Alle inzendingen van naomi

Waar eindigt het als ik me dronken voer aan jouw lippen. Haveloos bezwijkend. Jou heb ik bemind gevraagd en zelfs toen was het antwoord kort. Ver weg uit het zicht begroef ik een droom. Woorden huilen zich los scheuren mijn lichaam open. Wanneer is liefde eindeloos vroeg je. Ik wist het antwoord maar stierf opnieuw.…

Liggend in je armen in een wereld waar wij koningen zijn. Lik ik de Portugese zee van je olijfbruine huid. Val ik In een oase zonde einde. Waar tijd geen grenzen kent. Verdrinkend in jouw ogen plant je de zaden en oogsten wij later onze eeuwige liefde.…

Geboren in de schoot van liefde. Gekust door onvoorwaardelijkheid. Geleerd door het leven dat zij doorgeeft met haar handen. Weerspiegeld in gebaren die ze maakt. Woorden die echoën zoals zij. Kijkend in de spiegel. Niet alleen later ook nu is zij mij.…

Man met grote handen en dito boekenkasten, bij voorkeur met uitzicht op zee. Veel gerookt mag er worden en films gekeken waarvan ik het einde al weet. Beloftes voor later het liefst onoprecht zodat wat hij vertelt steeds weer uit kan gelegd als een broek die te kort is, een man die daar altijd in past, die van mij leert te houden maar…

Teruggekeerd van een wandeling langs de vreemde markten van de stad, waar ze onder de geurvlag van honing en kaneel levende aapjes en geplukte eenden verkochten, trof ik mijn hotelkamer als volgt aan: De zandkleurige kussens waren geschud, het bed was opgemaakt, de handdoeken waren vervangen, de vloer was gezogen, de ramen gelapt, het plafond…

Wij brengen vader bij de kistenmaker en hij laat ons kleuren zien. Formaten. Stijlen. Beits of lak. Na eindeloos praten worden in zijn linkerzijde twee scharnieren aangebracht. Goudkleurig, twintig cent per stuk. 'Gegarandeerd roestvrij'. Wij leggen alles in hem terug, het gehoest waarmee hij 's ochtends ontwaakte, hoe hij bij vertrek zijn…

Mocht het helpen: we bestaan massaal niet. Kijk naar zomers die nooit overgaan, roestvrijstalen keukenmessen, daarnaast bewegen we getalenteerd, feilloos in het niet-bestaan. Er is geen sprake van, dat valt eenvoudig aan te tonen. Wij hebben A) geen tijd en B) geen materiaal. We leven tussen de bepaling van een plaats en een gedachte…

Van alle dingen die ze ons daar leerden – hoe rechtop te staan bij tegenwind, een pak te kopen, das te knopen, geld te sparen, hoe je stem te vormen tot een schoon geweten, weg te lopen, vast te houden, af te wachten, te praten met vrouwen, netjes eten – er bleef weinig achter. We waren onverbeterlijk gebouwd voor roof en braak, met handen als…

Wat ze ook willen, die dolle honden in mijn kop hebben altijd honger, altijd dorst. Niet over praten. Het daglicht weet ze te verjagen, voor even – maar zodra ik ga liggen begint het gedonder, ze krabben me steeds uit mijn slaap, piepend om teven of vlees, willen naar buiten gelaten. Hoe noemt u dat? Bestaat er een woord voor de…

ik herinner me wel de sneeuw, de Karelsbrug in Praag, hoe jij - hoe jij tot op vandaag lacht om iets dat ik niet zag, wat vlokken van mijn schouder slaat. Hoe ieder zinloos ingewikkeld sneeuwkristal op kinderkoppen achterblijft en erger: dat het ons niet daarom gaat. Maar of er een moment zal zijn waarop wij wezenlijker samen - ik weet…

Vanmorgen werd ik opgebeld door een mevrouw die wilde weten of ik Richard was. Dit was nooit eerder voorgekomen. Veel mensen hebben gewild dat ik iemand was, soms iemand die ik was geweest, soms iemand die ik zou moeten zijn - kijk eens angstig, praat als een non, spring op en neer, kun je niet een keer een rokje dragen - maar Richard…

Zo handig in hun alledaagse praten rusten zij aan zij, een rij van jonge huid en zachte haren in die al te hete zon. Duingras kietelt hun benen en hoog klinkt de pas bedachte lach die meeuwen steeds verschrikt doet overkomen. Van kop tot teen onaangeraakt liggen zij, met allemaal dezelfde stem dezelfde moeder te bespreken. Wat ze zoal…

Wakker maken aan het begin van de nacht en om dromen vragen. Als ze zeggen dat ze die nog niet hebben gehad omdat je ze wakker maakte: een klap. Als ze beginnen te huilen over hun haren naar beneden aaien tot ze aan hun moeders denken. Dan zeggen dat hun moeders niet meer zullen komen. Als ze hun hoofden op hun armen laten rusten heel…

Op straat zegt een man in zijn telefoon nee zegt niet schreeuwt wie denk je eigenlijk, haalt adem, ziet mij staan, wie denk je dat je bent met je goede manieren zogenaamd die rijke vrienden van je met je vol geplande week je goede baan zijn stem breekt het toestel open die vrouw rolt ineens half over straat, half aangekleed, mascara uitgelopen…

