Alle inzendingen van pieter

grasliggend kijkend naar het wolkenspel witte dromen glijdend langs egaal blauw rare neuzen, bokspringend clowntje, daar een schaap, lichtbel, dan… ineens bekend en vertrouwd, jouw gezicht, met blote schouder aan je volranke lijf wildbollend je borsten, kortharig vreemd.. maar wel mooi wazig je oog knipt, wiebelt met je neus, dan een hand…

grustbak vol met vruig langtandschoppen nodig om de bleuk te opsperen bladgries tegen onktruip maaitang vol met graaps vlak voor de maandmaan is mijn tuin weer winterklaar kan ik vanachter mijn vraam het gevleugel van het pikvee en gestruipel van broermoppen bekijken met een bak zoete brek op de driehoeks koppietafel staand en op mijn schoot…

Een nieuw jaar, even stil zijn even stil staan Een onbekend pad dat pad ontdekken zoals een kind vol vertrouwen maar vooral samen.…

Sneeuwlicht rondom overal op gevallen geluid word witgedempt doffig onze stappen sporen door het witbos enge kale takken worden vriendelijk door sneeuw hun contouren verzacht diepe schaduwholen lijken knusse schuiling voor wild, kleindieren en vogels…. jouw handen verstopt in bont en wol Je capuchon maakt een portret van je gezicht glimlachend…

Er is een gat geslagen in mijn ziel je bent er niet meer, terwijl ik niet eens wist dat je in mij zat, pas nu besef ik wat je deed met mijn leven, mijn gedrag, het laten niet laten alleen door je hypnotiserende stem, je woorden als fladderende vlinders dogma’s dodend … verpakt in levenswijsheden en onwijsheden wat moet ik nu verder lieve Ramses…

Oh.. de mooie benen van mijn vrouw zuilen van stroomlijn, gratie en kracht welk een prachtig gevormde onderbouw zoals Da Vinci ze moet hebben bedacht stevige enkels, niet eng dun en ietwat gebogen gebruikt als wapen tijdens haar koketterieën zachtronde kuiten, een streling voor ‘s mans ogen gladde schenen tot aan haar kusbare ronde knieën samen…

zeemeeuwzezeeuw lopendstrandloper schelpenschulp strandgapergeeuw waaiendstormvlaag stuifzandogentraan haarwapperwoei vloeidendevloedgestaag zeepierenwandelpier zeescheepstoeterloei op mijn blote voeten samenlopend met jou hier………

Betraand zijn je wimpers…. het zijn druppels druppels van goud je groene ogen sprankelen in de roodgouden zon met het knipperen vallen de druppels als schitterdiamanten op mijn tong, ze zijn warm warm van jouw geluk en… mijn geluk omdat je zo bent mooi en lief…. en in mij je kijkt naar me en lacht… door je natte wimpers heen ik hou…

M’n armen zijn te kort als ik alles wil omhelzen alle bomen van het verre bos de geuren van het gemaaide gras de glinstering van de stromende beek de witte wolken drijvend in de blauwe lucht het edelhert, met zijn trotse blik in d’ogen het mos liggend aan de voet van de eik muis knabbelend aan een beukenoot wuivend riet, de wortels kletsnat…

Knussig warm en wegverborgen gecreëerd leven in haar eigen geest buitengesloten zijn al haar zorgen nu alleen nog maar plezieren en feest nee, even geen werkelijke aardse dingen binnen de omheiningen van het omarmen alleen nog maar dromerig zijn en zingen de hele wereld met haar leven verwarmen ze wil houden van gehouden worden geen onvertogen…

Spelend met het doorschijnend licht levend glas, warmtegevende kleuren gegeven een zekervoelend aangezicht in een zwemende illusie van rozengeuren Ingeklemd tussen lichtgrijze lijnen van lood het teken van oneindige liefde voor jou gesmolten, gesneden in karmozijn en rood een voor eeuwig gezette belofte van trouw…

Je voelt de behoefte om een instrument te leren bespelen Je weet nog niet welk instrument Je wilt muziek maken Melodieën componeren Wonderschone klanken ontlokken En dan ineens: daar is hij ! Jouw instrument. Je pakt hem vast en onzeker sla je voor de eerste keer wat akkoorden aan De eerst klanken Ze zijn nog niet helemaal zuiver Misschien…

Ik ben er weer geweest, …mijn oude thuis weer even aan verledens wonden rijten het gevoel van verloren jeugd stak als een puntige paal door mijn hart want wetende dat dit slechts een tijdelijke euforische belevenis zal zijn. Het wellekom was hartverwarmend, en tranenvreugde in emotievol dialect. Doch afscheid gloort nu al pijnlijk voor mijn…

strakwuivend stond je daar je eigenwijze lijffie geel en groen je stond er echt heel stoer te doen Als een krijger, pal en voor zessen klaar je voet had je stevig in de grond geplant het gaf je een gevoel van “kom maar op” grimmig was je blik… woestig je scheve kop je ene blad vooruit… als een gebalde hand Naderend de witte onstuitbare…

Laat mij slapen Ik heb geen zin om te praten Zei hij met zijn laken Dromer ziet wat hij wil Kijkend naar de dromen van mooie gedachten Maar dan is die heel even stil Raakt hij in trance Door zijn hevig gedachten Kan hij niet meer vluchten Laat mij slapen Ik heb geen zin om te praten Zei hij met zijn laken Ineens hoor ik hem zingen…

