Netgedichten

netgedicht (nr. 83.100):

Vleugjes stilte

ik zag
hoe jij
voorzichtig
gracieus de
koude druppels
regen van je
bloem-
bladeren
liet vallen

daarna je
steel weer
rankte om
het kleurige
bed aan de
hemel te tonen
klaar voor de zon
om met die
energie

samen
wiegend
op vleugjes
stilte naar het
volmaakte om
het natuurlijke
beeld van
een zijn gestalte
te geven