Alle inzendingen van peter

Een kussen, nog niet opgeschud, waardoor het lijkt alsof het in de nacht is aangevreten, de plooien en de kreukels op jouw plek in het onderlaken, maar nog het meest van al: de hier en daar naast het bed losjes opeengehoopte kleding die je tijdelijke goedkeuring niet kon wegdragen. Dat, en nog veel meer, dat ben jij, als je er niet…

waar weidevogels uit het niets met hun oorverdovend gekrijs de stilte vullen en rechts van mij treurig ogende preien en boerenkolen met hun uitgezakte permanentjes de spade vrezen scheurt plots de wind het hemels matras aan flarden zie ik schaduwen geboren worden tegelijk met het eerste lam daar is het tijd om mijn rug te rechten en…

Ze heeft een regendruppel in haar hand, een klein gezicht maar slecht gemaakt. Ze wrijft hem droog. Het waait onder haar vliesdun kleed; ze vangt, verkleumd, een nieuw gezicht en spreekt ertegen: lief is klein en klein is overboord voorgoed verloren. Wat ze heeft dat mag ze houden: mager haar en wit gezicht van louter wind; een vuist…

pas als je beseft dat alles wat is eindig is en dat datgene wat je achterlaat een zelfde lot te wachten staat zou het toch moeten lukken in vrede afscheid te nemen van wat het leven je geboden heeft maar dan nog weliswaar overkomt het mij niet zo vaak maar gisteren was het weer zover beelden uit mijn kinderjaren dringen zich aan mij…

op haar verjaardag heb ik mijn moeder in de hemel gebeld het tijdsverschil blijkt zo groot te zijn dat zij nu veertig jaar jonger is dan ik en ze heeft een nieuwe vriend verder is alles goed met haar met mij nu ook waar ze erg blij mee was…

in schril contrast met de stille schare verzameld rondom het nog open graf overstemt het lawaai van een vliegtuig de stem van de spreker die gehuld in een donkere jas met zorgvuldig gekozen woorden een arbeidsverleden tracht te beschrijven dat als we hem mogen geloven zou hebben bestaan uit het met veel succes werken van de één naar de andere…

er is alweer een balpen leeggelopen in de achterzak van mijn pantalon op een moment dat ik hem niet kan missen want als eindelijk mijn geest eens wordt verlicht blijkt telkens weer dat het vertrouwen in mijn geheugen kleiner is dan dat in de kwaliteit van dit gedicht…

het mobieltje is zojuist de sleutelbos gepasseerd in de lijst van voorwerpen waarvan men bij verlies het meest onthand is het condoom is weer een plaats gezakt en bungelt nu ergens onderaan terwijl de pinpas op de eerste plaats is uitgekomen de pil zit ook weer in de lift en is fors omhooggegaan echter deze keer moet dit aan het…

En dan, als elke zakdoek nat, het laatste woord gesproken is, de blikken rusten op de kist, dan kiest zij voor het middenpad. Ze heeft geen plan, het hoofd omhoog, zo zonder angst alleen verdriet Ze kent haar plek, die had ze niet. Weet niet meer wie met wie bedroog Ze heeft een afspraak met de dood, met wat het was, komt nooit meer terug. Ze…

Op de jaarmarkt in Zuidlaren maakten wij kennis met een attractie die kinderen met afgrijzen liet staren naar een als boer verklede man die met het scheerapparaat van vader onwillige schapen de vacht ontnam er viel natuurlijk niet aan te ontkomen ’s avonds voor het slapen gaan moest ik nog even bovenkomen en heb ik het scheren nagedaan…

zo was het ons gezegd volgende week dinsdag in de huiselijke sfeer om tien uur in de morgen een gunstig tijdstip voor een laatste kus gevolgd door een drankje niet in een glas maar in een beker toegediend door de dood die voor de gelegenheid zijn witte jas had thuisgelaten --------------------------------- uit: 'Wassend verleden…

niets meer wat er nog toe doet slechts jouw aanwezigheid naast mij liggend in het gras terwijl de zon onze lichamen koestert en de mieren vallend uit de sprieten van het gras mijn handen betreden is voldoende om mijn zintuigen stuurloos te maken waardoor ik alledaagse geluiden waarneem zonder te horen en het branden van de zon niet voel…

daar hangen ze dan de twee fonkelnieuwe nestkastjes waarvan de grootste nota bene uit mijn kerstpakket bij een aangename wintertemperatuur veroorzaakt door een mager zonnetje meermalen verkennend bevlogen door een zekere meneer Pimpelmees die later nog een keer samen met zijn vrouw onder het toeziend oog van een merel in glanzend makelaarskostuum…

het begon ermee dat af en toe de woorden haar niet meer te binnen wilden schieten zij vragen moest beantwoorden met om de lippen een verontschuldigende lach totdat zij ook de woorden die wij tot haar richtten niet meer bevatten kon maar soms kon zij ons toch nog aangenaam verrassen met haar verhalen over Annie een zusje waar ze gek…

Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan mijn verre vriend de zon die vreselijk heeft moeten lachen om mijn soortgenoten hier op aarde die tegen beter weten in maar blijven denken dat hij in de ochtend opkomt om zich bij het vallen van de avond te verschuilen achter een naar hem vernoemde horizon en toen ik hem vertelde dat wij ook nog denken…

