Alle inzendingen van paula

Vergeet je zorgen vang het geluk dat nu komt kijk uit naar morgen.…

In de donkere winternacht werd een kind geboren, diep in het dal in een oude stal te Bethlehem. Waar Engelen het kindje door hun lied een welkom lieten horen. Herders spoeden zich naar de stal hun schapen warmde het kindje, dat lag in een kribbe gevuld met stro. Een kind dat was gekomen, om vrede te brengen tussen alle mensen. Jaren…

Waarom, zal ik naar de antwoorden zoeken als ik ze niet vinden kan. Waarom, zal ik praten als woorden niet worden gehoord of overbodig zijn. Waarom, zal ik schrijven als er niets zinnigs meer op papier komt te staan. Waarom, zie ik geen mensen om me heen als ik verdwaal in mijn eigen stilte: waarom?…

Als het beeld langzaam vervaagt nacht wordt omarmt door de slaap. Waar ik in mijn dromen de echo uit het verleden nog hoor klinken het steeds verder gaat verdwijnen. De ochtend mij wekt uit dromen dan voel ik dat mijn hart zich vult met dankbaarheid voor het leven.…

De dag toen stilte schreeuwde alles om mij heen verbleekte ik alleen maar de schemer zag. Na lange tijd langzaam het licht zag klimmen, vogels hoorde zingen weer de glimlach zag van een kind. Toen voelde ik heel diep in mij ik heb jou niet voorgoed verloren mijn hart zal je altijd toebehoren.…

Warmte, licht en kracht het is net als een kleine vlam. Soms is het sterk dan weer zwak het is de hartslag van mijn hart.…

Je niet goed kunnen uiten bang bent om mensen om je heen te gaan verliezen. Lachen van binnen huilen nergens kunnen schuilen, zou je een vlinder willen zijn die ook verlangt naar warmte van de zon en zoekt naar een rustplaats voor de nacht. Zoek ook naar een plaats zodat je net als die vlinder de rust terug vindt in je hart.…

De avond draagt het licht van de nacht waar ik kijk en wacht in een stil verlangen. Tot de sterren aan het firmament verschijnen mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen. Als de ochtenddauw mij dan gaat omarmen zal de nieuwe dag mij ook weer verwarmen. Dan zal ik mijn vleugels dicht gaan vouwen niet meer vluchten maar het leven aanvaarden…

Winterroosje in de sneeuw dapper sta je daar in de kou. Vechtend voor de laatste dagen van je prille bestaan. De sneeuw wordt straks een warme deken, als je krachten het gaan begeven en jouw steel voor altijd zal breken.…

Het is weer tijd om kerstwensen te gaan versturen, als ik mijn adreslijst bekijk komen er beelden bij me naar binnen dringen. Mensen waar ik lang niets van hoorde komen nu weer tot leven. Ik wandel door de namen van de tijd vol liefde schrijf ik dan mijn wens. Niet omdat het moet, maar omdat ieder mens voor mij bijzonder is. Ik ze nu…

De winterzon schijnt door mijn slaapkamer raam en kust me langzaam wakker. Ze oogt winters in het vroege ochtendgloren waar rijp wit op bomen en struiken bracht. Het glinstert als zilverkristal als ze met ingetogen stralen de natuur zal gaan beschijnen.…

Laat je los, denk niet dat het makkelijk is omdat ik nog steeds in je wil blijven geloven. Maar je loslaten voelt als een herkennen, niet diep in mij alles blijven ontkennen. Wil me niet langer onzeker blijven voelen omdat we elkaar toch nooit zullen bereiken. Ik wil me ook niet meer blijven plooien in mijn gevoelens en verlangens…

Niet gisteren, ook niet vandaag misschien dan morgen, steeds stel ik mezelf weer die vraag. Zal ik eens het antwoord horen hoe het staat tussen jou en mij. Als jouw hart mijn warmte en genegenheid zal gaan voelen, krijg ik dan het antwoord erbij.…

Tussen al mijn twijfels zocht ik naar mijn ziel. In mijn vele woorden zocht ik er naar kracht. In mijn schrijven vond ik de weg weer naar mijn hart.…

Verbaast kijkt ze naar buiten de grijze wereld is verdwenen een witte is er nu verschenen. Even is ze weer dat kleine meisje een mutsje en wollen wantjes rode wangen van de vrieskou. Baantje glijden in de straat op elke hoek een sneeuwpop met hoed en een rode sjaal. Warme chocolademelk voor de kou herinnering aan mijn vader die de…

Als ik zit te mijmeren beelden in gedachten aan me voorbij zie glijden. Laat me dan maar rustig dromen als ik er weer even in ben verzonken. In gedachten hoor ik een melodie van klanken waar de herinneringen binnen in me stromen en woorden me dan het spreken overbodig maken. Als de avondzon weer gaat dalen de dag wordt ingehaald…