Bloed vloeit over mijn wangen Tranen van pijn en verdriet Alle kritiek blijft maar hangen Maar vergeten zal ik het niet Het doet pijn dat je zoiets zegt Je vindt me stom en raar Misschien is het toch wel terecht want iedereen zegt: "hee kijk dat kind daar!" Het heeft me pijn gedaan de woorden uit jouw mond Ik zal er vanaf nu alleen voor…

Er gloeit een warme lach door dit koele licht van het venster waarin ik zoek naar jouw aanwezigheid. Jij laat je kennen door je handen, weet hoe jij beelden achterlaat, je mond, je huid, een ademtocht waar ik van ver naar kijk. Je raakt me met je woorden, wordt mijn herinnering, bent niet meer uit te wissen, zo zacht verankerd in mijn…

Vriend, ver weg en toch dichtbij Ik weet me veilig in je armen Schouders sterk, je zwaard in handen, Trouw, verzekerd in je lijf Je kijkt naar me, wel eeuwenlang Je vraagt me vaak waarheen ik wil Mijn tranen worden zacht en stil Rollen zacht over jouw wang Reizen, nachten, dagen ver Waar ik ook maar wakker word Ben je vast vooruit gesneld…

rennen verweg nooit meer terug voelen niet omkijken toch gedaan diep in zijn ogen zie emotie voel verdriet draai je om recht in zijn armen voor altijd…

gedachten door mijn hoofd laten gaan vast houden niet omkijken diep in zijn ogen de laatste kus zal de eerste zijn loslaten om lief te hebben laat jou laatste kus de mijne zijn…

Er was toch al met tegenzin, dat bleef je zien, een bankje neergezet. Hier dan, harde planken naast een boom, als je zo nodig zitten moet. Maar liefdeloos of niet; het bleef bezet. Een oude vrouw, al in zichzelf gekrompen, half voorover, hoofd onder de takken door en kin vooruit geschoven alsof alles haar was overkomen, alles voor haar was…

Morgen en vandaag, vandaag en morgen. Nu... En wat verleden is, geleden is of gewonnen: net is voorbij. En nu is een ogenblik overgaand in straks een nieuw moment tussen morgen en vandaag.…

met je hand veeg je de tranen van mijn wang je mond beweegt maar al het geluid is verdwenen je kust me teder voor een laatste keer dan loop je weg je kijkt niet meer achterom en ik realiseer me dat ik van je houd.…

Je weet ik gaf je alles Ik hield van niemand meer dan van jou Maar jij koos voor een ander En zorgde ervoor dat ik niemand meer vertrouw Hoe kan - ondanks alles Alle pijn die jij mij deed - Ik nog zo veel van jou houden Terwijl het je niet eens speet Maar ondanks dat het niet duidelijker had kunnen zijn Blijf ik van je houden En voel…

ik mis u elke dag elke dag denk ik aan u elke dag hoor ik u maar papa, weet dat ik u mis papa geloof me, ooit op een dag ga ik met u mee en zal nooit meer terugkeren nooit meer terugkeren naar aarde nooit meer terugkeren omdat ik het mis nee nooit meer, ik wil bij u zijn omdat ik u mis het doet pijn als u er niet bent laat me niet alleen…

Tranen zijn gelopen Woorden zijn gezegd Pijn is gevoeld Steken in je hart Dat machteloos gevoel Dat iemand in je bracht…

Elke dag is een gedicht; Grommend als een valse hond. Dante’s levende Inferno Aan het lijntje gehouden. Een dauwdruppel dagdromend Op Goede Vrijdagavond Of een vluchtige kus Op een overvol perron. Ieder gedicht duurt een eeuwigheid an sich; Wordt later liefdevol aangehaald, Geciteerd of Met weemoed teruggelezen. Ieder gedicht…

Zwaard van dood en verderf Tevens van roem en eer... Nu geheel verlaten, op de plek wat slagveld was Vele mensen afgeslacht, door het zwaard.. Ver van huis, mensenlevens verborgen Maar zwaard en aarde, ademen de verschrikkingen.. Voor immer…

Hij praat en ik luister Maar hoor niet Wat hij zegt Dan pak ik zijn hand En streel de dichte snee De vele kleine wondjes Sommige ontstoken Of met een pleister beplakt Om het bloeden te stoppen Weer een gesprek met een einde Waarom gaan we niet wandelen…

De eerste vruchtbare herfst ooit gekend Met kleurrijke regenbuien kletterend op de keien Een kind van de herfst, dat is wat jij bent Jij zal dwarrelende blaadjes zijn op de kale Heide In lang slepende jurken over ouderwetse straten De wind vrolijk spelend met de roodbruine haren Langs stilvallende menigtes die eerlijk zouden praten En het water…

Overwoekerde achtertuin Ingeslagen ramen Scharnierloze deuren Toen we terugkwamen Verboden onbevoegden Niemand toegang Het ouderlijk huis De traan op de wang Stroom afgesloten Behang afgescheurd Blijven rondspoken Wreed afgekeurd Huis onteigend Vriendschappen kapot Bewoners vluchten Uit hun toekomstig krot Boor in de grond Als…