Netgedichten

netgedicht (nr. 55.428):

Stad aan de horizon

Er was een melodie
een muziekinstrument
een kampvuur

en vier onbestemde beelden
vervaagden in mijn hoofd

de wereld, heel ver weg
was een radiostem van mijn lijf
verwijderd

met iets in mezelf
wat niet meer huilen kon
riep ik aarde om vrede

bij de rivier
die mijn verdriet verzoop
zongen zigeuners heimweeliederen
over alles wat ik de maatschappij
had achtergelaten

er was een melodie
een muziekinstrument
een kampvuur

en vier onbestemde beelden
die in mijn hoofd vervaagden
bleven de rest van mijn leven
bij mij, zonder jou, verweven

in de ether van mijn geweten
seinde ik een bericht
naar de stad aan de horizon.