Alle inzendingen van mirjam

Lig je echt hier, onder het zand? Ik kan het niet geloven Voor mij ben je daar boven Waar het lichtje altijd brandt Lig je echt hier, aan mijn voeten? Zonder adem, zonder praten Moet ik je nu echt hier laten? Jij zonnetje met zomersproeten Lig je echt hier in dit gat? Ik sta te huilen in de regen De kou, het donker; staat me tegen Ik…

Ik zit op je bed Op de tafel een spel Jouw handen te zwak Maar we maakten het wel Jij kon echt alles Je kwam met een lach Maar de laatste maand zei ik Schat klaag maar, het mag Nu zit ik hier weer Op de zelfde plek En ik word haast wanhopig ’t Gevoel maakt me gek Waarom wist ik niet? En: Wist jij soms wel? Ik huil en ik huil En ik knijp…

Al dagen zoek ik naar woorden Die beschrijven wat ik voel Niet langer zwijgzaam willen zijn Gewoon zeggen wat ik bedoel Toch krijg ik niks over mijn lippen Dus ik zet het op papier Met een brok in mijn keel Is dit voor mij de enige manier Voor jou, nu je iemand moet missen Zijn geen woorden, heb geen idee In gedachten, maar vooral vanuit…

negatief en optimistisch realist en ongelukkig groot verlangen veel gedroomd en met de pet gegooid, gevangen. bitterzoet, zout en zurig zonder moed, koud en vurig in het licht gedanst, gedronken van de nacht. een kus gegeven en gekregen en gedood ik hou me groot dit is mijn leven…

Je staat daar, alleen Aan de rand van de zee Je hebt het niet in de gaten Maar ik kijk met je mee Je tuurt in de verte Je blik op de horizon gericht Je gedachten gaan veel verder Ik lees de onrust op je gezicht Je staat daar zo krachtig Niemand kan om je heen Je weet wat je zoekt Maar toch kan je het niet vinden, alleen Ik probeer…

Schuimend zonlicht golft tot aan de horizon. Witte stapelwolken drijven door het blauw. Een snoer van meeuwen en strandlopertjes kringelt langs de branding, waar de hemel zich spiegelt in het natte zand. Wij stappen voort over het strand, over stroompjes en knisperende schelpjes, een snelvervagend spoor achterlatend.…

Als moeder ’s ochtends is vertrokken Komen de worrels uit hun hokken Eerst kussen zij de zonnestralen Dan gaan zij verse mieren halen Vervolgens poten zij bonbons En borstelen het varkensdons Ook hijsen zij de stikselnaden En fruiten zij de giebelwaden Hierna worsten zij de prakken Voordat ze door hun spillen zakken Des middags na het worrelwerk…

Ik help jou behulpzaam te zijn, ik zorg dat je zorgzaam bent, ik praat als jij zwijgt. Ik ben sociaal wanneer jij 't af laat weten…

Stralende zon, reikende straal Kabbelend water, beschermende boom Ik, in het gras melancholisch en loom…

Ik voel me wegglijden In een eenzame diepte In een put Waarvan de bodem niet in zicht is. Ik voel me bevriezen In een wereld Van steen en ijs Ik voel me leeg In een volle wereld...…

In de nacht van de dichterlijke vrijheid, waar sterke woorden de wolken laten dalen en subtiele gedachten de dichter laten zweven, daar begint een nieuwe ster te stralen…

Iets meer dan helemaal niets of alles? Hoop op alles blijven hopen op wat dan ook eenzame gedachten altijd ergens op blijven wachten op iets meer dan helemaal niets...…

't Had zo mooi kunnen zijn samen de rest van ons leven delen Maar nu zit ik hier jij bent er niet en dat doet pijn misschien kan het jou helemaal niets schelen Jij leidt een druk leven waarin voor onze liefde geen plaats schijnt te zijn Ik heb je al zoveel gedichten geschreven Dat verliefde gevoel voelt heel fijn Maar zoveel beter als jij…

Het was mistig, om mij heen. Er was wel een weg, maar ik zag hem niet. Ik leek te verdwalen, in een wereld waar ik geen hand voor ogen zag. Ik liep daar niet alleen, Kwam allerlei mensen tegen, of liep hen voorbij. Maar niemand kon mij de weg wijzen. Niemand wist wie ik was. Tot op het moment dat jij, daar liep, en naar mij…

Kruipend, strompelend, over de ruïnes van mijn leven, probeer ik mijn weg te vervolgen. Soms glijd ik terug, word ik bedolven onder het puin van verdriet en pijn. Soms ook zie ik de top in de verte. Dat geeft mij hoop. Zo blijf ik vechten, probeer ik te genieten. Niet alleen van het uitzicht naar de top. Maar ook van de weg ernaar toe…

