Netgedichten

netgedicht (nr. 36.180):

een gesprek

onwerkelijk
hoe stilte het witte daglicht draagt
alsof winter over haar heen groeit
en wenst te horen
dat woorden ongezegd blijven leven
in zijn handschrift

ik loop er heen, de bomen
trager in het water, aan het einde
van het onlangs gestorven huis

het is vandaag, een dag zonder
schaduwen

alles lijkt anders van vorm

*

bloemengeur
en de vele blaadjes
die ik heb gedragen
luister
er is licht

*

(rust zacht Otto)

Schrijver: kerima ellouise, 20 november 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: overlijden

een gesprek

4.0 met 16 stemmen

955

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Dit mooie gedicht zet de schaduw volop in het licht!

annabel, 15 jaar geleden

.....en alleen maar licht

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Er bloeien bloemen in het licht
De stille woorden leven verder
Warmte legt zich over schaduwen heen
Een groet van zachtheid vormt zich tot een gedicht

Een warme lichtwens

jan haak, 15 jaar geleden

Zeer mooi verwoord Kerima, als een schaduw in zichzelf die opgaat in het licht...

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Een dierbare in het licht gezet door mooie woorden!

Astridv, 15 jaar geleden

Een dag zonder schaduw draagt de luister van licht... tussen bloemengeur en zachte blaadjes, heel mooi, Kerima!

amanda malinka, 15 jaar geleden

Wat kan ik je meer geven dan de warmte...Veel sterkte mooi mens...

Anita, 15 jaar geleden

Bijzonder en gevoelig verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: