Netgedichten

netgedicht (nr. 82.505):

eeuwige glimlach

zuiver en jong
is nog de wijnrank
als zich de liefde meldt
met prachtig de loten
die zij spruiten laat

rijk en vol is het leven
in het volle besef
geniet elk moment
als druiven in trossen
het terroir van de wijngaard

als seizoenen verstrijken
rijpt zich de liefde
tot donkerrood fruit
witte chocolade
dan wel kruidige rosé

van druif tot glas
prachtig en uitdagend
bloeit de wijngaard
met pittig de helling soms
tussen het dal en de top

zij brouwt een glimlach
door samen te genieten
tot plots het afscheid
in de kleurrijke herfst
haar de adem beneemt

als dauw op druiven
druppen nu de tranen
als glimlachjes van liefde
die dat herinneren blijven
wat zij ieder te geven wist