Laat je fantasie maar spreken met een stem van zuiver goud Woorden vliegen door de lucht, woorden wijs en woorden oud In gedachten mooie dromen, dromen zacht en dromen zoet Langzaam drijf je weg van alles wat er niet toe doet Al die anderen op de wereld zijn belangrijk maar bedenk Het feit dat jij op aarde bent is jouw geluk is jouw geschenk…

nooit heb ik begrepen waarom juist dit de veiligste plek zou zijn zelf zou ik altijd hebben gekozen voor onder de dekens in mijn bed maar terwijl buiten de vliegtuigen met hun brullende motoren overvlogen stonden wij met z’n zessen opeengepakt in het toilet pas als de gillende sirenes waren stilgelegd mochten wij weer terug naar bed waar…

de slagen van zijn hart pulseerden als een pizza na circa tien minuten in een voorverwarmde oven niet zonder wanten aan te pakken daar wist hij alles van tot de stoppen doorsloegen en hij door een onbeslagen venster in volslagen duisternis staarde…

wanhopig krijst de moeder naar haar met bloed besmeurde kind roerloos liggend in het gangpad tussen de uitgang en de kaartjesautomaat het geweeklaag van medepassagiers overstemt het geknetter van vlammen zich een weg likkend naar het gapende gat geslagen in het zoveelste bestand in een strijd om eigendomsrechten vemeend om het geloof dat…

Rillend kruip ik in mijn bed De stilte heeft plaatsgemaakt voor een nieuwe stilte De stilte zonder jou Eindeloze vluchten naar de allermooiste heuvels Daar loop ik met jou voor eventjes in de nacht Rillend kruip ik uit mijn bed De eerste stralen zonneschijn Het is koud, zo zonder jou maar het was gewoon te mooi om waar te zijn…

Nee, ik ben niet blind Ik lees de kranten, ik zie het journaal De honger, de oorlog, ik ken het allemaal Een huilend kind huilt in elke taal altijd als een kind Nee, ik ben niet blind En ik ben niet doof Niet doof voor de roep om een mensenbestaan maar hoor veel te hard de soldatenlaars gaan Ik hoor het geweervuur als drumsolo's slaan de…

Doe maar niet, laat mij je verzinnen zo lief en je hoeft niets te doen Ik lieg mijn leven zelf wel leuk, denk diepe dingen van beminnen Zo heb ik je prachtig kunnen maken, kon ik je kleuren zoals ik wou gaf je geluid, tekende je lach en een hand om blozend aan te raken Nu woon je in mijn hoofd, mijn weten je pakte tassen hart en koffers…

Hoor hoe de zee ademhaalt De meeuwen alsmaar krijsen De wind het zand laat sissen Mijn stem vervliegt... Voel het striemen van het zand Voor je gezicht verschijnt een hand Ik ben bijna aangeland...…

Soms lijkt het leven onevenwichtig verdeeld Lijkt iedere stap naar voren, er twee achteruit Heb je juist het gevoel van het leven in beeld Kruipt het oneerlijke diep in je huid De omgeving lijkt krampachtig mee te leven Ieder cliché passeert ongevraagd de revue Ieder wil zijn goed bedoelde raad geven Onbedoeld klinken deze allemaal even cru…

Lees mijn woorden hardop opdat ze zachter klinken Zing mijn zinnen vloeiend zodat ze minder stokken Leen mijn stem desnoods omdat ik zoveel zachter praat dan schrijf Maar tot dan: lees mijn zinnen liever dan ik ze schreef, zoveel liever dan ik ben…

'k Gaf hem tekst in al mijn jeugdverhalen hij was mooier dan ik ooit ervaren had 'k Verzon gebaren die ik bleef herhalen om maar te geloven dat ik hem aanbad 'k Vergaf de ruzies en mijn blauwe plekken hij had simpelweg de goede woorden niet 'k Weet, zijn oorlog bleef hem nekken de tranen die ik huilde, waren zijn verdriet 'k Voelde mijn…

Elk verdriet nog eens gekoesterd, elk verlies opnieuw beleefd Bij alle pakken neergezeten, de namen met pijn er op gekleefd Me dagenlang zo klein geweten, bij elk angstje weer gebeefd Dan bel jij aan, het zwart verwoestend, en je roept: kom op, je leeft! Jouw borsten worden kinderduinen, jouw vrolijkheid mijn speelterrein Jij bent,…

Zoals een gezegde kan gelden bij kanker, waar rook is verwacht men ook het vuur Het leven neemt een volstrekt andere loop, bij de start van je eigen chemokuur. Het eerste infuus en alles is angstig nieuw Je ontmoet andere gemerkte personen Met ze allen op een kamer gezet, om alle bijwerkingen te beklemtonen. Wel of niet je haar verliezen…

Als baby speel ik met jouw kleine hand met zachtjes neuriën troost ik jouw verdriet zo hebben wij een schijnbaar onbreekbare band met jouw hele leven in het verschiet als peuter beschermde ik je voor het vallen lachte ik om jouw eerste wankele stapjes met die kleine beentjes volgde je alle ballen lachte ik, iedere minuut om jouw malle grapjes…

Voorzichtig open ik mijn ogen, na een simpele ingreep was gezegd Naast mij staat een veel te jonge dokter Die onbeholpen mijn nieuwe toekomst uit legt Heel vervelend, wij vonden nog iets anders een kwaadaardigheid in uw lichaam We weten niet of het uitgezaaid is, dus chemotherapie is zeer raadzaam Alle scenario’s schieten door je hoofd…