407 resultaten.
meteoor
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 een lichtbaan in de versluierde hemel
van al oktober een gedroomde missie
kruist door een sfeer die wij de onze
genoemd hebben in het gebruik van
de tijd dun verlengd met kale takken
het verloop van een dag zou stoppen
bij de traag schokkende overgang van
licht naar schemer zoals wij die half
verdoofd kennen door het gewoon
horten van de…
Mijn tranen zijn golven
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 96 Mijn tranen zijn golven
Die mij hebben geholpen
De wereld aan te gaan
Keer op keer
Steeds weer
Zijn mijn tranen
Golven
Door met mijn handen ze te drogen
Mijn gevoelens
Te uitten
Om weer verder te gaan
Want mijn tranen bewaren geen geheimen
Het zijn doorzichtige golven
Die aan de oppervlakte naar beneden glijden
En ze mijn verdriet…
Het liefst wil ik met mijn woorden je liefde geven
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 143 Mijn woorden zeggen soms niks
Je kunt mijn woorden omdraaien maar ook verbeteren
Je kan tegen mijn woorden zijn
Maar ook mee eens zijn
Ik kan met mijn woorden je beïnvloeden
Maar ook je manipuleren
Het liefst wil ik met mijn woorden
Je liefde geven want dat verdiend elk mens
Zo vaak zeggen dat je er toe doet
Dat je niet enige bent!
Maar…
behouden huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 wonen in een kasteel
met voor iedere vlucht
een opgehaalde brug
alleen de kroongetuige
van het water onder de
oude brug dicht met kroos
van donkere wakken geweken
om daar lang herinneringen
vast te houden verdiepen
of in de traag schemerende
watervliezen te verliezen
thuis komen achter gesloten
muren met kleine vensters…
slaap
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 het lichaam is losgeraakt
op trage ademhaling getild
door een golf uit een diepte
gedragen aan slaap overgelaten
het is met zijn warmte onbewust
ingekeerd gegrepen door een zware
overmacht die waken op tijd inlost
ademend als geschapen uit
het traag ritme van aarde
neemt de droom een wending
ze zijn zichzelf niet meer bekend
weten…
windpaden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 wind woelt door het gras
een zeis die lucht snijdt
door hardgroen tapijt
breed omgeslagen
op zware klei
nat en breed een hark
met wilde steel beweegt
naar de vesting van de dijk
doof in rust voor de halmenkust
waar bovenaan hekken als
verwaaide stutten staan
een wijde rok die traag
schokt om het lijf
ruw als een windvlaag
in het…
Ik had alles
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 216 Ik had alles, alles wat mijn hart begeerde
Mijn trotse moeder die altijd voor mij klaarstond
Zomaar verdwenen uit mijn leven
maar nog steeds in gedachten
Weet ik net als menigeen dat het leven
Niet altijd over rozen gaat
Ik weet nu pas dat ik rijk was
Samen met ons gezin
Was zij de gene die ons leven tot leven bracht
Nu moeten we op eigen…
gekleed in steen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 251 gekleed in een jas van steen
kruipen de huizen strak geleed
nauw sluitend tot aan de keel
op de hoekige golf van wijken
waait wind dicht aan het lijf
vaak lijkt het alleen maar stil
het verkeer sluit onverschillig
in panden van de nieuwe wijk
waar licht een rimpeling begint
op een plas de trillende jonge
boom staat in een kom van beton…
Het gele licht van Jan van Goyen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 13.716 Het gele licht van Jan van Goyen
straalt laag over de duinen,
van de opstanding der doden
tot de aanvaring der tijden.
De bast van kale zilverberken
glinstert als met goud beslagen
en de namen op de zerken
wordt weer adem ingeblazen.
Van een ruit spat fel de zon
die in de wolken zakt.
Een gasvlam bij de Hoogovens
slaat over in het dikke…
treinrit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Ik rijd door de brede vleugelslag
van de akkers die versnellen
als licht geveerde velden
in de lijn met de trein
de voren op het land zijn lange
slagpennen rulle veren het zand
bomen verglijden als hoog geplante
twijgen om licht aan te rijgen
mijn hoofd rust op een kussen van glas
ik ben me van geen kwaad bewust
zowel achter als voor…
Remedie tegen de dronkenschap
poëzie
4.0 met 1 stemmen 669 Een predikheer, gewoon de dronkenschap te laken,
Bestrafte deze zonde omtrent twee uren lang.
Het volk dacht dit geteem zal nooit ten einde raken;
Deez' droop de kerk uit, en die wachtte na de zang,
Daarna stond ieder op, voor 't eind der predikaatsje;
Hierop keert Dominee het uurglas nog eens om,
En roept: blijf likkebroers hoe zijt gij zot…
In stil verdriet
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 808 ik lig te piekeren
Omdat jij er niet bent
In stil verdriet
Omdat ik niet wil inzien
Wat ik eigenlijk mis
Jou dus
Maar door een ziekte
Die nog niet te genezen is
Ben jij er niet meer
In stil verdriet
Neem ik afscheid van je
Maar niet voor altijd
Want ik weet zeker dat we elkaar weer zien
Alleen dan niet op deze aarde
Maar op een…
Het onvergetelijke
gedicht
3.0 met 7 stemmen 4.214 Ik heb nog nooit op ski’s gestaan,
ik heb nog nooit tien mille bezeten,
ik heb nog nooit konijn gegeten
ik heb nog nooit mahjong gedaan.
Ik heb geen theekist-bas bespeeld,
ik heb nog nimmer Vlaams gesproken,
ik heb geen rijstwijn ooit geroken,
ik heb geen kropje slaegels geteeld.
Als ik die dingen zo eens tel,
heb ik meer niet gedaan…
VERZUCHTING
poëzie
3.0 met 4 stemmen 4.093 'k Heb lang genoeg geleefd, indien 't u mocht behagen,
Vrijmatig Heer, die eerst mijn ziel in 't lichaam zond,
De enge band, die hen zo lang te samen bond,
Te ontbinden, en een end te maken van mijn dagen.
Maar zo gij rekenschap van mijn bedrijf zou vragen,
Sloot angst en schaamte mij gewis de bange mond,
Bewust, dat ik de tijd, die gij…
december kinderen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 in december lopen de dagen
bij donker binnen met de
lampen in het klaslokaal
een bord staat open het
donker heelal met tekens
tijd is het krassen van krijt
we zijn begonnen zonder
haast bekend met het verhaal
van de grote schoolplaat
achter heeft de kachel
een oud geduld met zacht
gloeiende briketten gevuld
we blijven nog een paar…
Je bent niet uit mijn gedachten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 347 Je bent niet uit mijn gedachten
Niemand die de pijn kan verzachten
Ik mis mijn moeder nog steeds
Ik kan het moeilijk geloven
Dat haar ziel uit haar lichaam is gevlogen
De hemel in
In mijn dromen geef je tekens
Van leven
Maar op deze harde aarde zie ik je niet
Alleen op foto’s en video’s zie ik je bewegen en spreken
Ik huil om je,
en lach…
de poort
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 een bruisende tuil
bomen gebonden
op de smalle landweg
een poort naar veraf
strak in het land
op lange stammen
een deur naar niets
in lam gelegd land
ook ongewijzigd
door lichte wind
het is een hemels poort
als de lucht door zware
wolken wordt stuk gesmeten
het is een zware deur
die naar de einder open gaat
als zomerwolken…
Het eiland
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 De boort vaart
komt aan
het dek loopt
leeg
er is veel zon
gedempt door
groene bossen
om de kade te
bepalen trekken
meeuwen witte
kringen met hun
scherpe kelen
een malende schroef
tegen de hemel
aan de andere kant
ligt ook zee
met een rand
van schuim die
opschuift
terug kruipt
zonder overleg
rustig de ijle boog
van de stemmen…
mama
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 576 Ik mis je elke dag mama
Je optimisme en je doorzettingsvermogen
Jij maakt alles mooier
de mensen en de dieren
Dat is wat mij raakt
Jouw aanwezigheid mis ik vaak
Maar je bent altijd bij me
En het is jou ziel dat over mij waakt
Soms voel ik mij eenzaam
Dan praat ik met je in gedachten
Want ik weet dat jij mij verstaat
Moeder en zoon
Nooit…
Het park
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 Voorbij de lanen van licht
en schaduw ligt het park.
Rechte paden verbinden
witte beelden met een
onzekere betekenis beladen,
verlies aan overgave,
hun voltooide gebaren
in groene kaders.
Zonder een belang
te leven, mooi, hevig.
Dichtbij is de stenen huid
om het vergeten bloed.
Een zucht in marmer
gedrukt en fijn zweet
van…
Opa’s schuur
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 95 De schuur van mijn opa was oud en
vol gewichtloos eeuwig zijn,
dansend stof schreef in zonlicht
trage berichten, beschuttend en
uitdagend. Je kon zo ver gaan als
je maar wist waar je zelf was.
Onbeweegbaar stond de werkbank
op de lemen voer. Soepel en lankmoedig
liep de steel van de bankschroef in zijn
vereelte hand, die de gang afkapte…
Windhandel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Geschutswolken met paarse buik
verdampen van de scheepshuid.
Een saluutschot ontbrandt op de flank,
zonder geluid, los kruit ontstoken door
de zonnevlam.
Er is wind voor opleving van oeverloos
varende schepen, met lucht beladen
sturen ze naar de open haven,
ongeklaard worden goederen aan
oostelijke poorten binnen gehaald.
Van een brede…
Ik heb verdriet
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 373 Ik heb verdriet
Ik zal er niet om liegen
Ik heb in dit leven geen zeggenschap
Over een ziekte
Maar ik geef je al mijn liefde
Om te zeggen hoeveel ik van je hou
Ik koester dat
En ik stop mijn gevoelens niet weg
Ik blijf van je houden
Zoveel zelfs dat ik je eigenlijk niet kan missen
En mijn woorden tekortschieten
Hoe mooi je bent van binnen…
Op een zeker mutsenmaakstertje
poëzie
3.0 met 2 stemmen 863 Ik zag een meisje mutsjes maken:
Zij hield, op hare malse schoot,
Een mutsenbol, zo zwaar als lood,
Mismaakt van mond en neus en kaken,
Een kunsteloze beeldtenis,
Gelijk dat goedje doorgaans is.
Zij kneep en plooide dus haar mutsje,
En, onder 't plooien, schonk ze mij
Een vriendlijk lonkje van terzij,
Dat straks gevolgd werd van een kusje;…
Bushalte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 Ze wachten op een begin
of wat zo vaak al
achter ligt.
Ook vandaag staan
op de smalle grens
van trottoir en asfalt,
een beetje verdriet
doorgeregend in
een smalle plas
onder de tichelrand.
De man reikt van niet
te bedwingen verlangen
en stapt weer terug.
De vrouw met een tas
boodschappen kleumt wat
en het jonge meisje met
ovaal gezicht…
Gun jezelf vrede
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 171 Het is soms oorlog in mijn hoofd
De pijlen en de kogels schieten om mij heen
Ik wou dat de pijn wat verdooft
Maar het komt zo hard binnen
Dat al mijn zinnen tekortkomen
Er is geen ruimte voor vrede
Want die vechten wil, moet komen
Maar tegen jezelf vechten
is overgeven aan je gedachtes
Laat het maar los zeg ik nu
Want wie vechten wilt tegen…
Regendag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 De lucht is afgezonken als een grijs dok
donkere wolken tornen de regen los
die striemend valt op de spetterende
schaal van de straat
haastig golft een veld van paraplus
nat opgestoken glimmend overgoten
fietsers rijden voorover gebogen in
een zorgelijke horde malende pedalen
de wind haakt in regenjassen
reizigers bij de bushalte.…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 428 Het landschap is van craquelé oud,
bruine bomen kruimelen stofgoud.
In een diepe toonaard schept een weg
traag warm licht op de avond.
Een reiziger gaat in vormloze jas,
op de schouder een zwaar pak.
Hij wenst aan het eind van de reis
zich van het gewicht te ontlasten.
Het is al laat.
Zonder verandering voeren
bomen naar een hoog huis,…
Overleven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 425 De tranen schieten in mijn ogen
Ze zeiden
Dat je het niet zou halen
Maar ik ken jou
Jij zal bergen verzetten
Ik dacht toen moet je maar opletten!
Ze gaat de kanker overleven!
Want je hebt aan de wereld nog zoveel te geven
ga niet weg zonder mij
Want elke traan zou de wereld doen overstromen en beven
Ik kan niet zonder jou
Blijf bij mij…
Vergeten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 Zal ik iedereen vergeten
Als het eind is zicht is?
Zal ik niet weten wie mijn ouders zijn?
Zal ik in hemel zijn?
Wordt ik vergeten
Net als de mensen in het verleden?
Of zal ik als gewoon als mens tevreden zijn?
Zullen mijn gebeden helpen
Als er misschien geen god bestaat?
Wie geeft mij raad en daad?…