Trajectum ?
Ongeëvenaard in aard,
stuwen oceanen bloed
door beddingen, gedenktekens
zonder bestemming, merkstenen
van tijd, geërodeerd tot stof,
gedragen tekens vloeien
door de argeloze dagen.
Het ‘zijn’, heeft een nieuwe
betekenis en woorden nodig,
om te bekeren en de leegte
te omarmen, de hemel taant in
kracht als ze veroudert, vingers
wijzen naar de voortekens dat
werelds macht verkeken is voor
leken, wanneer je goed z’n
bleekheid leest, vloeien tranen
in het tanend schemerlicht als
vrijgeleide, naar een eindpunt
waar de stilte wacht, het leven
zwerft langs wegbewijzeringen
van het lot, wie de dans
van de woestijn doorstaat,
draagt de zon in beide ogen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 19 november 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie