Alle inzendingen van rob

Daar in de verte nog wat schemerend stil gevormd door water en wind spoelt de zee haar uitzicht schoon.. waar kinderen spelen in het moment golven de gedachten op en neer aanwijsbaar naar verloren zaken, aan het op-zee-herwonnen strand overspoeld door zilte tranen van eb naar vloed gedreven, bruist het leven, almaar hoger een onverwoestbare…

Het wachten laat van zich genieten een nagalm van lange zomerse dagen zo licht aangekleed, dat men ze kan laten vallen, opnieuw tegemoet kan treden met een flair van alledaagse vanzelfsprekendheid, ik spot sproeten rond de zomer haren los in de wind, een warm beeld dat zijn weerslag vindt.…

Weet je nog dat we met elkaar spraken over : toekomst, geluk, elkaar vasthouden, tot in de diepste diepten. Hoe we lachten om de dwaasheden van de wereld. Hoe we de tijd om onze vinger wonden. Hoe de ernst tot ons doordrong toen we elkaar diep in de ogen keken. De angst van dromen waarin jij van mij wegdreef. Zomaar in het luchtledige, alsof…

Het pad was geëffend samen dobberen is zo zalig zottig meer dan gedachten alleen, niet langer dralen, maar blij zijn samen! onbenulligheden zonder bedenkingen in de sloot lozen van vandaag.. nochtans drukt morgen nog wat zwaar wat zoveel betekent.. uitkijken voor gevaar! we doen voorzichtig aan, samen dobberen, jij en ik.. dicht bij elkaar…

Als reizigers die de weg afgaan vol gevaren, Droomden ze van moed en heldendaden. Langs het pad van gouden appelbomen de weg verloren. Uit het zicht geraakte korenvelden. Het ging hen voor de wind en ze geraakten verder in het succesvol najagen van hun hartstochten. Toen alles in goud verandert was, werd het kil en donker om hen heen…

Windstil is het in mijn hart.. herinneringen wat weten wij toch veel aan haar gedachten mooi te maken waar liefde verschraalt tot glorie aan voorbije jaren, naar boven kijkend zie ik sterren hun licht schijnen, uitwaaierend de precisie hebben van verdraagzaam stuifmeel op zachtgoud getrokken draden, in hun kracht van aantrekking verwekt…

Als een rimpeling over het water, zo overkom jij mij. Vanwaar kom je mijn wereld binnen? Liefde, onveranderlijk, onvergankelijk licht. Teder, zacht en warm Met jou zie ik dromen tegemoet. Waarom overkom je mij? Je beneemt me de adem. Jij bezielt mij. Geen weg loopt nog dood. Jij gebeurt aan mij. Levend water dat mij doet bruisen…

Hoewel de aarde mij bedekt is er geen graf dat mij kan begraven Ik ben vrijheid En er is geen graf dat mij kan begraven Ik ben liefde in de meest pure vorm Geen graf kan mij begraven Ik ben leven over de dood heen. Ik ben het leven zelf. Voor mij is er geen graf. Ik breng je thuis. Ik kom je tegemoet. In het duister wat er is, ben…

Wie heeft het hart gestolen dat open stond voor liefde? Wie heeft haar deuren dicht gedaan, de luiken gesloten? De boel verduisterd, het kostbare licht gedoofd? Verbittering gezaaid in een tuin waar vogels zongen? De rust verstoord, ontluistering gebracht waar harmonie was? Blijheid weggevoerd waar ooit feest gevierd werd?…

De donder rolde, en zijn hart pompte. Het onweer scheurde de hemel open gelijk de laatste dagen van de aarde. Zo ontwaakte hij op de zesde dag uit de wereld van vergetelheid. Speurend naar verhaal, zoekend naar de verbinding. Hopend op een spoor van licht. Afdalend in diepte van zijn eigen geest. Trok hij door het woud van woorden waar de wind…

Zocht het op in de encyclopedie. Zij kon me niet vertellen waaruit het bestond. Volmaakt geluk... Het moest ergens te vinden maar waar. Ik wil haar zien, ontmoeten, het maakt me niet uit hoeveel kilometers ik moet gaan. Volmaakt geluk... Ik vroeg het aan de schilder, hij haalde de schouders alsof hij de vraag niet begreep. De musicus,…

Een dromer heeft toekomst. Hij leeft in zomerweelde alle wolken zijn verzwolgen door de oceaan. Zijn ogen zijn wagenwijd open gegaan bij het besef hoé de dingen beginnen. Hij zelf heeft het niet bedacht maar is een speler in dat grote spel dat “leven” heet Het harnas heeft hij afgeworpen, onbevangenheid is zijn troef De vrees…

Steeds maar cirkels, kringen in het rond Licht in het hoofd, niet in staat om contact te maken met de aarde. Gevangen in gedachten en patronen. Zie niet hoe het blad aan de Linde zich ontvouwd. Mijn hoofd zit vol. Ik loop door zonder te zien. Zolang als mijn voeten me nog willen dragen. Had ik maar oog voor de vogels, symbool van vrijheid…

Als reizigers reden ze op dampende paarden door de maan verlichte nacht. Ze trokken voorbij, alles achterlatend behalve de herinnering. Het geluid van de paarden loste op in de stilte. Schaduwen, stille getuigen van een andere dimensie. Ze reden de onbekende wereld tegemoet. Niemand wisselde een woord, niemand die wie wist wat er op hen te wachten…

Ik wil geen afbreuk doen aan het gewone, aan dat wat sommige sleur noemen. Want in haar ligt onzichtbaar geweven de weg naar het bijzondere.…

Het leven is een geschenk. Vanuit diepe donkerte is er dat groeien naar het licht. Nog voor je er bent, nog voor je een naam hebt zijn er al mensen die uitzien naar je komst. Onbekend ben je nog voor hen, maar zeker niet onbemind. Grote handen pakken je op en omvatten je. Na negen maanden zijn er nu ook anderen die je willen dragen. Zo klein…

Toen ik jong was besloot ik een eed af te leggen die de naam liefde droeg. Ik was jong onschuldig en ging op weg. De afleiding werd een verleiding en daarmee begon het gevecht, waarbij ik zo vaak verslagen werd. Ik likte mijn wonden en hoopte dat ze zouden helen. Ik droomde mezelf een droom en zag dat kind wat ik ooit was, een kind op weg op dat…

Ze is kristalhelder Liefde het grootste wat gegeven kan worden, ontstijgt onszelf Ze is groter dan wij kunnen benoemen Soms zo fragiel, zo dun, zo ijl maar zij is ten alle tijde de parel Liefde wij roepen naar jou, kan je de woorden niet verstaan? Wanneer ik verstoken ben van jou voel ik me zo alleen De wereld lijkt dan een plaats waarin…

Het is geen doen in deze wereld hoe ze ook in het onaandoenlijke als een vergeten kerstbal hangt. Kom ook dansen bij ons, roept ze vreemdsoortige verbinding toe van ver over het uiterst denkbare. Ontspannen is het bij ons onterechte, wij hebben het rookalarm vernield, stikken doe je maar in de buitenlucht. Soms timmert iemand op een lessenaar…

Onverslijtbaar draag ik alles met me mee, het verleden en de toekomst. Onaantastbaar. Door niets en niemand uit te vlakken. Onzichtbaar ga ik wezenlijk voorbij en blijf ik voortbestaan. Druk op alles en iedereen mijn stempel. Geduldig wachtend tot dat het water de rotsen heeft doen slijten en de wind ze heeft doen verkruimelen. Mijn verleden…

Weerloos was ik, toen ik keek in de poelen van haar ogen Haar ademhaling voelde, en het krullen van haar lippen zag. Weerloos en wezenloos van haar spontane lach. Verbaasd dat een zo lichtvoetig wezen mij optilde. Verrast dat haar ogen de mijne ontmoetten en ze op mij bleven rusten, alsof er iets in de lucht hing wat niet meer voorbij zou…

Het gevaar heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op de mens. Het is als spelen met vuur. Als zij je te pakken krijgt word je verteerd, gedaan is het je rust en je lieve leventje. Schep een zo groot mogelijke afstand tussen haar en haar klauwen. Breek er mee, vergroot de afstand. Laat een dwaas maar lachen, hij mag later de scherven…

Ik sta op Sunset Boulevard en dacht dat ik het allemaal al gezien had. De zon is uren geleden al onder gegaan. Het besef dat alles altijd maar voorbij gaat, lijkt alles zo zinloos te maken. In de verte komt een donkere lucht aan, de wind flakkert op. Wagens haasten zich op weg naar hun volgende bestemming. Men blijft maar reizen van ergens…

Ik ben Hou van Jij Zien Geloven Hou vol Voelen Weten Beminnen Openstaan Licht Wijsheid Sterren Hopen op Waarheid Uitzien Eer Waarom Geduld... Haast Ruimte Verankerd Vrijheid Ruimte Leven Nu! Water Luchthartig Openbaring Bestendig Zee Dapper Eeuwig Twijfel Wachten Samen Dorstig Verlangen Kalm Doortastend Zwijgend…

Achter een ronde muur blinkt een onneembare burcht zonder vorst, zonder onderdanen, de dagen zijn er brodeloos geteld, klimop tiert daar welig in de scheuren van het aloude ritme, verstikkend het hart dat druivenranken doet verstokken, tijdens het neerlaten van de ophaalbrug met kettingen en ijzeren pinnen verbonden klonk tromgeroffel…

Hoe is het mogelijk dat we steeds in de verleiding komen? Hoe belanden we keer op keer in het land van leugens, list en bedrog? Ergens op de weg kiezen we een verkeerd pad, een verkeerde afslag. Waar is dat precies begonnen? Welk venster deed mijn blik afdwalen? Was het jaloezie of egoïsme, dat mij verblindde? Was het verlangen niet groter en…

Niets is tastbaar meer met wat het oog deed geloven, natte voeten verzonken in het zand, eerder licht.. dansend licht zonder hoofdbrekens bekeken, zee van bruistabletten vol nattigheid, omgeslagen gaan ze kopje onder vinden gaandeweg hun verloren gang zoals het slippen van een anker dat zijn ware greep verliest aan de werkelijkheid.…

Kijk me liefdevol aan en vraag me om nog eens te worden wie ik ooit was. Want mijn hart wil zich laten horen, maar het is verdwaald in een hardvochtig landschap Waarin het steeds verder verwijderd raakt van wat het ooit beminde Roep mij en ik zal me omkeren. Mijn ijzige ego zal bezwijken voor jouw stem Niets liever hoort mijn oor dan…

Zodra ik spreek zal mijn angst me verlaten, want mijn woorden zullen zijn: Ik zal worden een mens zonder angst. Pas wanneer ik spreek, kan ik die wereld binnentreden die ik haar voorheen alleen maar had vermoed. Niet zichtbaar voor mijn ogen. Geen woorden die mijn tong over de lippen kunnen krijgen, als de Geest ze mij niet geopenbaard…

Ver van vervlogen tijden, leek stilte nooit stil te staan, blies winter met ingehouden adem zijn bespiegelingen op het raam. Spiegelingen van verdrongen warmte subtiel geurend in knetterend haardvuur, vlammende liefde doet hartstocht oplaaien eerder buiten nog winters aangekleed. Genietend van geestrijke sappen doet innerlijke naaktheid…