Netgedichten

netgedicht (nr. 75.068):

over de linie

in de gouden gloed van de avond
als langzaam ook ons leven stilt
leidt de weg ons naar de haven
waar wij ons thuis beschouwen

als daar de nacht de dag eindigt
is dit vandaag allemaal zo anders
nu het avondrood jou omarmt
met transformerend licht en lucht

waar zacht de tijd afscheid fluistert
wacht jou de boot naar de overkant
jouw uur is gekomen daar te gaan
waar jij eens ons welkom heten zal

wij voelen de wind en de golven slaan
waar de stralende belofte van weerzien
als kleurrijke rots de branding breekt
met parels die jou blijvend memoreren

in het journaal bladerend van jouw leven
heffen wij trots het glas op de valreep
met tranen die lachen en lange knuffels
voor de man die jij ons was en blijven zult