Beste Hemelkruidenier hier is een boodschaplijst 'k kwam erachter dat ik nog wat nodig had ’t is voor mijn levensvoorraad… liefst afgeprijsd anderhalf pond volle liefde graag mag ook een ietsje meer van mij en doe de stemming van vandaag maar los in het mandje erbij oh…niet vergeten een pot gulle lach en de stiekem gegeven knipjesoog natuurlijk…

op zoek naar liefde terwijl je niet weet wat het is? kom je toch een keer de ware tegen en dan gaat die vreemd en dat doet zeer en dan is het ineens de ware niet meer liefde is net als oorlog je dumpt ze en je ziet ze niet meer zoals het gezegde uit het oog uit het hart en daarom is het leven zo hard uiteindelijk win je de strijd…

de stilte zegt niks, hij zwijgt ik zit hier en kijk naar mezelf in de spiegel en verrast zag ik dat de stilte aandacht nodig had de stilte wilde zich verstoppen achter een stoel maar toen ik hem achter de stoel wilde weghalen zag ik zijn woede en verdiet toen ik nog een keer in de spiegel keek was het niet de stilte maar ik die de stilte…

morgen ben ik anders morgen ben ik weer je vriend morgen zal ik stralen mijn beste vriend morgen zal ik een lach voor je sparen ik zal morgen,een nieuwe morgen maken als jij dat wil dan doe ik dat ook zolang je mij niet kwijtraakt zal ik morgen morgen voor je maken zolang jij maar beseft,dat ik morgen niet hetzelfde als gisteren ben…

“Nu” is het moment dat blijft verbazen. Zo scherp, dat het “vroeger”, uit de toekomst snijdt. Een filigrain dat droom van daden scheidt. Ijl, als één noot door wijlen Miles geblazen op een trompet van dun gesponnen glas. “Nu” gedenkt gretig wat is verleden. Hoedt zich voor de toekomst in gebeden “Nu” volbrengt, wat nu begonnen was. Maar…

Krakend in de warme zon, overhangend het houten bruggetje kabbelend beekwater... Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde…. ‘t Kikkertje zojuist volgroeid springt van lelieblad…

De glorievolle zon,die rijst over paars groene heidevelden verstrooid staande dennenbomen en lijsterbessen, de armen wijduit, als vreugdevolle gastgevers, zandmeren als gele oases grenzend aan verspreid liggende vennen…. Oergevoel bekruipt mijn gemoed, weg met alle veiligheid, geborgenheid en modernismen, terug naar berenvel, mammoethaar en…

als je nietsvermoedend je voordeur opendoet en ogen van liefde stralen je lachend tegemoet handen van tederheid door je haren kroelen warme armen om je heen je gelukkig doen voelen dan is de jonge dag al mooi voor hij begint alle zorgen, alle plannen, verdwijnen als de wind niets is belangrijk, nee… niets meer van belang het enige wat telt,…

Gras smaakt, het voorjaar proeft lichtgroen boterbloemen smaken niet naar boter en paardenbloemen niet naar paard kabbelwater aan mijn voeten, in de sloot kikkerdril drilt zachtjes, een karper stuurt zijn rugvin door het eendenkroos schitterschijn van de zon door wolkenwaas en bladerdak van de oude boom boven mijn hoofd. de kuifmees schud zijn…

Die waasdromige blik in je ogen oh, waar denk je toch aan mijn lief je ontkent mijn striemend onvermogen je te bereiken, jij, ontwijkend… instinctief je in mijn armen nemend, stevig vast vruchteloos kussend je lippen en wangen je blanke borsten… witte bergen van albast echter..je negeert mijn hunkerend verlangen je wereld is een andere, ver…

Waar men mais en graan en bieten plant, zag ik kabels lui, lang en buikig hangen. Altijd naar de horizon verlangen boven het eindeloze groene land. Zo ver ik kon zien gebeurde er niets. Noch bij het benzinestation dat ik bezocht waar men koek met slappe koffie verkocht vanachter boeketten en veel antivries. Die aarzelende rust lijkt veel…

Als de wind weer weemoed waait, loom, donkerblauw en vol verlangen. Zich ritselend laat vangen, standvastig blijft, niet draait. Kan ik eenzaam, lange uren staren naar jouw glimlach in mijn glas. Je ogen, je mond, hoe mooi je was. Maar de dood speelde al door je haren. Een kam met veel te scherpe tanden op een hoofd waarin de waanzin…

Ontelbare lichtjaren ver weg van de aarde omringd door manen, sterren en meteoren wist de kosmonaut zich verdwaald en verloren toen hij de patrijspoort door, het heelal in staarde. Buiten vierde het een feest voor astronomen, maar de kosmonaut begon terneergeslagen droef en somber starend zich af te vragen, of dit het einde was van zijn jongensdromen…

Het kleine rupsje buigt en strekt zijn lijf Snel…langs het blad en over de rand omlaag de haartjes op zijn rug zijn hard en stijf zal hij het nog redden.. lukt het nog vandaag? die grote appel daar aan ’t eind van de tak daar moet hij heen, dat is zijn doel eventjes rusten nu… even op het gemak ademrust, hartkloppend benauwd gevoel… snel…

Prei, selderij en marjolein gesneden ui en verse tijm poeder van paprika en van peper ook grote hamschijf met een dikke knook en als het nodig is.. voor de lekkerbek kleine stukjes gesneden gerookt vetspek gemalen kruidnagel, een beetje komijn ook zout en knoflook moet er zijn blokjes aardappel, blokjes peen oh, en rookworst moet er ook doorheen…