ontwaken ankert…

als het hoort Te lange zijn er bij de vleet Of nog er- ger lang en breed Brede gedichten kan ik niet tegen Meestal zijn ze strontvervelend Hun dichters blijven onbegrepen En mogen elkaar dan prijzen geven Zo stelt de po- ë- zie toch me- nig- een te- vre- den Be- hal- ve…

Subtitel: Oud & Nieuw Alweer een jaar ver- gleden, weg in vogelvlucht voorbij de tijd gepasseerd in slechts een zucht slecht nieuws afgewisseld met summier goed zonder enige twijfel, nieuws uit ve- le bronnen, overvloed deze echter schaadt de mensen OVERVLOED slechts daarom is het goed, beter, zelfs 't best en wellicht nóg…

Het beeld wordt gekneed in Liefde vervormd door verkrampte handen gesneden met het mes glijdt klei door vele lagen, dieper dan ooit raken kartels verstrengelde vingers in het zoeken naar elkaar daar waar woorden tekort schieten spreekt het lichaam nimmer gesproken taal…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar. Het wordt weer zomer, z’n volle wagen is op pad met de korenschoven naar de molenstenen van de tijd, zijn krakende karrenwiel strijkt de plooien van de laatste morgenstond…

Als het zo zal gaan Als jij nu schetst, Dan zullen we uitstappen, Elkaar omhelzen, Missen zullen we elkaar ook - Maar vergeet niet: Alle samen is schijn Op de weg die je aflegt In je leven - Liefde vind je overal, Op alle wegen, maar Trouw, onvoorwaardelijke trouw, Woont met niemand samen, Ze woont alleen…

Zij is het leven vrij van vrijheid de tijd vrij van dwang. Zij is het begin het symbool van onuitputtelijke versheid zoals water en het water de moeder van God. Hier drijft de geest van Mahsa op het water. hoewel het water een woord is, zoals de hand bij de hand huid op huid door liefde.…

How come the air is speaking- How come I hear the same- My words must've dared the sky- In this silly game- My voice - called you more than once- I wander you to hear- For me as daily breakfast- Calling for my dear- I know the gods to listen- Their houses in the sky- For they are still repeating- My words to testify.…

Nog zijn de ranke baaien half gesloten, ongeschonden,de juiste sleutel ligt waar je ankert, de lust te lessen in een gedicht, ver voorbij een denkbeeldige voorstelling, geknipt uit een beduimelde jongens strip en gevonden op een boekenmarkt.…

Zij stelde vast Al-Qaeda zwaar teleur Toen zij half Bagdad dacht te doen ontploffen, Maar daar alleen maar zelf bij werd getroffen - Een typisch staaltje Belgische terreur. Dus mag ze in de hemel ook niet slapen Met de beloofde zesenzestig knapen.…

Het sterke meisje groeit op in Friesland. Haar geest ontvangt ondernemende krachten van het strijdlustig bloeiende Drachten. Bestemming roept naar het hart van Nederland. In een lieflijk dal bij de heuvelrand van Utrechts grond mag een winkel wachten op wonderbare toekomst, zal trachten geneeskracht te scheppen, door sieraad omrand. Kloeke…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Mens die onmogelijke Verbanden legt die Door anderen die Alles beter weten Over het hoofd Werden gezien - Wat gesloten leek Bleek toch open, Door tegen de stroom In te denken biedt zij Een onvermoede opening Naar geduld, naar tijd, Naar wederzijds begrip…

Woordenzon als poëzie waarin de kleur verandert, ankert lief en leed tot een hongerige taal, verslaat vergetelheid tot over grenzen van de moraal of een ander woord gebruikt als de toekomst zich sluit tot een geweven melodie, kameleon van stilte, zwijgzame boreling waarin meer te biechten is dan te schrijven.…

Enya opent vrolijk haar kasteelpoorten terwijl ik nader...…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…