Alle inzendingen van mobar

Eenenvijftig jaar baande ik mezelf nuchter een weg tussen liefdesbrieven van eenzame vrouwen boodschappenlijstjes voor de slijterij en de dierenwinkel minnaars en minnaressen die de dood vonden in mijn hart zonder weerschijn of klatergoud dikwijls alleen in wildernis waar eenzaamheid een kleinood bleek voor mij toevertrouwde…

Ooit vloog jij zo hoog bezag jij werelden en wonderen bomen groeiend tot de hemel en je viel niet, je viel nooit over mijn woorden moest je denken de vraag was als een ontwerp voor de droomtuin van de toekomst en je at niets, je had niets gegeten op de bodem was de grond te nat er groeide geen wildernis op het beton van de stad je pakte…

De liefde die zij heeft verdiend kan hij haar niet geven in dit leven ergens in de nieuwe wildernis heeft zij het tedere libidogeheim aan de dieren terug gegeven de duisternis heeft zijn ogen weemoedig gemaakt met een glimlach tussen de wellustige spelonken van zijn innerlijk schrijven leest hij haar universele spiritualiteit de man…

Verloren tranen noem je in liefde regendruppels herinneringen voor het brein tijdens vervagen van gevoelens je draagt een oude koffer waar de rivier het land verlaat met een kaartje voor de trein in gedroomde werkelijkheid neem je afscheid van de regenspiegel die achter de toekomst kijkt.…

Woorden dansen als vreemde metaforen wiegen ze eenzaam stilte onder avondregen ritme zoekend in waarde wegen zonnige beelden van verzonnen vakanties in jouw tedere brieven kraanvogels op het witte zand de dalende zon boven blonde stranden uitgestrekte vlaktes van vlekkeloze beeldspraak naar hopeloos naakte wonden en toch hoop…

Zou je mij willen beloven dat de duisternacht verdraagzaam blijkt voor alle mensen die lijden in ontheemde landen in den verre je doet geen oog meer dicht als het duister volstaat in haar falen iedereen in de steek gelaten met meer wanhoop dan jou lief is er is geen weg terug heimwee dient slechts illusie we weten allemaal beter tijd…

Je bent er al achter schaduw van verleden verander je van aandacht op plaatsen van bestemming er staan geen hekken wegversperringen of deuren niets markeert de grens naar het niets maar je geeft niets om de leegte dit is ons liefdeshuis om in te leven als omhulsel gebouwd voor ons bestaan dit is onze danszaal onder een heldere hemel…

Mocht je iemand zoeken die geen genoegen neemt met de oude horizon de vragen reeds gesteld tijdens een leven zonder geld ik zal het zijn nabij jouw nieuwe grenzen ik zal het worden in jouw wensen ietwat weemoedig in het veld en in het duister van jouw dromen waar demonen wachten op een kans teken ik spontaan de groenste bomen voor…

Ik woon niet in stilte wanneer ik alleen ben in de nacht, deze donkere nacht er is weliswaar een zwijgen dat zicht toont aan de horizon maar er zijn meeslepende twijfels die zich ladderzat verschansen in de muziek onder mijn bed en ik denk vaak aan jou die niet zwijgen kan met altijd een mening over alles en niets waar ik mijn onmacht…

Plots ziet hij stilte even bewegen zonder emotie in een denkwereld niet ver van hier danst een schim ritmisch in leegte hij telt zijn woorden naast de prijs reeds betaald wanneer hij alleen is staart hij naar letters op grote papieren vol liefde en vriendschap als uitkomst van zwijgen tekent hij de nieuwe stilte.…

De meeste mensen, mij bekend geven niets om mijn zielenroerselen zij lezen mijn gedichten niet het zijn vreemdelingen die het met mijn woorden doen ontheemde lezers in het duister en bij dageraad, de neus gesnoten sluit ik soms mijn ogen in een droom om ieder woord te conserveren men hoort mijn stemgeluid niet de mens die mijn…

Zomers soeverein wil je zijn en dat ben je ondanks dat eindeloze blauwe sprookjesachtig boven de dierentuin afscheid nemen heeft geen zin meer neemt af in betekenis door het licht soms blijken er bekende gezichten gelijkenissen van dieren in een gedicht zomers menselijk wil je zijn en dat probeer je ondanks dat laveloze geschater van…

Het maakt niet heel veel uit, fluisteringen van jouw dromen verschillen tussen wat je ooit dacht maar niet in jouw hart voorvoelde toen de droom de dag om afscheid vroeg als tegenwicht voor de vele gezichten iedere schemering nieuwe gedichten uit diepe duisternis schemervriend tussen gisteren en toen slechts onderbroken…

Jij transformeerde mijn ziel in onverwachte gedaantes er bloeide vaak liefde tussen het onkruid van mijn hart met niets tot vriendschap geworden in alles wat leeg en zonder zonde was om mijn bloesem te stimuleren bezocht jij de zotheid van mijn ontheemde dromen ik hechtte mij aan jouw diepste wortels en herkende geen afstand tussen…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige zomerdag terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen…

