Alle inzendingen van wil melker

ik wil dromen los zijn van gaan en komen zonder aardse beperkingen en bewegen zoals in de schepping de mens is gegeven ik dook in de blik van een meeuw vloog met hem mee langs de kust in een vlucht vol weidse rust we zagen ieder op eigen manier vissen dartelen en spelen in de zee met het krullend wit schuim van golven tegen…

ik heb de muren betast maar kreeg geen enkel houvast restanten van dromen op wanden korrelden een werkelijkheid die eens was ik schreeuwde maar het geluid gaf zelfs in zijn echo geen teken van gebruik ben ik ontheemd of kan ik de puzzel van vandaag niet meer maken met zaken die mijn leven richting geven omdat zintuigen…

nog zie ik hem oud en bestoft binnenkomen langs het perron in de drukkende zomers hitte ook de stilte neemt weer bezit met puf kraak en schuif rammelende ketting geluiden maar geen mens was te zien of bewoog toch hadden wij hier aan het eind van de wereld echt afgesproken om ongestoord even te kunnen koppelen en rangeren…

een kleine test filtert de beste algoritmes uit in- en output vergeleken en hoeveel jaar heeft iemand daar gezeten in een oogwenk zijn de kwaliteiten op functionele inzetbaarheid neergezet is hij beschikbaar voor een ander wespennest zo worden afdankertjes gestreamd wordt bezuiniging gehaald een ai is zo geplaatst geschikt voor…

de pubers hebben het spel gerekt en toch zichzelf niet in het hemd gezet een stukje onbedorven jeugd heeft gelukkig gezorgd voor de lach en ontspanning in de smidse van de macht is het vuur pas eindelijk wat opgelaaid met blauwe vlammetjes het ijzer wordt geplet in de vormen van geluk zij hebben de weg van blind gaan…

het zacht voorzichtig schuifelen was de enige fysieke reactie van mensen die dwaalden in gedeelde stilte zonder ogen niet meer in staat tot het leggen van contact in een vaag lijfelijk benaderen middels hun schuifelend verplaatsen is de enige manier om het bestaan nog even te rekken zonder zichzelf prijs te geven aan…

het was niet alleen goud dat er blonk maar we hoopten door te poetsen iets van die schitterende kleur terug te krijgen die ook zou blijven in samen hemelden we het glanzen op we voelden ook dat de warmte door straling intenser was geworden wij wisten dat wij op weg waren en alleen al dat feit gaf ons zoveel spirit dat het…

zacht trilde en rommelde verontrustend het aardse gesteente brak af rolde weg in alle formaten van de plaats delict nam bomen en stukken bos mee naar beneden de geboortegrond waarop zij ooit zijn gegroeid en de hemel hebben gezien nog pulseerde het granieten hart voordat geweldige modderstromen in een snelle waterafdaling naar…

je haar lichtte op in het speels dansend gaan onder vrolijke ogen licht priemde tussen de krullen waar de slag van de vlechtjes ruimte gaf en droop in gekamde ruimte naar beneden in ochtends ritueel als de zon verscheen misverstanden waren er niet ieder had met eigen sores genoeg aan het hoofd pas in het gouden blinken…

ik heb je ontmoet in eenvoudige sierlijke lijnen van een uitermate geweldige compositie die zomaar enkel in schoonheid gekleed van het papier sprong later heb ik je met kleur licht en contrast chique sportief gegeven waarbij de harmonie een opening naar volmaakt maakte toen jij je ziel met glanzende ogen liet spreken…

er zijn geen hoekstenen meer in onze samenleving het is gedaan met rechte lijnen die elkaar kruisen waar het venijn niet voor elkaar zal buigen geen fundamenten maar draagvlakken die de samenhang versterken en met rond verbinden waar de natuur het samen gaan propageert wil de mens zijn grote blauwe voetstap in hoofdletters…

we hebben alles gedeeld geluk en houden van gestreeld in samen zijn we zijn gegroeid in wat ons in elkaar boeide liefde en intens plezier nog zonder fundament wel genoeg stenen en cement voor meerdere huizen maar altijd bleef het luisteren naar en fluisteren voor de rest van de wereld creatief hoog spel omdat wij…

geen kunst om mensen uit te lezen sinds hun lichaamstaal kan worden verstaan door de laatste emotie en gevoelens sensoren die in neurale prikkeling en enzymatisch elektrische geleiding hun boodschappen doorkrijgen de bekende afweerschermen faalden volledig dag volgers zij hadden door de lichtsnelheid van berichten alleen…

ik zag hoe jij voorzichtig gracieus de koude druppels regen van je bloem- bladeren liet vallen daarna je steel weer rankte om het kleurige bed aan de hemel te tonen klaar voor de zon om met die energie samen wiegend op vleugjes stilte naar het volmaakte om het natuurlijke beeld van een zijn gestalte te geven…

al mijn woorden zijn gejat beladen met hun eigen sores die blijkbaar een noodzakelijke voorrang hadden geld hebben en vreemd doen rollen vaak de rode loper al uit in de verte lonken snel roem en een vette buit om dat kacheltje te laten branden zijn er genoeg ongure types voor handen de artiest krijgt zoveel zorg daarvoor…

hoe jong ze ook zijn de rugzakjes zijn niet aan te slepen op leeftijd passend stop hun ellende er maar in de opvang en de school hebben geen onderwijzers maar enkel socio’s en pedagogen en coaches voor iedere voorkomend klus dag en nachthulp kan evt inwonend gratis antidepressiva alle specialisten op vakgebied in huis ook dagbehandeling…

het is daar waar de mensen inhaken en de pijn langzaam voelbaar wordt die levens verwoest omdat zij zich in een zwak moment lieten raken om het in delen lichter te maken door een andere kijk op het leven waar in de etalage van bestaan zoveel onbereikbaars staan het is de winkel van geven en nemen waar ieder bepaalt wat voor…

ik was groen aan het scheuren omdat het groeien moet maar kreeg het rood voor de ogen omdat het altijd eerst bloeien moest ze zeiden dat onkruid alles snel overwoekerd maar toch vond ik daar de mooiste kleuren klein weggedoken in de beschutting van stallen boer en boerderij waar in de veelheid van gewassen niet op het…

juist als jij mee zou willen stromen met de groene lente zee is alles leeg de energie is verbruikt om zelfs ook maar rechtop te blijven staan bij alle uitdagingen van het bestaan je laat alles gaan om eerst zelf eens even bij de mensen te komen en je reserves in energie aan te vullen nog zou je zo de wereld in willen stappen…

nog ben ik niet uitgetreden maar ontmoet steeds vaker stukjes verleden die zich laten zien pas nu kan ik de puzzel lezen die ik toen niet kon maken omdat ik de harmonie van verbinding niet had mijn heden is een rokend spektakel van korte lontjes bosjes rafels die nog aandacht eisen omdat ze niet klaar zijn en mij de tijd en…

ik zag je lach dansend tussen de stellen op zoek naar eenzelfde timbre ritme en draai hij stond geraakt in de stilte van bewondering volgde jou met stralende ogen als iets unieks in het drukke bewegen blikken schitterden vingers maakten subtiel contact zij nam in alle rust over waarbij haar warmte volgde zo als een imker…

generaties lang heeft het stadse op de boeren neergekeken tot de oorlog kwam met een tekort aan voedsel boeren haalden toen hun gram als het hongerige aan hun deuren kwam die tijden liggen achter ons door kennis techniek en investering productie en marketing in vraag en aanbod bepalen nu het economisch perspectief helaas en…

nog voor de kinderen kwamen deed jij met de nieuwe rugzak al examen zwanger en soepel bevallen goed voorbereid zonder extra geboortepijn in donkere nachten is er al aardig wat afgetobd wat goed lijkt kan nog altijd kleine verborgen gebreken hebben in verwachting doet altijd een pittige aanslag op reserves als grut groot is…

nog net geen trillende horizon maar wel zomers de verre mêlee van hooikleuren met wilde bloemen en knisperend gras in de verte klept de abdijklok zijn twaalf uurtje wereld neemt rust na een vroeg begin waarvan het fris nog in de donkergroene schaduwen hangt generaties oude bomen zien de mieren naar buiten komen met koningin…

er wolkten rode strepen door rekeningen warmte van de zon in lijnen naar onpeilbaar hoog de aarde ging op slot voordat zij totaal beroofd en neergeslagen sterven zou compassie met al wat leeft bleek vergeten wilde men in herinnering niets meer van weten egotripperij was er weer als de kippen bij om met andermans veren te pronken…

langzaam maar toch sneller dan verwacht breken stukjes beschaving en schoonheid af waar vroeger alles blonk en voorzichtig schitterde zijn mat en dof nu de traditionele weerkaatsingen van harmonie die er was in ons hart omdat respect voor elkaar het gedrag dirigeerde met norm en waarden uit de opvoeding zo tegenover elkaar…

de gemeente was zacht en begrijpend warm in aandacht en vol hoop op een toekomst met bloemen zij kende de seizoenen van winterse kou en schraalheid tekort voedsel het bidden op onbedekte knieën toch bloeide ook de lach als lente bloemen bracht de verlosser weer in verrijzenis terug met zijn overal heen reizende discipelen…

er waren altijd wel vonkjes die oversloegen vlammetjes die lieflijk dansten op het uitnodigend ritme van blauw gele warmte zij vertelden elkaar geen verhalen maar deelden hun stralend comfort wij schoven wat dichter naar elkaar communiceerden met handen en ogen waar woorden tekort schoten omdat nieuwe opwindende energie…

Snel hebben Je ogen zich alle tinten blauw aangemeten die zij vonden in het zee spel van het prettig warme water waar ook in het diepste zwart de felste emoties contrasteerden in subtropische schakeringen speelden zon en schaduw wisselingen op je snel bruinende huid waar zachte markant ingetogen lichte lijnen de reikwijdte van…

ik zag super lange slanke vingers gretig graaiend in de letterbak naar het ultieme sluitstuk word zij wilden hun beeld een magische uitstraling toedichten met een unieke vondst als nieuw waarmee een wereld wordt ontsloten die lang alleen droomde van een bestaan met een glorieus begin in een universum vol zelfbedachte…