Alle inzendingen van paul

Corona hier, corona daar; iedereen zit nu figuurlijk in zijn weelderig of kalende haar. Met zijn allen blijven we in ons kot; voor de ene een gezellige cocon, een andere noemt het te zot. Hoe moet het nu verder in de toekomst, wanneer krijgen de wandelaars weer een gezellige bijeenkomst? We baggeren momenteel wat verder aan; over…

ik geloof in gelijkheid in leven en dood ook in de altijd draaiende aarde de brandende hitte van de zon die schijnt ik geloof in gelijkheid in hart en geest zoals mensen zijn in de rechten ook voor iedereen altijd ik geloof in gelijkheid in grote en kleine dingen in de beleefdheid ook van respect met eerbied voor wie jij en ik zijn…

ga niet naar mijn graf of de urn met mijn as ik ben er namelijk niet want altijd springlevend in duizend waaiende winden in diamanten die glinsteren in de deken van sneeuw ik ben de stralende zon op het nog rijpend graan ik ben de zachte herfstregen die je in de ochtend wakkert ik ben de opbeurende rush van stille vogels in de lucht…

de toekomst is ons aangekomen toen jij vandaag bij ons kwam een gloednieuw leven om te delen tien kleine vingers tien kleine tenen een neusje ook en een mondje alles zit bij jou erop en eraan kijkend in jouw pasgeboren ogen realiseren wij ons stilletjes weer dat de vreugde van de hartstocht afkomstig uit de tuin van liefde ons de verbintenis…

als je toch weer eens iemand in uniform ziet neem dan eens de tijd gewoon respect te tonen voor wat hij of zij doet om dat te beschermen wat ons zo dierbaar is toon hoe trots jij bent geef een gulle glimlach een duimpje of knipoog die duidelijk hen dit zegt bedankt dat jij er bent neem even de tijd om hen te bedanken maak het heel duidelijk…

jij bent bijzonder uniek voor hen die jij betekent of die jou betekenen laten het beste verdien jij dus van wat het leven brengt dankbaar voor elke dag vul je leven met het geluk steeds te weten mogen dat je geliefd bent en gezien dat alle mooie dromen die jij had hebt of krijgt zich realiseren mogen deze oprechte wens is speciaal…

ben jij ook zo iemand die z’n verjaardag niet viert of juist elke jaardag uitgebreid een week lang of langer nog met activiteiten en cadeaus liefst met mensen om jou heen wat jouw keuze ook zijn mag jouw jaardag is vooral een feest voor jouw vrienden en vriendinnen en de hele familie om jou heen die met een kopje koffie of diner willen…

als over vader het echte verhaal ik kon schrijven zou dat van alles het beste zijn dat ooit is verteld ik zou schrijven over een hart mooier dan goud steun en toeverlaat alles is mijn vader van gids tot leraar leerde hij mij leven in het goede doen door kwaad te laten zijn waarden wegend vond ik mijn weg waarin ik groeide van…

Zijn oog glijdt aan het vreemde oog dat haar oog is Zoals een zeil aan d'einder schuift Daarvan gij denkt nu schuift het om de einder om Maar lang zo glijdt het zijn glijden al maar door Zodat het roerloos hangt aan d’einderkom Of roerloos ligt in d’einderkuip…

als ik het gokken moest had ik het niet geraden dat je twaalf bent nu ik schatte zeker toch jou al 144 maanden oud geen tiener dus van elf maar een puberjongen ooit zal jou de dag komen dat jij blij en opgetogen je eigen voordeur opent dat jij glimlachen kunt naar je eigen spiegelbeeld dat jou een welkom groet onderweg naar dat moment…

het is waar misschien je bent wat ouder nu al onthult jouw gezicht niet de al getelde jaren de batterij laadt zich elke dag weer opnieuw aan de liefde jou rondom die als lente altijd blijft het verleden koester je in de lessen voor het nu waarin je anderen toont wat er echt wel toe doet de tijd verliest betekenis omdat je vandaag…

het is waar misschien je bent wat ouder nu al onthult jouw gezicht niet de al getelde jaren de batterij laadt zich elke dag weer opnieuw aan de liefde jou rondom die als lente altijd blijft het verleden koester je in de lessen voor het nu waarin je anderen toont wat er echt wel toe doet de tijd verliest betekenis omdat je vandaag…

dit is het moment om leven te vertragen het mooie te genieten dat zo lukraak over is vier het kostbaar voorrecht anderen geliefd te wezen deel vrijgevig het bestaan dat rijker maakt dan geld de verdubbeling van vreugde is wat jij met anderen deelt door hartstochtelijk gelukkig het leven nu lief te hebben…

