Alle inzendingen van wil melker

in grauwe gezichten zie ik lente oplichten ze lopen minder gebogen hun houding is lichtelijk verbaasd minder gehaast de hakken zacht tikkend ogen fel blikkend en in de lucht een onbestendig gebrom de eerste insecten op het groen en de honing de bekroning van bloemen door het nijvere zoemen alle ramen gaan open mussen benutten…

jij daar ik hier en altijd kiert de wereld we gooien deuren los maar wandelen in bos en heide is er voor geen van beide een eigen stek een plek om te verblijven elkaar wat liefde aan te reiken is er niet dan kiert de wereld in venijn verlaten doet van binnen zo vreselijk veel pijn…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit strofen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere dingen…

geluiden breien leven in mijn hoofd gesloten ogen zien auto's op de straat en bussen stoppen op de halteplaats een vage schreeuw als groet een flard muziek meeuwen vliegen over hun schorre kreten verjagen toch een ander soort publiek de trein van west hangt in ontsporen de wind draagt nu geen zachte regelmaat die het normale…

je speelde graag. Nam risico’s, woog kansen. Traceerde winsten uit verlies. Je werkelijkheid was spanning, het leven je verbanning naar het gokken in de nacht. De zon werd schicht in bloedloos vegeteren. De maan scheen beter licht. Kaarsen dropen voor je kansen, je geluk ging strippend dansen in het flakkeren van de macht. Sterren…

ik zag kastelen op het water kaboutermensen puntmutsten hun groet het zag er zwart van afscheidnemend velen meeuwen krijsten schor hun groet water sloeg in deining terug met golven hoofden braken ze maar argeloze voeten werden nat bedolven met een laatst signaal de haven uit de zee draagt langs de pieren het kleiner…

een zee van handen deint geluid golft aan in vlagen vingers reiken ogen vragen armen zijn tekort wuiven het niet weten wat er schort de blikken zijn nog open er staat geen leider op die aan de mensen zegt hoe alles zal gaan lopen woede uit zich in geweld de eerste mannen zijn geveld brandhaarden gaan open ze willen bloed en het…

je nam de donkere tonen je lijf voelde het ritme aan wiegde loom in de cadans en zacht pakte je stem haar kans ze klom omhoog uit het meeslepend gaan van drum en sax die iedereen zijn eigen weg aangaf vibreerde mee met de trompet die juist een hoge c had neergezet en rustte in de altviool je lichaam was hun melodie je…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant…

ik vlinderde rond kleuren bruin en geel en zocht je honing jij liet mij landen op fluweel bij jou was ik de koning je kelkte dieper dan ik dacht maar wist je schat ik nam je stuifmeel mee elkaar bevruchten was voor ons nog meer dan Gods beloning…

kakkerlak maar rond het roeren in de stront van anderen is geniaal en chitineus verankerd evolutie genereert geen kneus bezet de eerste rang restanten geuren voor je neus je hebt geen andere keus keutel wat met woorden bestier je schimmenrijk reutel met scharlaken tong af en toe je zombies bij schreeuw schaduwen te dichten als…

het donkerde op Golgotha in alle eenzaamheid een stem die riep waarom hebt gij mij verlaten de dood was traag er vloeide vaag wat bloed en water uit de wonde het leven brak in een seconde de steen sluit zacht het graf in wit gewaad zachte handen weten dat de geest nog verder gaat maar hij zal herrijzen en opent weer de…

ik dans een bloementuin kleuren zingen om me heen mijn sluiers zijn wat nevels de zon verdampt ze een voor een bomen zien mijn naaktheid in het groen en ruiselen verheugd hun takken wuiven want in mij herkennen ze hun jeugd de middag zindert in het driftig zoemen van de bijen geuren vlagen in de wind en op bankjes gaan verliefde…

ik was de koning in mijn fort de wereld op een slotgracht na lag aan mijn voeten maar in het minzame begroeten bespeurde ik hun achterdocht want ik was rijk vanuit mijn plaats door afkomst al gegeven kon ik hen laten beven juist ik vocht voor hun leven als mijn onderdaan was ik met allen zeer begaan nooit heeft iemand…

hij keek ze aan en wist zijn laatste avondmaal één zou er gaan voordat de haan drie keer zou kraaien de anderen zouden volgen onder hoongelach en spot bedolven maar geloofde nog in zijn messiaszijn ondanks de kruisiging en pijn hij had het lot met zijn herrijzenis beschikt de mens deelde in God met eigen ik…