Op de dag dat mijn moeder tachtig jaar wordt, lopen we samen in de donkere avond door de straten van mijn jeugd Zoals eens mijn moeder mij bij de hand nam, ondersteun ik nu haar terwijl we teruglopen in de herinnering van de tijd Een winterse hagelbui drijft ons onverwacht in de beschutting van de bomen in het park waar ik haar bescherm…

Het land ontwaakt dit vroege uur een wulp roept in de lucht ik kijk omhoog naar hem en tuur hij vliegt voluit, ik zucht. Een koe loeit aan de waterkant de dauw ligt op het gras ik zet mijn stappen op het land waar ik ook vroeger was De zon verdrijft een laatste flard van mist boven de sloot, er wordt een nieuwe dag ontward; de lucht oneindig…

Hier sta ik dan, met angst en beven Een nieuwe confrontatie tegemoet Rust wil ik, niet voor heel even Leven!… niet omdat het moet Laf? Neen zeg, ben je mal! Heb genoeg het hoofd geboden Confrontaties, velen in getal Maar, ook ik heb zo mijn noden Ik vraag niet veel, slecht één verlangen Rust! Ik ben uitgestreden Iemand die opkomt voor…

Neen, mij krijgt u er niet onder. Ook zult u mij niet breken, wat u probeert met al dat gedonder. Ik ben sterk, dat is wel gebleken. Rampspoed zaaiend met duivelse precisie. Het zal niet gelukken, Uwe addergebroed! Want humor en lach is mijn divisie En ik krijg liefde in overvloed Staande blijf ik met hernieuwde kracht Geen honende uitdaging…

Sniffel, snuffeldiesnuf Vroeg in de morgen … je bewustzijn half verlicht Wellicht nog een beetje duf Je ruikt het weer…. doet niemand dan zijn plicht?! Je hebt het altijd wel bevroed Wanneer het neer komt op moraal Hebben ook de dames totaal geen moed Niemand neemt het op tegen deze geurvandaal! Er wordt veel gesproken in de wandelgangen…

IJzeren tranen plengen over mijn wangen Pijn uit lang vervlogen dagen Maar ook de nieuwe pijn niet kunnen verdragen Eelt houdt niet langer mijn hart gevangen Als een stalker haalt uiteindelijk de monsterlijke angst De geverfde glimlach van mijn gezicht Het koude afscheid doet haar plicht Verdriet verjaart niet, doch duurt het langst Voor…

kon je me nu maar heel eventjes zien zeggen dat je trots op me zal zijn even weer zeggen dat ik zoveel van je hou missen doet nog altijd pijn.... stil zwijgend kijk ik in het niets voor me uit de herinneringen doen nog altijd zo'n pijn mijn grootste voorbeeld zo bij mij vandaan nooit kunnen beseffen waarom 't zo moest zijn. ik had nog…

laat mijn woorden je raken waar mijn handen niet mogen laat mijn ogen je strelen ik ben blij dat je er bent waar je niet kunt ontvangen wat mijn hart je wil geven blijf nog even hier bij me het is goed zoals het is…

natte sneeuwvlokken dwarrelen neer op het gras smeltend in de zon…

gevangen in ijs kristallen vormen bloemen op uitgebloeid gras…

zilveren plaatjes sporen van een nieuw leven schoonheid van de herfst…

Seksueel misbruik HIV Vreselijke termen Wie zal de kinderen beschermen Tegen het kindergraf En als luik De TV En weer die termen Om mijzelf te beschermen Wend ik mijn ogen af…

Mijn trouwe viervoeter is op het staartje kwispelt bijna niet meer Je kijkt zo droef met je hondenkop moet ik echt mee naar buiten, alweer? In gedachten heb ik je al vaak weggebracht maar weet me iedere keer nog te bedwingen Oh, het is veel moeilijk dan ik dacht ‘k wil je nog met zoveel liefde omringen Al zo’n 13 jaar ben jij mijn beste…

Gesnoerd is de mond Die sprak Durft U nog Na Theo van Gogh Ik brak Héél even Nu Sta ik weer recht Vecht Voor het leven…

"Pim is onrechtvaardig" schoot Volkert door zijn hoofd en hij schoot Pim door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn hoofd "en ik wilde nog wel de politiek in" schoot er door mijn hoofd "Hans is onrechtvaardig" schoot Murat door zijn hoofd en hij schoot Hans door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn…