Waterland
Het land ontwaakt dit vroege uur
een wulp roept in de lucht
ik kijk omhoog naar hem en tuur
hij vliegt voluit, ik zucht.
Een koe loeit aan de waterkant
de dauw ligt op het gras
ik zet mijn stappen op het land
waar ik ook vroeger was
De zon verdrijft een laatste flard
van mist boven de sloot,
er wordt een nieuwe dag ontward;
de lucht oneindig groot
Een eend vliegt kwakend uit het riet
de vleugels in het licht
ik draag in mij een groot verdriet;
de kerktoren in zicht
Ik buk en pluk wat watermunt
de geur herinnert mij
aan tijden dat het had gekund
wij tweeën zij aan zij
Dit is het land vol levenslust
vol weemoed is mijn hart
hier was het dat ik heb gekust
maar nu leef ik apart
Geplaatst in de categorie: verdriet
Geweldig mooi, bedankt hiervoor.
Jouw gedicht herinnert mij ook aan een landschap ooit waargenomen.
Ik heb waardering voor zowel de inhoud als de stijl. Het loopt lekker.
Ik ben geen professional maar streef ook altijd naar zo'n goed rijmend gedicht.