je speelt in mijn hoofd tussen flarden gedachten bomen wiegen een lach in dromend verwachten van lente die vliegt vleugels gespreid de winter verliest zijn terrein en verdwijnt voor even bevrijd de wereld ontvlucht zon boven donkere lucht die jaagt op de tijd speel in mijn hoofd dans de muziek voor eigen publiek ik zing…

je kerkte nog zwartgekoust maar riemde al je leest als een ondeugend naderend lentefeest de dominee sprak dungelipt over het beest dat Satan heet maar het puntje van zijn tong glinsterde zon wanneer hij jou aankeek hij wuifde toen jij weer de kerk verliet de naden van je kousen zaten nog rechter in de leer dan de meningen…

de droom vervloog toen ik de beelden zag in het vluchten van mijn handen mijn hart bevroor ik rilde angst en woede knarste tanden blote voeten dansten om de scherpte te vermijden voelden messen dieper snijden staal verkleurde rood de schaduw werd steeds lichter in traag bewegen stolde dood ik zag het wenken van je hand mijn…

natuurlijk groende je het blauw in ruimte en het zicht de aarde in een flits jou deerde nooit de kou jij kon bloeien altijd groeien in de liefde die je wist en nee jij hebt je nooit vergist het was vertrouwen waar jij huizen mee hebt kunnen bouwen zon en maan zijn mijn getuigen zij kennen ons in dag en nacht ook…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrand als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toe je mij alles gaf…

je draait je om ik om je heen en vang de lach van maan voor jou de zon alleen je ogen lezen onbegrip kijken door mijn transparante ik in ongekende verten je lach brak af ik zag dat jij een ander nu je warme aandacht gaf ik firmament geen nieuwe sterren in het zicht en dwaal donker rond zonder jouw licht…

ik zag je kop die verlandschappelijkt inzichtelijk je hele leven in water vloeit je blik, uiteindelijk heb je om hem gegeven herken markant je stem in dubbelfocus ik de andere man die maagd Maria speelde jij bond zo het verleden dat toekomst nooit meer kon je Worsteling is nu weer heden…

ik zocht de lijnen in het steen en modelleerde kop en romp de schouders rond en zwierig speels de armen en je handen het bekken stond wellustig op de benen die eindeloos vervoetten in een reeks van kleine tenen maar je hart was tegendraads verpakt in ferme borsten ik polijstte ze meegaand maar mocht alleen naar…

een spoor naar de zon waar de horizon krult en de lucht zich vult met het grijs van de zee neem me mee zonder weten laat me de richting vergeten en verdwalen naar morgen handenvol groen in het licht dat gaat leven geboorte en dood zijn een cyclus voor even kom lente vrij me met liefde troost me vandaag in het blauw van de…

je zult niet stranden aan de turkse kust het binnenland bindt weer je handen omdat geschiedenis in rotsen rust jij voelt hoe steen in het zacht raken al zijn emoties zucht de empathie met het verleden komt in je vingertoppen terug je weet de pijn die is geleden niet door generaties uit het heden ziet het bloed niet rood maar…

bolletjes sneeuw hangen te drogen als de regen valt kou is onvermogen omdat kristal geen druppel trouwt om samen neer te vallen te smelten in een plas hoe het was hangende koppen naast de knoppen in groene lussen van de dood lente op steenworp afstand toen de maan het morgenrood verscheen de gele zon weer gloeide…

ik draag je over aan de wind met warme handen zomaar moet ik je verlaten je blijft het speelse kind dat bij vlagen zijn vreugde en verdriet weer vindt ik geef je zon om mee te spelen en weet vanaf het verre strand dat jij je geen seconde zult vervelen want de zee die we gaan delen is altijd bij de hand mijn spaans en italiaans…

de middag reed mee in vallende sneeuw je stem in het wegdek vertelde uren van sturen je lach bracht me thuis je sms'te plezier schreef files naar hier ik wilde je horen maar het geluid ging verloren in verlangen naar jou je proefde de sfeer smaakte het spel met het rood van je lippen danste tussen mijn blikken het decor voor je…

je daagt me uit in kleurengeurend wiegen wacht in zachte zomerwind tot ik je streel en speel met jou mijn voorjaarskind ze stonden weer apart je bloemen bloeiden in ontluiken de knoppen groen gevat zij openen in zijdezacht hun rode hart naar buiten nog lentefluitend vliegen vogels in het blauw de kou is uit hun vlucht en…

je wekt me de schemering ruist op een lichtende vleugel dromen vervliegen de nacht houdt het licht weer apart we vragen de wind je te dragen te koesteren als kind we wieken verdwalend in niemand zijn land we leggen de hand op de schat van vandaag waar al onze wensen liggen te glanzen in de zon die we stelen…