Alle inzendingen van paul

het boek wil laat zich niet sluiten door het onverwachte heengaan dat jij en niemand aankomen zag eerder nog schrijft de herinnering steeds weer nieuwe hoofdstukken ons met herleefd geluk vervullend de jaren van samen zo gelukkig zijn met de liefde van en voor het leven schonken twee loten aan de stam die jij liefdevol zorgzaam koesterde…

vrijheid is geen bezit geen eigendom ook ze is of wordt ervaren in het doen of laten van mens tot mens vrijheid is kwetsbaar waar zij ten koste gaat van de een of de ander die over de grens gaat van wat eigen maakt vrijheid is de ruimte te zijn wie je bent in denken en doen In menen en vinden in geloof en liefde vrijheid is verbinding…

vrijheid ben je of je bent het niet door jouw doen of juist het laten in hoe je ruimte geeft of neemt voor jouzelf en aan de anderen ongeacht het kunnen en het zijn hoe jij respect toont en vraagt bij eigen en andermans mening de wijze waarop jij erkennen wilt dat in opvatting geloof en liefde mensen echt zichzelf mogen zijn vrijheid…

ik ken een heel lief meisje niet eentje die gewoon is maar speciaal de allerbeste altijd vrolijkt zij mensen op met haar ondeugende lach terwijl zij lieve dingen zegt het einde van de kindertijd ze telt echt al dertien jaren brengt haar in de tienertijd waarin ze met vriendinnen hele dagen vol mutsen mag over van alles en over niets…

van dageraad naar zonsondergang reizend door het leven van alle dag met aan jouw zijde de echte liefde snelt het geluk jou motorsnel mee door jouw dromen waar te maken voorbij de spanning van de twijfel vind jij steeds weer een betere ik mooier dan wie jij ons toch al bent de willekeur van meningen voorbij kies jij voor het maken van keuzes…

ik zeg het welgemeend trots en dankbaar ook wat heb ik vol genoten van het samen werken gefocust op de opgave het regelen van beheer eenvoudiger te maken altijd kompas houdend beukte jij de weerstand van de klunzen en ezels in het systeem in verzet dat die regels aanprijst die juist wat is bedoeld weer ondoenlijk maken de warboel…

Het leven En de zwaarte Vangt zij op En ze maakt er lucht van Die ze wegblaast Met emoties Die zij voelt En deze als luchtbelletjes rond vliegen En als er één kapot gaat Dan heeft ze toch de kleuren gezien Voor haar is dat genoeg…

Aan mijn fietstochtvrienden Als een jong lied dat klinkt luid door lege hallen, Zo is doorheen de Winter, de Lente getreden tot ons allen, Die waren in een eeuw Gehuld, van witte sneeuw. Niet enkel jonger is geworden ons leven, Maar ook veel witter en lichter geweven Als in het kleed Van winterleed. Witte blijdschap Is de witte boodschap…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust…

eindeloos als de rivier dat kan stroomt zich jouw volle leven met langs de oevers daarvan de seizoenen die verwaaiden als de lente brachten zij jou de grote liefde in het leven die als lange zomer jou bleef tot jou de herfst hem afnam de vele jaren van jouw leven brachten zowel lief als leed tijden van vredig groot geluk naast het donker…

Er zijn veel mensen om mij heen Mijn woorden zeiden niks Om die mensen te sussen Maar ondertussen Keken ze allemaal Hun ogen, hun gezichten en hun lach die als heksen klonken Verdwaald was ik Ja, toen lachte ik En mijn schaamte die mijn boosheid Camoufleerde Maar ja, het deed geen zeer Maar ja, het deed geen zeer Wat er gebeurde Mijn…

De reis, de bestemming en de rust Ik ben vergeten waar ik ben Mijn geheugen daagt mij uit en sust Zo snel als een schot Die voorbij raast Het is al te laat Mijn reis niet bewust Ik ben aan het overleven zonder adem Ik stik in de rust Met afleiding als lust Ontspanning naar een leegte die mij kust donkere gedachtes maar de regenboog in aanzicht…

weer een jaartje ouder wat wijzer zo geworden vieren wij jouw jaardag met een simpele wens dat jou het komend jaar hartstocht genieten laat dat waar je van droomt wat het ook wezen mag een realiteit worden zal dat jij vol genieten kunt van het wassende leven dat kinderen zo vervoert dat jij als moeder geniet wat jij als meisje wenste…

van gisteren via vandaag waait de wind van de tijd van ooit overal en nergens naar eens in de toekomst dat wat nu geschiedenis is het toen en nu verbindend voedt ons denken en doen tot een inzicht voor morgen…

als ik de vele plakkaten lees waarmee zij elkaar bestoken met verwijten over en weer dan vraag ik mij stilletjes af komt er ooit eindelijk iemand die nu van doorpakken weet met gewoon gezond verstand de perspectieven wegen durft met gevoel voor urgentie ook de dans om de hete brij heen met moedige lef doorbreekt door keuzes te durven maken…