Er waren zeven huismussen aan de wildernis ontsnapt om te eten in een vogelkooi “heb je een vergunning nodig om te vliegen? “ vroeg je aan een vreemde vogel van gevederde schoonheid je hield jouw adem in en je vroeg voorzichtig of huisvogels naar vrede vlogen en of de bijbel met een ganzenveer geschreven was, door een zondaar…

Tegendraads kom je bij me in veronderstelling van gedachten niets wat ik beweer geeft een aanleiding voor het tegengestelde waardoor jij leeft ergens in een nieuwe wereld zonder commerciële gekte verlaat een vogel onze denkwereld ik voel een bevreemdende waarheid in een andere omgeving, ergens in een verte met de eindeloze expansie van…

In welke mate bent u echt met me als u woont in mijn achterhoofd durf ik niet uit te leggen waarom als u mij toestaat, in droomwereld of werkelijkheid reizen we samen naar de stilte als rebellen in verloren land met dwazen die onze zielen niet geloven ik zal u mijn mooi aangelegde tuin met madeliefjes en vogels in de bomen laten…

Soms voel ik in het diepere denkwerk gelikte wonden dan is de zomerdag weer vol vrijheid en ga ik opgelucht de horizon tegemoet landschap komt kleurig tot leven rivieren stromen langs groene oevers zwaluwen vertellen van zomer foerageren in de blauwe lucht maar het zomers landschap blijft een schilderij in toevalligheid van tijd…

Kijk! Daar liggen de heimweeheuvels in het verloren land achter de horizon waar wij als kinderen dapper speelden kraaien op molshopen blote billen op papier Zie! Daar grazen nu de wilde paarden vliegen muggen achter dwazen ijverige mieren in de zon koeien die niet passen in de straten Het spijt mij dat ik je toch ben vergeten er…

Je bent niet de mooiste bloem van verlangen jouw meeldraden verdwalen langzaam in verliezen of worden trager in beweging weemoedig, de zoektocht moe maar jouw ziel is als een lentetuin op het eiland van verwelken iedere zonde verwerk je in het verloren domein van dromen je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren…

Minnaar van dromen zou je willen vragen aan het einde van het eiland dingen die echt deugen zingend over liefde zoete wens in duisternis dat je best weer wil begeren voor die droom aan vasteland zo lief jouw lieve zinnen dromend over liefde overtuiging van geluk zoektocht naar waarachtigheid vliegend over erotiek een onbestemde dorst…

De 1001 woorden waarmee ik gisteren wou beschrijven hoe lief je was op het gras zijn vergeten en verloren gegaan naar het pijnland dat rust in mijn lichaam wat als ik plotseling ga dansen en jij in mijn horizon verdwaalt wat als ik over de zon spring omdat jij zingt over de bomen ik heb een gisteren verloren in zangkunst over dromen…

We zijn het plot van de verscheurde brief samen in dezelfde adem van de achterbuurt ik zie je daar nog staan in stilte van het oerland tussen dansende mensen alleen met het besef van het verliefde begin er gaan allerlei deuren open kamers vol wellust en mystiek laten hun meest intieme geheimen zien je hebt het met een lach…

De halve maan dwaalt eenzaam over zomervelden zwerft in stilte over onstuimige zee onze meest mooie dromen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat alle schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan een glorievolle letterloze waan dwaalritme van de halve maan.…

Je voelt je als een jong meisje dat in haar eerste gedicht tot de ontdekking komt dat de wereld veel fraaier is dan zij in werkelijkheid heeft bedacht terwijl jij jouw zinnen probeert te verleggen ademt de zomer een wildlied voor de horizon alle dwergen zijn dappere tuinmannen die nippen aan een lauwe advocaat de stad is een oneerlijke…

Er leeft een onbewegelijke droom in de omringende natuur tijdens het beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel…

De bomen hebben hier geen leeftijd, maar de introductie in de gevoelswereld is universeel, volkomen herkenbaar hervonden zonder extremen aangeharkt in het plantsoen met noodzakelijke vormen van relativering onder het hemelplafond iedereen loopt met ideeën rond alsof er geen frivool dansen is in de intrinsieke waarde van de balzaalmens…

Er stromen rivieren rond jouw naïviteit het is zomer, je roept een ober je vraagt vriendelijk om innerlijk licht alsof zwaartekracht niet meer bestaat weemoedig meewaait met de wind nu al mijn woorden zijn verdwenen je glimlacht voortijdig naar een kind rozen bloeien sober, je voelt je onbemind over wat jij mij aan diepte bracht de horizon…

Het is hemels wandelen in dit helder warme licht schaduwen spelen als kinderen onder dwalende wolkenlucht bomen blozen onbeweeglijk als stoere nobele reuzen met bloeiende natuur in al zijn groeikracht dringt de zon door clichés van eigen schijnsel vol wonderbaarlijke energie zonder woorden in zijn daadkracht als stille getuige van wat…