Mijn Heer, mijn schip is op de zee. Ik vraag U niet: laat kalm zijn de baren nu; wie klaagt, draagt hij niet met zich mee bestendig een poel die eens zich sluiten zal over zijn hoofd? Mijn schip zal niet liggen blijven aan de ree, te luisteren naar het spelemeien van der tijen eb en vloed, niet onder morose regenzege, noch onder…

het volk aan de buis gekluisterd klopt de harten vol verwachting zou het goede nieuws dan komen dat zo werd gehoopt en verwacht het eerste pakje is een vermaning dat alleen iets meer samen kan als iedereen de orde houden kan die het virus onder controle houdt het gaat goed spreekt sint rutte maar moet beter pietert de jonge ons blijft…

de bakkers bakken zelf bruin slagers keuren het eigen vlees kippenfokkers worden geplukt obers verdrinken hun verdriet loodgieters verstoppen zich en de elektricien is geschokt machinisten het spoor bijster zien pedicures de nagels bijten koeriers sjouwen zich breuken brouwers tappen zich dronken koopmannen kramen met onzin en drukkers…

zie je die mooie vrouw met dat grijswitte haar zij bezit mijn hele hart met de mooiste glimlach verlicht zij donkere dagen als miljoenen kaarsen doen met ogen die overal zien wat vrolijk of verdrietig is blikt zij haar liefde rond met het goudste geduld strooit zij raad met daad voor wie dat nodig heeft ook als wij niet samen zijn…

wie zeer begaafd is blijkt juist nu zwakker omdat hij die weet evenwicht zelf bepaald goochelend met regels die beter of niet passen afstand kent hij niet nog respect voor afspraak als anderen wegblijven ontzegt hij zich niet de vreugde van de zee waar die het strand kust in het winkelend publiek geeft en neemt hij ruimte als het hem…

wandelend in gedachten of was het misschien in gedachten wandelend wat het ook zijn mocht vandaag lijkt zo gewoon een dag zoals normaal in de schaduw van de zon op zijn vertrouwde plek speurt de reiger kikkers voor het ontbijt of diner als op weg naar ergens de mensen hem passeren in het glinsterende licht van het water in de sloot…

de wereld van vandaag is zichzelf niet meer de ooit verfoeide boerka is ons eigen masker nu ten strengste verboden is het contact met elkaar corona zet alles op zijn kop met constante dreiging ontwricht het de dagen met abrupte onzekerheid waarin de oogst van angst ons tot eenzaamheid wrijft angst voor het onbekende regeert het doen…

de morgenzon begeleidend zingen de vroege vogels mij de dag mooi wakker stil geniet ik het concert tot dan de wekker ontwaakt met het nieuws van de dag krachtig gesproken grafieken door verklaringen overstroomd verduisteren mij de levenslust de moed zakkend in schoenen die ik nog aantrekken moet sluipt in angst weer omhoog het bevrijdende…

gezondheid komt niet van burgers die het lichaam dat ons draagt met snel gegrild eten volstoppen tot vol en vet de vaten domineren wat wij kunnen en laten moeten gezondheid vraagt om investering in fitness dus naast ook vers eten in dat wat beschermt en versterkt dat het leven krachtig vieren laat met iedereen waar wij van houden gezondheid…

door het voorbeeldige gedrag van heel het vaderlandse volk versoepelt ons nu de regering de strenge regels van onthouding het binnen opgehokt leven spoort zich naar buiten de wegen zijn weer voller en de drukte groter ook nu zij de postzegelstraten even weer verlaten mogen zijn zij vrolijk en opgewekt als kinderen in een speeltuin…

de kleinste telg aan de deur kijkt zijn moeder achterom afstand afstand roept hij houd je handen schoon boaz is in quarantaine zoals alle mensen dat zijn om besmetting te voorkomen met het zo gevaarlijke virus met vragende ogen kijkt hij op deze aparte moederdag naar zijn oma en opa omhoog die hij zo graag knuffelen wil een klein knuffeltje…

nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan dekmantelen wij ons aanzien met een schijn van veiligheid tot gezichten zonder mond met daarin ogen van paniek die bang de afstand blikken waaraan wij nu gehouden zijn nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan is er als onzichtbaar korstje het eelt van gebleven angst…

moeders gaven ons het leven te vieren terwijl zij ons houvast bieden als zijn zij een schaduwrijke boom die ons altijd schutting geeft moeders zijn de rotsen in onze branding die ons steun en toeverlaat geven als de aarde met water en voedsel voeden en laven zij ons koesterend moeders zijn als dichtbegroeide heuvels waarin wij een schuilplaats…

van daken wil ik de belofte horen laten dat de deuren weer langzaam opengaan die het dodelijk gevaar van de pandemie ons de wereld tot een postzegel maakte het is tijd een lied van hoop te zingen te midden van de historische dreiging als bewijs dat licht de tunnel eindigt die ons al zo lang van elkaar berooft omarmd door de liefde van de…

voorzichtig gelukkig gestemd denk ik vandaag aan een ijsje dat op een hoorntje wit gekegeld zich van de zijkanten likken laat ik verheug mij op de dagjesreizen naar de kinderen en hun kroost of de vrienden en vriendinnen die wij vrij weer maken zullen ik droom heel voorzichtig ook van een camping in het najaar waar op het terras de zomer…

op een bijna lege dam in de stilste stilte ooit zichzelf niet sparend spiegelt ons de koning meer vernietigend nog die wie de haat zaait is het hulpeloos zwijgen van hen die wegkijken de willekeur van waanzin kunnen wij niet wissen met verborgen verdriet in voorbij kijkende woorden juist als eens gestolen vrijheid dat ons vraagt…

in het weten dat voor het eerst jij jouw jaardag vandaag viert samenwonend met jouw vriend die ook nog eens vader zijn mag van een kind dat zich verheugt in de volle warmte van jullie nest met heel nabij alles en iedereen die jou liefheeft en jij liefhebt is er weer een jaar verstreken en ligt er een nieuw in het schap door steeds weer…