Netgedichten

netgedicht (nr. 73.474):

Ze was pas twaalf

Lig je echt hier, onder het zand?
Ik kan het niet geloven
Voor mij ben je daar boven
Waar het lichtje altijd brandt

Lig je echt hier, aan mijn voeten?
Zonder adem, zonder praten
Moet ik je nu echt hier laten?
Jij zonnetje met zomersproeten

Lig je echt hier in dit gat?
Ik sta te huilen in de regen
De kou, het donker; staat me tegen
Ik praat met je, jij lieve schat

Lig je echt hier, onder zwart?
Zonder warmte, zonder deken
God, geef alsjeblieft een teken
Ik kijk omhoog, kapot mijn hart

Ik draai me om, ik moet terug
Afscheid deed nog nooit zo’n pijn
Ik brand n kaarsje, vind je dat fijn?
Dag mijn schat, ik kom weer vlug