Tulpebollen bolle tulpen tulpetuilen rozetuilen boererozen boerwangen boerelongen boerelongen ballen wangen wangen ballen bekkens ballen bolle bekkens bugel en basson-o hop! wie heeft er de kleine bugel gezien wie heeft er de grote bugel gezien en wie Gaston met zijne basson Marie-Katelijne Marie-Katerien want dit is geen pavane of geen…

noem mij een reden waarom het belangrijkste in het leven zomaar pardoes genomen kan ik kan en wil ze niet verzinnen er zijn geen passende woorden om het verdriet uit te drukken als de passie wordt vermoord die de roeping van het leven is verloren en verward voel ik mij nu het gevreesde ongelooflijke juist wie jeugd steunen willen in het…

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

waar nu het oude jaar eindigt kijk ik terug op voorbij de tijd aleer het nieuwe jaar begint ik geniet weer de vrolijkheid van familie en vele vrienden ik gedenk wie mij vertrokken naar de overkant van de tijd waar het nieuwe jaar begint ter herinnering en houvast pak ik dit alles voorzichtig in om ze graag weer te openen in de mij frugale…

Vanochtend laat sliep hij nog, gaf niet thuis in de zoetheid van de dag. Daarna een onrustig beeld van handelingen: trui aantrekken, douchen, ontbijten bij Baboeschka. Waarna hij, bij wijze van proef, zijn gitaar twee uur lang niet aanraakte; alsof het hem moeite kostte een of ander akkoord te vinden vandaag, vandaag zijn vingers…

Je hoort zacht het vogeltje dat in verenkleed gestoken voor jouw venster fladdert het snaveltje tikt op de ruit als zij jou vrolijk opgewekt dit verjaardagslied toezingt laat de muzikanten komen schenk hen glazen gele wijn zet alle deuren royaal open vier dartel deze vrolijke dag geen lijstjes die jou vertellen wat-ik-moet-doen-vandaag…

nooit waren onze wegen eenzaam zelfs bochtige sporen bogen recht die door onze jaren samen liepen omdat wij maatjes zijn en blijven vrienden voor en door het leven steeds elkaar behoedend blijvend in de seizoenen van het volle leven bij het glibber van plots ongemak dat met tranen ook glimlach brengt wanneer wij elkaar de hand geven door…

onze ogen verslinden zich aan de weelderige pracht die liefdevol in armen ligt van trots en blij de ouders die de snaren van passie zo vreugdevol bespeelden uit puur genot vormden zij diep en magisch jouw leven dat zij met glimlach wiegen terwijl hun vingers dansen over jouw roze wangetjes als spelen zij zacht gitaar in akkoorden verdrinkend…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap…

Rodica en Dodica waren aan elkaar gebonden zo heeft de vroedvrouw ze gevonden Rodica en Dodica de ooievaar speelt trekharmonika Op de trekharmonika schilderde de schilder Rodica en Dodica Rodica was net zo groot als Dodica op die trekharmonika Op de trekharmonika speelt het liedje van Rodica en Dodica Dodica had een vrijer en Rodica had…

lang strekken dagen zich het is donker het is koud lichtjes versieren huizen waarin haarden vlammen om handen te verwarmen die wij op schaats of slee in ongeremde winterpret graag ons bevriezen laten de kerstboom opgetuigd hangen de lichtjes weer vredig geluk beschijnend in boom en winkelstraat zij verbeelden gelijktijdig ook de hoop…

nu je twaalf jaren tellen mag komt er een heel nieuwe tijd ga jij dingen echt ontdekken die je heel misschien ook wel met jou vrienden al besprak met de deuren die opengaan wordt jouw wereld groter nu echter dan de virtuele wereld waarin fictie en werkelijkheid voortdurend elkaar bespelen je bent echt een grote gast nu die stoer stoeiend…

het feest dat wij vandaag vieren draait niet om het geld of goed het gaat om de mens die jij bent wat jij betekent en betekenen wil als zoon partner vader en vriend voor de mensen in jouw omgeving voor wie jij graag steentjes verlegt in de rivier van het stromend leven wij fêteren in jou de zoon en broer het jochie dat volwassen groeide…

het leven lacht en huilt stormend heen en weer slingert hoop en verdriet als de klepel van de klok van ongeloof tot kordaat nooit te vergeten geluk drupt angstige tranen als plots het onzekere de wandklok van leven in schaduw vallen laat de handschoen genomen in zoektocht naar houvast wordt de strijd gestreden om dat te kunnen houden…

Razend. Gedwarrel van stemmen, tot éen geraas vergroeid. Hoge klarinetklanken. Saxofoon-geluiden en wat rest daar tussen: geweldig koperen orkest. De buffetjuffrouw dromend. Heimwee of verlangen? Alles is hier een open raadsel. De oplossing echter vindt geen. Zacht autoritair de waard. Symbool van toekomst en verleen. En…