Afscheid.

Als we staan op een verlaten station
waar de laatste trein zo gaat vertrekken
krijg ik het koud binnen in mijn ziel
zal ik jou hierna dan nooit meer zien.

Met betraande ogen kijk ik naar die
grote klok waar de wijzers net hamers
zijn, die in mijn hart de spijkers slaan.
Er klinkt een fluitsignaal, moet je laten gaan

ik dacht dat onze liefde was voor het leven
ben jij alles vergeten wat wij samen deelden.
Voor het beslagen raam zie ik je silhouet
tranen stromen langs mijn wangen naar beneden.

Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/paulah/

Schrijver: Paula Hagenaars, 19 november 2010

paulaszeelandnet.nl

station

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 323