219 resultaten.
geliefd door jou
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
221 gaan
wil ik
de wereld rond
langs wegen waar
kirrende en kozende
bloeiende kroontjes
me geurige sprookjes
toefluisteren
waar passie troont
zoete liefde zich verwoordt
leven voluit beweegt
schoonheid gedijt
als gelukzalige volmaaktheid
in een steeds weer herbeleven
ongeremd
geliefd door jou…
voor immer in mij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
191 omdat ik me in je daden
niet langer kon weervinden
sloot ik me van je af
tot ik ging inzien
dat jij het was
die me toefluisterde
mijn instinct niet te negeren
een gift van jou
die voel en vertrouwen
liefde terug in mijn leven bracht…
een mooie werkelijkheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
180 wanneer de wind
zijn adem mengt
in een regen van verlangen
een zee van sterren
de nachtelijke hemel
spiegelend overheerst
dan laat ik mij dromend
meedrijven in de saamhorigheid
van een mooie werkelijkheid…
ploeterende gedachtegang
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
187 hoe ik ook tracht
om van binnenuit
de vreemd
ontroerende kracht
van een landschap
in de regen
neer te schrijven
in verder glijdende
beslotenheid
is er enkel
mijn ploeterende gedachtegang
die op papier verschijnt…
na de hel de hemel
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
144 zie hoe zij zich
in eindeloze deining
wenden en keren
naar vrijheid
tot het web
dat hen in grijze
mijmering vasthoudt
losscheurt
als lichte wolkenvlucht
na de hel
hun hemel
gaan ontdekken…
indrukwekkend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
215 hoe indrukwekkend
mee te deinen
in je ademhaling
voorbij het omheinde
van hunker bevrijd
toe te geven aan verleiding…
overlevend
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
205 toch blijft die donker
winterse waanzin me vreemd
door grijze schaduwen die ’t bestaan
trachten open te breken met
eigenwijze levensdrift
raadsels en geheimen als
zelfzekere waarheid oplichten
lentelicht met zweempjes zomerzicht
midden de contouren
die ikzelf aangeef…
heimwee vreemd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
187 als er niks meer zal zijn dan
een lucht waarin
wolken grijs zuchten
bomen met naar beneden
ruisende twijgen
hun laatste streven tonen
stil uitgestrekte schraalheid
waarin de ziel
nog nauwelijks praat
omstrengel mij
heimwee vreemd
en sterker dan de dood…
midden de waanzin van vandaag
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
196 is het onzin
dat ik verhalen
vol wensgedachten verzin
hoop ga zoeken
midden de waanzin
van vandaag
probeer pijn te verlichten
door op zoek te gaan
naar meligheid
een paradijs bouw
waar ik verliefdheid
onderdak bied
liefde grondvest…
tot volle bloei
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
208 gun me
vooraleer het doodse zich
met werkelijkheid bemoeit
al is het maar heel even
midden alle oorspronkelijkheid
terug te keren
omnevelt door herfst
het kleurrijke
van toen weten
zonder lente te missen
het winterkoninkje
welkom heten
met kloppend hart midden
ontelbaar kleine geneugten
die zomer weerzien
waar liefde
als een…
het verleden meedragend
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
169 na dagen van
aanwaaiende regens
slingert er een oeverloze
stilte door de velden
droomt zich volop
aan traagheid wennend
een weg naar zee
om zich in het eentonig
rumoer van golven als gewezen
bewogenheid uit te ademen…
waar je in gelooft
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
208 in het alleen zijn
je leeg kronkelen
tot die laatste ademstoot
als een verlepte roos
alle herinneringen voor je uitdagend
jezelf vergruist tot as
verlatend op wat je gelooft
als ooit
heropbloeien zal…
vervuld
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
179 in mijn gedachten
je teder strelen
mijn schuchter beven
elkaars verlangen weten
met liefde in je ogen
teder naar me toe gebogen
heb je mijn passie doen ontwaken
durf ik mij op jou verlaten
zoetjes aan
maar zo waarachtig
je naam uitspreken
als mijn lang verwachte…
zo wij
netgedicht
2.8 met 6 stemmen
228 werkelijkheid voorbij
los van gene
intimiteit nabij
vind ik je weer als mezelf
een genietend gerucht
die passie prevelt als heelheid
onverzadigbaar
omdat er liefde meespeelt…
de bloemen in mijn tuintje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
209 zelfs geurverliezend
beroeren zij
weten een plukkende herfst
met schoonheid te misleiden
zich met gratie
de winter in te vlijen…
herfstig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
230 wijl één enkel vlinder
honing tracht te puren
uit een roze rode begoocheling
bloeiende munt me aanmaant
de blaadjes te plukken vooraleer
ze wegkwijnen onder de grond
mijn berk zich met gezichtsverlies
bezig is aan te kleden
in herfstig geel
talrijke geruchten uit de notenboom
verloren raken in
het hoge droge gras
speel ik helemaal…
God schept niet zomaar
netgedicht
2.6 met 7 stemmen
165 door mijn ervaren
schrijf ik hen vandaag
nog steeds bloeiend neer
een beetje verwilderd weliswaar
door herfstige verandering die overal
zelfs in mijn gedachten heerst
maar toch vertrouw ik mijn hart die
me vertelt dat ze ooit weer zullen vlammen
als ze door een nieuwe zon worden gewekt
God schept niet zomaar
er is een wel gegronde reden…
een nieuwe herkomst
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
181 zonder een rimpeling
te veroorzaken
verzonken we stil
tot op de bodem
om midden een zee
van herinneringen
de stroom trachtten
te doorbreken waarmee
we naar het duister
werden gedreven
weg van diep water
ons staande
wisten te houden
aan gene zijde…
een ervaren
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
209 zonder ook maar één schaduw van wolken
glijdt een zonbeglansde wereld
naar zoet sensationele sfeer
waarbij onbedeesde vlinders
zich gretig verzwelgen
in windstil geluk
en toch ervaar ik het gegevene
als emotioneel beladen
omdat ik herfst reeds in mij draag
afscheid nemen
maakt de mens een beetje klein
zelfs al reikt het verwachtende…
stel me gerust
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
199 nu jij
wijl het nog zomert
reeds winter meedraagt
sterven laat horen telkens
als jouw niet volgroeide vruchten
te haastig de grond raken
stel me gerust dat
je doorgaat met leven
beloof me in een nieuwe lente
een rijke oogst
ik mag je zo…
geef me gestalte
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
188 durf me mee te dragen
geef me gestalte
vertrouw me
je helemaal toe
als bron van tederheid
die telkens weer oplicht
in jouw waarheid…
het kind in mij
netgedicht
3.5 met 8 stemmen
336 binnen mijn eigen
kleine wereldje
waar verpozing heerst
schilder ik voor mezelf
verrassingen
creëer zonder de minste
terughoudendheid
in geel een speelse sfeer
waarmee ik liefde
uit het leven kan halen en
volop het kind in mij beleef…
God
netgedicht
3.2 met 5 stemmen
210 hoe mag ik je noemen
wanneer ik zie hoe de bloemen
in mijn tuin openlijk je diepe zelf
voor mij openbaren
waaiend op speelse zomerwinden
je wondere werkelijkheid dragen
zwoel geurend je passie
voor leven uitstrooien
leg je naam op mijn lippen zodat
ik je als hemelsbrede koestering
kan prevelen midden de wereld
die ik liefheb
ik noem…
één met hem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
145 met in mij het prille
dat pas gaat bloeien
wanneer ik op een stille
afgelegen plaats schoonheid
als Gods werkelijkheid ontdek
wortel ik mij diep in
één met hem
en zijn wereld…
als het onweert
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
161 warme wind
vlaagt veranderlijkheid
maakt de wereld stil
als zonder adem
hol schaduwen achterna
mijn weg naar binnen
om in jou te vergaan
tot ik je hart weer hoor slaan
zomer ons verder draagt…
peppe
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
164 midden mijn alleen zijn
heeft ’t verleden
me bij de arm gegrepen
bracht me naar de bank
achterin de tuin
bedacht hoe hij een tak
zoetigheid afbrak en sprak
huil maar mijn stekelbeeske
ik droog je tranen wel
nu en later
zal nooit overgaan
maar in je hart verblijven
één en al aanwezigheid
samen zijn we naar binnen gegaan…
wat is geweest
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
160 een ogenblik verder
geldt er geen weg meer terug
slechts eenzaamheid
wenkt voor beiden
zij hier
hij aan de overzijde
enkel een schemering van wat
is geweest blijft hen nabij…
deze zomer
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
255 te mogen toezien hoe iedere bloem
een avontuur op zich in elkaar vloeit
om mij volkomenheid te laten aanraken
maakt dat ik deze zomer niet
uitgeschreven raak over schoonheid
die liefde zichtbaar maakt…
in haar bloei
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
177 het is niet genoeg
haar te ontdekken
tussen ’t groen
groei met der mee
tot je in haar bloei
‘t hart voelt kloppen
zacht meewaait
één en al tederheid…
zal ik je vannacht nog dromen
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
194 je was nooit
zal nimmer zijn
zoals je vandaag
te beleven staat
één en al
honingzoete sfeer
waar vele vlinders
naar toe worden gelokt
en hoe weliger
je gaat wuiven
net als ik
niet meer willen wijken
tot de dag ondergaat
je helemaal vergeten raakt
of zal ik je vannacht
nog dromen…