Netgedichten

netgedicht (nr. 36.055):

Ik heb een ziel die zich verveelt in mij

Ik heb een ziel die zich verveelt in mij
en alsmaar hoopt om te ontsnappen
naar buiten toe staat zij te grappen
maar diep van binnen wil ze vrij

ik ben voor haar alleen maar muren
met zicht op wat ze zo graag wil
de hemel, zegt ze soms heel stil
daar wil ze mij naartoe besturen

maar ik zit hier zozeer op aarde
zo zwaar van moed dat het haar spijt
dat zij het leven ooit bekoorde
ze ziet in mij geen grote waarde

soms kan ze mij een beetje kwijt
in veertien regels met wat woorden.

Zie ook: http://bertdeben.blogspot.com/

Schrijver: Bert Deben, 19 november 2010

Geplaatst in de categorie: afscheid

Ziel

verdwijnen

ontsnappen

4.0 met 110 stemmen

4.960

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Malakh
Datum:: 3 september 2011; heel mooi verwoord... Rijmschema is naar mijn mening iets te simplistisch, maar verder een zeer krachtig gedicht, vooral de tweede strofe is zeer intens!

Naam:: Toine
Datum:: 7 maart 2011
Email:: toine.wilmakpnmail.nl; Prachtig gedicht. Klinkt zwaar en tegelijk heel licht. Je ziel ben je zelf.

Naam:: polleke
Datum:: 29 december 2010
Email:: p.j.verhoeckxonline.nl; indrukwekkend,als het over jezelf gaat ,.wees sterk

Naam:: Peterdw.
Datum:: 28 december 2010
Email:: peterdw-hotmail.com; Een werkelijk heel mooi gedicht, en in veertien regels voor veel mensen herkenbaar.

Naam:: Marije hendrikx
Datum:: 25 december 2010
Email:: maryama37hotmail.com; Prachtig dit gedicht !
De laatste twee regels heel rakend.

Naam:: Brian
Datum:: 12 december 2010; Wat prachtige onder worden gebracht.
Van een herkenbaar gevoel. Des al niet te min
Hopend dat de Ziel nog lang zal wachten vrij te zijn. Van het theater des leven.

Naam:: Fari HS
Datum:: 3 december 2010; Veel sterkte voor jou.

Geef je reactie op deze inzending: