Netgedichten

netgedicht (nr. 55.382):

Moment suprême

Op ongeschoren velden wuift het riet
langs poldersloten. Vrij en opgetogen
weerklinkt het liedje van de karekiet
in dit gebied dat gonst van tiervermogen.

De korenrozen bloeien vurig rood
en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras
en zonder gêne geven we ons bloot
terwijl de zon zich richt op het gewas.

Ik voel je hete adem op mijn lijf,
zo passievol en zo intens bevlogen
maar op ‘t moment suprême kijk ik stijf
van schrik in twee verbaasde koeienogen.

Schrijver: Hanny van Alphen, 30 april 2015

hanny.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: natuur

Zomerperikelen

3.0 met 9 stemmen

397

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Hanny van Alphen
Datum:: 4 mei 2015; Juist mooi dat een gedicht herinneringen oproept en inspiratie kan geven. Ik wacht met spanning en stuur mijn fantasie maar alvast "Het vrije veld" in want je gedicht heb ik nog niet voorbij zien komen.

Naam:: Ton Hettema
Datum:: 3 mei 2015; vergeef me, ik kon het niet laten,
dat je prachtige gedicht bij mij
een eveneens waar gebeurde
variant opwekte: het vrije veld

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 2 mei 2015; Van 't begin tot aan de koeienogen, een schilderachtige vurige woordschilderij.

Naam:: Adriaan van Dam
Datum:: 1 mei 2015; Alleraardigste Hanny

Die koeienogen ach dat valt wel mee
Maar andersom en staart omhoog . . . O Jéé

Je Adriaan

Naam:: Alexander Peters
Datum:: 1 mei 2015; Super!

Naam:: Hanneke van Almelo
Datum:: 1 mei 2015; Leuk!

Naam:: Ton Hettema
Datum:: 30 april 2015; Is dit een Hai Koe?
En is alles goed met Klaar?
Weer bijgekomen?

N zonnig en fris opbeurend gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: