meteoor
een lichtbaan in de versluierde hemel
van al oktober een gedroomde missie
kruist door een sfeer die wij de onze
genoemd hebben in het gebruik van
de tijd dun verlengd met kale takken
het verloop van een dag zou stoppen
bij de traag schokkende overgang van
licht naar schemer zoals wij die half
verdoofd kennen door het gewoon
horten van de wijzer op de horlogeplaat
maar de ellips nog maar net begonnen
strookt niet met seconden een ijle tijd
van myriaden in een ruimte van stof
waar niets afgetekend wordt van
een persoonlijk lot
het licht dringt als een speerpunt
door versnelt een diep gravende
tijdreiziger doorgebroken in tomeloze
baan op het vocht van de herfstavond
komt hij bij mij aan.
Geplaatst in de categorie: tijd