Ik zie mijn gezicht getekend door de jaren in de spiegel. Gedachten drijven aan me voorbij, gaan terug in de tijd een gezicht zonder plooien blozende wangen, stralende ogen altijd vrolijk zonder zorgen voor de nieuwe morgen. Toch zou ik niet meer willen herbeginnen al zijn de jaren te zien wat het leven mij heeft gegeven, zit bewaard…

In de donkere uren was jij mijn licht aan jou kon ik tonen mijn ware gezicht. Bij jou kon ik schuilen als ik moest huilen. Tot ik keek omhoog plots zag een regenboog in de mooiste kleuren. De warmte van liefde voelde en wist,ik was weer thuis gekomen.…

Schaduwen in de nachtelijke uren dwalend tussen sterren en maan ogen die zoeken naar een weg die hen zal leiden naar het eindpunt waar ze vrij zullen zijn van alle pijn. Engelen zullen hen daar ontvangen als ze staan voor de gouden poort die open zal gaan en hun verwelkomen met muzikale klanken hen omarmen met de warmte van het eeuwige…

Even was er een witte wolk omkranst met zonnestralen die zweefde in het stille blauw over het heldere water velden met zonnebloemen waar jij altijd zo van hield. Daarin voelde ik jouw liefde, met de wind stuurde je me kracht die ik soms zo hard nodig had Moeder je bent me nog zo nabij.…

Ik heb de weg alleen gelopen vol met hobbels en kuilen met stenen in elke vorm en kleur. Ik zocht er naar antwoorden uit mijn verleden die mij weer nieuwe kracht zouden moeten geven, voor nu en in het heden. Het was een woordeloos zwijgen tot ik plots warmte in mijn hart naar binnen voelde stromen er werd overspoeld met mijn emotie die…

Tranen tussen je wimpers twee kleine zilveren parels die schitteren in het zonlicht voort gekomen uit verdriet. Maar door de zon gedroogd die je weer laat kijken naar het licht van een nieuwe morgen.…

Wat is het al een tijd geleden dat ik zat op de lagere school daar was ik een vrolijke lachebek ook was er altijd wat te kletsen. Ik zat er om te leren, maar was heel snel afgeleid keek te graag naar buiten waar ik de vogels hoorde fluiten. Er was een tijd dat mijn plaatsje leeg bleef ik niet op school kwam ook de vogels niet meer hoorde…

Als we staan op een verlaten station waar de laatste trein zo gaat vertrekken krijg ik het koud binnen in mijn ziel zal ik jou hierna dan nooit meer zien. Met betraande ogen kijk ik naar die grote klok waar de wijzers net hamers zijn, die in mijn hart de spijkers slaan. Er klinkt een fluitsignaal, moet je laten gaan ik dacht dat onze liefde…

Beelden in zwart wit worden in mijn hoofd geprojecteerd schaduwen uit een verleden door de tijd al wat geslepen en verbleekt. Herinneringen die nooit helemaal zijn verdwenen komen weer in het heden. Zij vertellen de verhalen die goed zaten verborgen in mijn hart.…

Wijs haar de weg naar het licht geef de toekomst een gezicht laat in haar hart de zon schijnen. Draag haar last van een grijs verleden, over de drempel zodat de schemer kan verdwijnen. Breng haar terug naar het licht de maan zal voor haar buigen als ze weer zal dansen in de zon.…

Ik heb je naam in gedachten al zo vaak geroepen, tussen de sterren aan de hemel heb ik je steeds weer gezocht. Mijn ogen vragend gericht naar het licht van de maan. mijn handen vol verlangen naar de hemel opgeheven omdat ik je zo graag nog eens zou willen omarmen. Maar ik weet dat is alleen een onbereikbaar verlangen jij bent voorgoed…

Omarm en hou van me niet alleen maar vandaag maar elke nieuwe morgen. Verwarm me laat mijn ogen stralen als jouw handen zacht mijn haren strelen. Kus de ochtenddauw van mijn lippen laat tederheid onze liefde verder dragen.…

Als warme tranen vloeien langs mijn koude wangen waar ik word overmand door mijn emotie die me beletten om de woorden te spreken die ik nog had willen zeggen. Mijn voetstappen straks sporen zullen achterlaten zodat je niet zal vergeten dat ik hier bij je was en waar dan alleen nog herinnering hangt van onze mooie dagen samen die daar…

Spreek je woorden of schrijf ze neer morgen zijn ze oud en verkleurd stuur ze dan maar mee met de wind. Waarom zou je de zinnen nog bewaren als ze niet worden gelezen en begrepen woorden geen gehoor meer zullen vinden. Laten we nu maar luisteren en lezen niets meer wissen dan zal de nieuwe morgen zijn begrip en kleur niet verliezen.…