Netgedichten

netgedicht (nr. 36.073):

Lang geleden, nooit vergeten.

Wat is het al een tijd geleden
dat ik zat op de lagere school
daar was ik een vrolijke lachebek
ook was er altijd wat te kletsen.

Ik zat er om te leren, maar
was heel snel afgeleid keek te
graag naar buiten waar ik
de vogels hoorde fluiten.

Er was een tijd dat mijn plaatsje
leeg bleef ik niet op school kwam
ook de vogels niet meer hoorde
alleen maar zieke kinderen zag.

Terug kwam met die vrolijke lach
blij dat mijn klasgenootjes me nog kende
maar ze zagen niet dat mijn kinderhartje
van binnen huilde, het pijn had leren kennen.

Dat was geen fijn gevoel, ze hebben
mijn tranen nooit gezien kon het
heel goed verbergen dat ik daar
de eenzaamheid heb leren kennen.